Ο 50χρονος Λεύτερης Αναστασάκης σπούδασε Χημεία και σήμερα εργάζεται στην τσιμεντοβιομηχανία.

Η ενασχόλησή του με τον εθελοντισμό ξεκίνησε τυχαία όταν πριν από οκτώ χρόνια βρέθηκε σε μια εκδήλωση στο Χαμόγελο του Παιδιού. Εκεί, όπως διηγείται, άκουσε την τότε 19χρονη Μαριλένα να λέει στο ακροατήριο ότι το μόνο που θυμάται στη ζωή της είναι το Χαμόγελο και τη 10χρονη Χαριτίνη να εκφράζει την ελπίδα να σπουδάσει και γίνει χρήσιμος άνθρωπος. «Αυτό ήταν», λέει. «Ρώτησα τους υπευθύνους του Χαμόγελου αν μπορώ να βοηθήσω και μου είπαν ότι χρειάζονται κάποιον να κάνει φροντιστήριο Μαθηματικών στα παιδιά. Πέρασα από ένα γρήγορο σεμινάριο για το πώς πρέπει να συμπεριφέρομαι –αφού για παράδειγμα πρέπει να αποφεύγουμε συζητήσεις που αφορούν την οικογένεια των παιδιών –και ξεκίνησα κάνοντας μάθημα κατά μέσον όρο δύο φορές την εβδομάδα». Στα οκτώ χρόνια, όπως αναφέρει ο Λευτέρης Αναστασάκης, έχασα μόνο ένα μάθημα και ακύρωσα άλλο ένα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. «Τα παιδιά μού προσφέρουν, δεν τους προσφέρω» συμπληρώνει.

Τελευταία Νέα