Η φωτιά από την αρχαιότητα είναι ένα αγαθό με τρομερές δυνατότητες. Χάρη στη φωτιά, μάθαμε να μαγειρεύουμε και να αλλάζουμε έτσι τη σύσταση της τροφής. Έτσι, από κυνηγοί-νομάδες, μπορέσαμε να φτιάξουμε πόλεις και να αρχίσουμε να δημιουργούμε σιγά σιγά τον πολιτισμό μας. Όλος ο κόσμος σήμερα ζει και κινείται και ταξιδεύει και εμπορεύεται χάρη στις μηχανές εσωτερικής καύσης. Σήμερα, όμως τι έχει μείνει απ΄ τη φωτιά;

Τι έχουμε μάθει ως κοινωνία και ως συντεταγμένη Πολιτεία από την τραγωδία του περασμένου καλοκαιριού (με τα 2.000.000 καμένα στρέμματα και τις 80 αδικοχαμένες ψυχές) για να μην την ξαναζήσουμε φέτος; Τι έχουμε μάθει από τα συνεχή θανατηφόρα δυστυχήματα στο Πέραμα (που γίνεται Πέρασμα στον Άδη, φευ); Γιατί κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά;

Για την οικονομία του κειμένου, ας δεχθούμε ότι η κάθε φωτιά αρχίζει από ατύχημα. Από ατύχημα γιατί το αμπάρι του πλοίου δεν ήταν πράγματι gas-free ή από ατύχημα που κάποιος πάει να κάψει ξερόχορτα και καίγεται όλη η Ρόδος… Ατύχημα όμως που επαναλαμβάνεται παύει να είναι ατύχημα και αρχίζει να είναι εγκληματική αμέλεια και στη συνέχεια έγκλημα κατά συρροήν!

Οι οκτώ ψυχές που βρήκαν τραγικό θάνατο στο Πέραμα στο πλοίο που- τι ειρωνεία της τύχης- λέγεται «Γκάζι της φιλίας» (Friendship Gas) χάθηκαν διότι η Πολιτεία δεν έκανε τους απαραίτητους ελέγχους. Αλλά κι όταν γίνονται αυτοί οι έλεγχοι, είμαστε σίγουροι ότι αυτοί οι έλεγχοι γίνονται επαρκώς; Πόσο καλά εκπαιδευμένοι και επαγγελματίες είναι οι ελεγκτές; Πρόθεση του γράφοντα δεν είναι να ψέξει τους ελεγκτές, αλλά αναρωτιόμαστε για την επαρκή κατάρτιση που τους δίνει η Πολιτεία.

Όλα αυτά βέβαια ας μη μας εκπλήσσουν που συμβαίνουν στην Ελλάδα, όπου η έννοια της «κουλτούρας ασφαλείας» είναι απλά… δύο λέξεις. Πόσα παιδιά χωρίς κράνος έχετε δει αγκαλιά

ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ

κράνος έχετε δει αγκαλιά με τον γονιό τους σε μια μοτοσυκλέτα ή πόσα παιδιά πραγματικά πηγαινοέρχονται και χοροπηδάνε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου χωρίς ζώνη;

με τον γονιό τους σε μια μοτοσυκλέτα ή πόσα παιδιά πραγματικά πηγαινοέρχονται και χοροπηδάνε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου χωρίς ζώνη;

Το θέμα των ελέγχων και της εφαρμογής των νόμων δεν σκοτώνει όμως μόνο στο Πέραμα. Έχει σκοτώσει και δύο Αγγλάκια σε ένα ξενοδοχείο στην Κέρκυρα. Και δεν σκοτώνει μόνο ανθρώπους. Πλημμελείς έλεγχοι στο νερό σκοτώνουν τα ποτάμια και τις λίμνες μας. Τον Σεπτέμβριο του 2007, 70 φλαμίνγκο πέθαναν στην Κορώνεια ενώ τον Φεβρουάριο του 2008, 1.000 τόνοι ψαριών χάθηκαν στον Αμβρακικό Κόλπο. Σήμερα, ξέρουμε ότι νερό με αρσενικό έχουμε στη Χαλκιδική, νερό με νιτρικά και βενζόλιο έχουμε στην Αττική και η μόλυνση με το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο έχει ταξιδέψει περισσότερο από 20 χλμ. και σήμερα έχει φτάσει από τα Οινόφυτα στα Βάγια.

Από όλους αυτούς τους θανάτους, τι έχουμε μάθει ως Πολιτεία; Τι έχουμε κάνει για να σταματήσουμε τα λάθη; Για να γίνουμε πιο ευνομούμενη κοινωνία; Για να σταματήσουμε το κακό, πρέπει να βρούμε τη γενεσιουργό αιτία. Στο νερό και στα αμπάρια των πλοίων, τα πράγματα είναι σχετικά απλά: κάποιοι ελεγκτές δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Στις φωτιές όμως; Γιατί το Κτηματολόγιο δεν άρχισε από τις καμένες και τις προς καύση εκτάσεις για να κόψει κάθε κίνητρο εμπρησμού ή «αμέλειας»; Γιατί αρχίζει από Αθήνα και Θεσσαλονίκη; Μα, για καθαρά εισπρακτικούς λόγους… Άρα χρειαζόμαστε ως χώρα άμεσα Κτηματολόγιο Δασών και πλήρως εξοπλισμένη Πυροσβεστική Υπηρεσία.

Και μια πρόταση για το θέμα των ελεγκτών: το πρόβλημα είναι να τους εκπαιδεύσουμε ώστε να μιλούν ενιαία ελεγκτική γλώσσα, ανεξάρτητα σε ποιον ελεγκτικό μηχανισμό ανήκουν και να κάνουν πιο αποτελεσματικά τη δουλειά τους! Να τους μάθουμε πώς να κάνουν ελέγχους πιο στοχευμένους, με επιστημονικά κριτήρια βασισμένα στη σύγχρονη κείμενη νομοθεσία αλλά και στους ανερχόμενους διατροφικούς κινδύνους (π.χ. εξασθενές χρώμιο) και σε τελική ανάλυση να τους δώσουμε τοαποδεσμευμένο από πολιτικό κόστος- «βάλλετε κατά βούλησιν». Και όποιος ελεγχόμενος παρανομεί, πρέπει να του επιβάλλεται πρόστιμο άμεσα πληρωτέο. Διότι ο φόβος φυλάει τα έρημα και σήμερα είμαστε, ως πολίτες, πραγματικά έρημοι και τραγικά μόνοι…

Ο Γιάννης Ζαμπετάκης είναι λέκτορας Χημείας Τροφίμων και επικεφαλής επιθεωρητής (ΗΑCCΡ- ΙSΟ22000, ΙSΟ9001). Τμήμα Χημείας, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τελευταία Νέα