Πρέπει να σπάσει ο κύκλος της βίας

Ενα ακόμη ακραίο κρούσμα βίας στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης της χώρας καταγράφηκε την προηγούμενη εβδομάδα, αυτή τη φορά με θύμα φοιτητή με ειδικές ανάγκες. Στα αμφιθέατρα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και στη διάρκεια εκδήλωσης που διοργανώθηκε με θέμα τον εθελοντισμό και την επιχειρηματικότητα, ομάδες αντιεξουσιαστών διέκοψαν την εκδήλωση, βιαιοπράγησαν εις βάρος φοιτητή ΑμεΑ που διαμαρτυρήθηκε και στη συνέχεια γέμισαν όλο το ίδρυμα με συνθήματα μίσους.

Ολα αυτά σε έναν πανεπιστημιακό χώρο όπου για να κληθεί η Αστυνομία πρέπει να συγκληθεί ένα δυσκίνητο 7μελές πρυτανικό συμβούλιο στο οποίο συμμετέχει και ένας φοιτητής. Οπως λένε βέβαια εκπρόσωποι του ιδρύματος, «και στο παρελθόν, όταν καλούσαμε την Αστυνομία, ερχόταν αρκετή ώρα μετά το συμβάν ή δεν έφτανε ποτέ…».

«Περιμένουμε συγκεκριμένες καταγγελίες για να στείλουμε την υπόθεση στον εισαγγελέα» λένε σχετικά εκπρόσωποι της πρυτανείας του ιδρύματος που μίλησαν στα «ΝΕΑ».

Πρόκειται για εκδήλωση που οργάνωνε στο αμφιθέατρο Αντωνιάδου του ιδρύματος η μη κυβερνητική και μη κερδοσκοπική οργάνωση AIESEC, η οποία ασχολείται με τον εθελοντισμό σε κοινωφελή θέματα. Η οργάνωση συνεργάζεται σε κοινές δράσεις με το ίδρυμα και ζήτησε να διοργανώσει την εκδήλωσή της στα αμφιθέατρά του. Στόχος της εκδήλωσης ήταν να παρακινηθούν οι φοιτητές σε εθελοντικές δράσεις, οι οποίες σε πανεπιστήμια του εξωτερικού λαμβάνονται υπόψη και στα βιογραφικά των φοιτητών τους. Με το θέμα ωστόσο «διαφώνησε» το στέκι αναρχικών της περιοχής.

Η εκδήλωση φυσικά διακόπηκε, ομάδες αναρχικών βιαιοπράγησαν κατά καθηγητών και φοιτητών και μεταξύ αυτών σε έναν εθελοντή – φοιτητή ΑμεΑ που έχει διοργανώσει συχνά τέτοιες εκδηλώσεις.

Ο ίδιος που έτυχε την ημέρα αυτή να έχει και τα γενέθλιά του, ανέβασε την περιπέτειά του στο Διαδίκτυο, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Εχθές «άρπαξα» τις γενέθλιες σφαλιάρες μου εντός του κτιρίου της ΑΣΟΕΕ (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) ενώ βγήκα «σηκωτός» από καμιά 20αριά άτομα. Φυσικά όταν βρίσκεσαι σε αναπνευστική ανεπάρκεια με 80% αναπηρία και μετά βίας κρατιέσαι στα πόδια σου, το λες και αίσιο τέλος. Κάποιοι άλλοι φοιτητές φύγαν με ματωμένες μύτες. Το έγκλημα μου; Απαξίωσα ένα «αγωνιστικό» φυλλάδιο».

Η περιγραφή του περιστατικού είναι χαρακτηριστική και αναλύει τον νόμο της «βίας» που ισχύει σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια με την ανοχή της πολιτείας. Το υπουργείο Παιδείας μάλιστα, με πρόσφατα νομοθετήματα, απομακρύνει ακόμη περισσότερο τις αστυνομικές Αρχές και αφήνει το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» να λύσει τα ζητήματα εγκληματικών περιστατικών στον χώρο των ΑΕΙ.

«Είμαι δύο μέρες άυπνος όπως συμβαίνει συχνά τα τελευταία 5 χρόνια, καθώς είμαι επιφορτισμένος με τη διοίκηση δύο οργανισμών σχετικά με την ενδυνάμωση των χρόνια πασχόντων και ατόμων με αναπηρία. Δεν αποδέχομαι να έχουμε χαμηλότερο, σε σχέση με το ευρωπαϊκό, ποσοστό επιβίωσης κατά 10 χρόνια στην πάθησή μου, επειδή δεν έχουμε υποδομές και παροχές, επειδή το κράτος δεν δύναται. Μέσα από σωματεία και συλλόγους, ενεργώντας ως εθελοντές, προσπαθούμε να βρούμε λύσεις και πόρους, να διεκδικήσουμε από το κράτος ό,τι αυτό μας οφείλει» αναφέρει ο φοιτητής.

«Λίγο πριν μπω στο προαύλιο με έχει ειδοποιήσει η οργανωτική επιτροπή ότι μάλλον θα ακυρωθεί η εκδήλωση, καθώς υπήρξε προειδοποίηση επεισοδίων. Πράγματι στην αυλή είναι παντού διάσπαρτα φυλλάδια «στο διάολο ο εθελοντισμός, στο διάολο και η καριέρα» και στην είσοδο κρεμασμένο ένα πανό που υπογράφει «… άμα ξαναέρθει η AIESECθα φύγει με σφαλιάρες». Οι γνωστοί – άγνωστοι όπως συνήθως. Αρχικά όλα φαίνονται κανονικά: οι μικροπωλητές έξω, φοιτητές από εδώ και από εκεί, σχετική ηρεμία. Δεν ανησυχώ όμως, καθώς ως φοιτητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής είμαι συνηθισμένος σε αυτά». Συνεχίζει.

«Ανεβαίνοντας τη σκάλα οι σφίξεις ανεβαίνουν και ζαλίζομαι. Στην κατάστασή μου το να ανεβείς 10 σκαλιά με τη μία είναι άθλος και χρειάζεσαι ολόκληρο 5λεπτο να συνέλθεις. Δεν κάνω στάση όμως, για να μην φαίνομαι σαν ανήμπορος παππούς. Στο πλατύσκαλο μοιράζουν φυλλάδια, όπως συνηθίζεται. Το παίρνω από ευγένεια όπως κάνω πάντα και διαβάζω διαγώνια τον τίτλο: «5+1 λόγοι να μην πας AIESEC». Δεν με ενδιαφέρει και το πετάω. Η αρχή του εγκλήματος μόλις τελέστηκε».

«Αστραπιαία με βουτάνε από τον γιακά οι δύο που μοιράζουν το φυλλάδιο καθώς τους έχω «προσβάλλει», ενώ την ίδια στιγμή ένας όχλος 15-20 ατόμων συγκεντρώνεται σε δευτερόλεπτα. Συνειδητοποιώ πως οι διάφοροι παρευρισκόμενοι δεν ήταν απλά κάποιοι φοιτητές, αλλά οργανωμένη ομάδα επί τούτου. Μπροστά στην αιφνίδια και απειλητική τους διάθεση ενστικτωδώς βγάζω κινητό και πατάω κάμερα live streaming. Η μόνη προστασία που διαθέτω, καθώς δεν είμαι ικανός ούτε να τρέξω. Μετά βίας στέκομαι όρθιος και παίρνω βαθιές ανάσες. Το έχω ξανακάνει όταν μου επιτέθηκε ταξιτζής. Οταν είσαι ανήμπορος πρέπει να βρεις εναλλακτικούς τρόπους προστασίας. Ο αιφνιδιασμός δεν μου επιτρέπει ούτε 1 δευτερόλεπτο να την ανοίξω. Και τώρα η αποκορύφωση. Με φωνές και άγριες διαθέσειςαπό μια μανιασμένη μάζα 15-20 ατόμων ξεκινάνε χαστούκια. Το κινητό είναι το στοιχείο του εγκλήματος και ήδη το έχουν πάρει» αναφέρει μεταξύ άλλων.

«Μπορεί ένας φοιτητής χωρίς φόβο να εισέλθει στην σχολή του, σε ένα πανεπιστήμιο που διαφημίζει την εξωστρέφεια και την καινοτομία; Είναι έγκλημα να είσαι εθελοντής; Οταν μαθαίνω εκ των υστέρων ότι στα σημερινά γεγονότα παρευρίσκονταν και καθηγητές, ζητώ να κάνουν το αυτονόητο. Τη συνέπεια μεταξύ διδασκαλίας και πράξης. Το κτίριο της ΑΣΟΕΕ είναι χώρος επιβολής ιδεολογικών απόψεων με βία σε φοιτητές, προσκεκλημένους και απλούς πολίτες; Ποια η θέση της πρυτανείας και των καθηγητών, εκτός από την παραχώρηση του φωτοτυπικού της σχολής για την εκτύπωση των χθεσινών φυλλαδίων; Ποια η θέση της κοινωνίας, των ενεργών πολιτών, των εθελοντών; Μου επιτρέπεται να πάω ως ομιλητής, ως εκπρόσωπος ΑμεΑ στην επόμενη εκδήλωση χωρίς να απειλούν;» καταλήγει ο φοιτητής.