Αποσύρει το ενδιαφέρον του για τη θέση του προέδρου του ΕΟΠΥΥ ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Μιχάλης Χλέτσος, το όνομα του οποίου είχε ακουστεί εντόνως.

Μετά τα δημοσιεύματα που τον θέλουν ως «μνημονιακή επιλογή» και «εκλεκτό των πρώην υπουργών Υγείας Αδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη», ο κ. Χλέτσος εγκαταλείπει οριστικά τις όποιες σκέψεις είχε κάνει γι’ αυτή τη θέση, και στέλνει -μέσω του Βήματος- «χαιρετίσματα στην εξουσία».

Ο κ. Χλέτσος ξεκαθαρίζει ότι δεν είχε γνωρίσει προσωπικά τους δύο υπουργούς Υγείας της προηγούμενης συγκυβέρνησης. «Τους γνώριζα μόνο από τις εμφανίσεις τους στην τηλεόραση» λέει και τονίζει: «Ο κόσμος έχει τα στελέχη που του αξίζουν. Κι εγώ φαίνεται ότι δεν είμαι ένα από αυτά. Και οπωσδήποτε δεν έχω καμία διάθεση να γίνω μέρος μιας ανθρωποθυσίας».

Ο κ. Χλέτσος ήταν μέχρι χθες φαβορί για τη θέση του νέου προέδρου του Οργανισμού. Ωστόσο, επίσημη ανακοίνωση ουδέποτε έγινε. Απλώς το όνομά του είχε προταθεί στο Μέγαρο Μαξίμου από τον υπουργό Υγείας Παναγιώτη Κουρουμπλή.

«Πιστεύω στο δημόσιο σύστημα υγείας και όσοι με κατηγορούν, ας έρθουν να το συζητήσουν μαζί μου. Δεν είναι κάποιος αριστερός μόνο όταν το δηλώνει, αλλά όταν δείχνει με τις πράξεις του» τονίζει.

Σε ό,τι αφορά την επίμαχη μελέτη που παρέδωσε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για τα DRGs (Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια), θεωρεί ότι σκοπίμως υπήρξε σύγχυση.

«Δεν είχε καμία σχέση με το πώς θα εφαρμοζόταν το όποιο σύστημα στην Ελλάδα, καθώς και με την περιβόητη ΕΣΑΝ που έφτιαξε ο Βορίδης. Η προσωπική μου άποψη, αν μου τη ζητήσουν ποτέ, είναι ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένα δημόσιο ινστιτούτο, το οποίο θα υπαγόταν στο υπουργείο Υγείας και θα φρόντιζε για την εφαρμογή του οποίου μοντέλου.

» Η μελέτη δεν αφορούσε τη χρηματοδότηση, καθώς θεωρεί (σ.σ. η μελέτη) δεδομένο ότι η χρηματοδότηση είναι κρατική και μέσα από τη κοινωνική ασφάλιση. Το ζητούμενο για τη μελέτη είναι πως τα κρατικά χρήματα θα μπορούσαν να διατεθούν στα νοσοκομεία με ορθολογικό τρόπο», εξηγεί ο κ. Χλέτσος, και συνεχίζει:

«Διαφωνεί κάποιος με το γερμανικό μοντέλο ή με τη φιλοσοφία του συστήματος των DRG’s; Αν διαφωνεί με το γερμανικό μοντέλο, μπορεί να πάει σε όποιο άλλο θέλει, αφού παρατίθενται όλα στη μελέτη. Αν διαφωνεί με τη μεθοδολογία, τότε θα πρέπει να σκεφτεί τι θέλει. Θέλει ένα κράτος που πληρώνει χωρίς να γνωρίζει τι πληρώνει; Αν ναι, το σύστημα Υγείας θα καταρρεύσει ελλείψει πόρων. Η συμβολή μας στους κόσμο, στους πολίτες αυτής της χώρας είναι να κρατήσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας όρθιο».