Τρεις είναι οι παράγοντες που ευθύνονται σε ένα τροχαίο ατύχημα ή δυστύχημα. Το αυτοκίνητο, ο δρόμος και ο άνθρωπος. Πλέον, οδηγούμε πιο σύγχρονα αυτοκίνητα με υψηλά αποθέματα ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας, οι δρόμοι μας έχουν βελτιωθεί –ιδιαίτερα οι σύγχρονοι αυτοκινητόδρομοι έχουν συμβάλει στην οδική ασφάλεια -, οπότε το μεγαλύτερο βάρος ευθύνης σε ένα τροχαίο ατύχημα το επωμίζεται ο παράγοντας άνθρωπος. Οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από το τιμόνι, την εκπαίδευση των οδηγών και το δυναμικό της Τροχαίας.

Δυστυχώς, η οδήγηση είναι θέμα παιδείας και σε αυτό ως λαός πάσχουμε. Είναι όπως η παιδεία που μας μαθαίνουν οι γονείς μας στο σπίτι. Αν κάποιος είναι νευρικός στο σπίτι του, είναι και στον δρόμο. Ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα το ζήτημα της κυκλοφοριακής αγωγής μένει στα αζήτητα. Και αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά. Αλλος ένας βασικός παράγοντας που κρατά υψηλό τον δείκτη των τροχαίων δυστυχημάτων στη χώρα μας είναι το σύστημα εκπαίδευσης νέων οδηγών που παραμένει ανεπαρκές. Δυστυχώς, ο τρόπος εκπαίδευσης των νέων οδηγών, παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, συνεχίζει να μη συμβαδίζει με τον πραγματικό τρόπο οδήγησης και με τις συνθήκες που επικρατούν στους ελληνικούς δρόμους.

Η Τροχαία. Η ελλιπής αστυνόμευση, η υποστελεχωμένη Τροχαία σε ανθρώπινο δυναμικό και η έλλειψη εκπαίδευσης επιδεινώνουν την ήδη βεβαρημένη εικόνα στους δρόμους. Δυστυχώς, η Τροχαία δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στις «εύκολες» παραβάσεις όπως το παράνομο παρκάρισμα και λιγότερο στις παραβάσεις υψηλής επικινδυνότητας (όπως είναι η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη, το αντικανονικό προσπέρασμα κ.ά.) οι οποίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ασφάλεια των οδηγών – επιβατών. Η Τροχαία πρέπει να σταματήσει να βλέπει τις «εύκολες» παραβάσεις ως έμμεσο φοροεισπρακτικό μέτρο. Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία, δεν ενισχύσουμε την Τροχαία και δεν αναθεωρήσουμε το σύστημα εκπαίδευσης των οδηγών, τότε στη χώρα μας θα συνεχίσουμε να χάνουμε στην άσφαλτο πάνω από 130-140 συνανθρώπους μας τον μήνα. Ενα θλιβερό ρεκόρ για τη χώρα, που έχει ως αποτέλεσμα ετησίως να σκοτώνονται στους δρόμους 1.300 συνάνθρωποί μας, με το υψηλότερο ποσοστό τροχαίων δυστυχημάτων να σημειώνεται μέσα στις πόλεις. Πρέπει, λοιπόν, η αστυνόμευση να γίνει πιο αυστηρή.

«Ανοχή μηδέν». Για παράδειγμα, στη Γαλλία εφαρμόζεται ένα αυστηρό σύστημα τροχονομικών μέτρων που ονομάζεται «Ανοχή μηδέν». Αυτό πρέπει να εφαρμοστεί και στους ελληνικούς δρόμους. Ανοχή μηδέν στις σοβαρές παραβάσεις, στους οδηγούς που παραβιάζουν τον κόκκινο σηματοδότη, σε όσους πηγαίνουν αντίθετα με τους κανόνες της ασφαλούς οδήγησης και βάζουν καθημερινά σε κίνδυνο ζωές και προκαλούν πολλαπλές επιπτώσεις στην κοινωνία και την οικονομία, πέρα από την ανθρώπινη οδύνη όταν χάνεται ένας συγγενής μας ή φίλος μας στην άσφαλτο. Αν δεν δώσουμε σημασία στα παραπάνω, τότε μην περιμένουμε μόνο από τα καινούργια και πιο ασφαλή αυτοκίνητα ή τους νέους αυτοκινητοδρόμους με την εξαιρετική άσφαλτο να μειωθούν τα τροχαία ατυχήματα στη χώρα μας.

Ο Αντώνης Κόλλιας είναι δημοσιογράφος ειδικού Τύπου, μέλος της Επιτροπής Σύνταξης του ΚΟΚ.

Τελευταία Νέα