Βούτηξε κατευθείαν στα βαθιά αναλαμβάνοντας τον νέο υπουργικό θώκο Μεταναστευτικής Πολιτικής, που θέσπισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Βρέθηκε, πριν καλά καλά ορκιστεί, αντιμέτωπη με το εμβληματικό κολαστήριο της Αμυγδαλέζας και κλήθηκε να κάνει πράξη την πάγια θέση της για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως αποκαλεί τα κέντρα κράτησης.

Ο χρόνος είναι χρήμα, λέει το γνωστό ρητό. Για την αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου, ο χρόνος μπορεί να είναι ένας –ακόμη –αλλοδαπός σε κίνδυνο. Και αυτό δεν μπορεί να το επιτρέψει πρωτίστως στον εαυτό της.

Με μακρά θητεία στον τομέα προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε είδους, είτε πρόκειται για θέματα εθνικής καταγωγής, θρησκεύματος, είτε φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού ή πολιτικών πεποιθήσεων, η Τασία ή Τασούλα (για τους πιο οικείους) έδινε πάντοτε το «παρών».

Κάπως έτσι, σε μια κυβέρνηση ολίγων ημερών, βρέθηκε επ’ αφορμή του απαγχονισμού ενός κρατούμενου αλλοδαπού στο κέντρο της Αμυγδαλέζας να τρέχει και να μη φτάνει. Τι κι αν τυπικά δεν έχει ακόμη αναλάβει καθήκοντα καθώς απαιτείται νομοθετική ρύθμιση που να προβλέπει πως στο ενοποιημένο υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης θα είναι πλέον τρεις και όχι δύο οι αναπληρωτές υπουργοί.

Πολυμέτωπος. Η ίδια μπήκε στο κοστούμι που της ανατέθηκε από την πρώτη στιγμή. Το χαρτοφυλάκιό της δεν είναι, βέβαια, καθόλου εύκολο. Αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης, ιθαγένεια, κυρίως στους μετανάστες δεύτερης γενιάς, είναι μερικά από όσα έχει να λύσει.

Ωστόσο, η συντονίστρια του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος του Ευρωπαϊκού και Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ έχει σαφείς θέσεις για τα θέματα αυτά και φιλοδοξεί να τις μετατρέψει σε κυβερνητικές πολιτικές. «Το Μεταναστευτικό για να επιλυθεί θέλει ρεαλισμό, ορθολογισμό και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» είναι μία από τις απόψεις της ενώ έχει αναφερθεί σε έναν ακήρυκτο πόλεμο στα σύνορα της Ευρώπης.

Για τον λόγο αυτό πιστεύει στην ανάγκη αναθεώρησης του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου με αναλογική κατανομή των μεταναστευτικών ροών, αλλά και στην παροχή ασύλου στους πρόσφυγες πολέμου με παράλληλη κατάργηση του προγράμματος που υλοποιεί η Frontex.

Μαχόμενη δικηγόρος, είναι χρόνια μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας. Στο πλαίσιο της δικηγορίας είχε αναλάβει την υπεράσπιση του Ηρακλή Κωστάρη στη δίκη της 17Ν. «Να οδηγηθείτε σε μια ορθή δικαστική κρίση και να μας κάνετε όλους υπερήφανους για το μέλλον της Δικαιοσύνης, αλλά και κυρίως να εμπεδώσετε το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες, αυτό είναι το μέγιστο αγαθό. Δεν είναι η ασφάλεια του κράτους, είναι η ασφάλεια των πολιτών» είχε πει τότε σε αγόρευσή της.

Και συμπλήρωνε: «Αυτό ξέραμε, αυτό υπηρετήσαμε, αυτό θέλουμε όλοι, να αισθάνονται οι πολίτες ασφαλείς μέσα σε μία κοινωνία με δεκάδες ανταγωνισμούς και που η Δικαιοσύνη δεν έχει τον ρόλο του παίκτη, είναι διαιτητής των κοινωνικών ανταγωνισμών, είναι υπεράνω αυτών των ανταγωνισμών. Τους υποτιμά και μπορεί να λύνει τα προβλήματα. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη Δικαιοσύνη».

Ως ασκούμενη δικηγόρος είχε πραγματοποιήσει την πρακτική της άσκηση στο γραφείο του αείμνηστου Βαγγέλη Γιαννόπουλου. Στη δεκαετία του ’80, μάλιστα, όταν οι διαδηλώσεις ήταν σε έξαρση, ήταν χαρακτηριστική μια αποστροφή σε ομιλία του κ. Γιαννόπουλου στη Βουλή πως «η Αναστασία, γνωστή ως Τασούλα, η αρχηγός των αναρχικών των Εξαρχείων, είναι φίλη μου»!

Επιφανής. Η Τασία Χριστοδουλοπούλου υπήρξε ανέκαθεν από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Από το 1981 και μετά, όταν καθιερώθηκαν στις προεκλογικές περιόδους τα 11λεπτα για τα κόμματα στη Δημόσια Τηλεόραση, ήταν πάντοτε βασική ομιλήτρια εκ μέρους της Επαναστατικής Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι από τα πρώτα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είχε βρεθεί, ωστόσο, ποτέ μέχρι τώρα στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Παρά το γεγονός πως βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή των ψηφοδελτίων, δεν είχε κατορθώσει να εκλεγεί. Και στις πρόσφατες εκλογές η έκτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας δεν της επέτρεψε να μπει στη Βουλή, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξέλεξε 5 βουλευτές Επικρατείας.

Η υπουργοποίησή της θεωρήθηκε από ορισμένους και ως αντιστάθμισμα στη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, προκειμένου να δοθεί δηλαδή το μήνυμα στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα προχωρήσουν παρεμβάσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μεταναστών και προσφύγων. Τώρα, στο Υπουργικό Συμβούλιο κάθεται μαζί με τον επί σειράν ετών σύζυγό της και αναπληρωτή υπουργό Ναυτιλίας Θοδωρή Δρίτσα, επίσης ένα από παλαιά στελέχη της Αριστεράς.

Ανθρωπος εν γένει ήπιων τόνων, η Τασία Χριστοδουλοπούλου έχει μάθει να δίνει μάχες για τα πιστεύω της. Είναι εξάλλου γνωστή ακτιβίστρια. Δεν είναι τυχαίο πως το 1988 υπήρξε από τους πρώτους που συμμετείχαν στην αποστολή και εγκατάσταση στο κέντρο της Αγκυρας, στο πλαίσιο του κινήματος συμπαράστασης στους Νίκο Μπελαβίλα, Νίκο Γιαννόπουλο, Κωστή Νικηφοράκη και Γιώργο Κουβίδη που είχαν συλληφθεί και παραπεμφθεί με σοβαρές κατηγορίες. Αιτία ήταν η ανάρτηση από τους τέσσερις πανό στη διάρκεια της δίκης πολιτικών κρατουμένων της οργάνωσης Ντεβ Σολ.

Το ίδιο μαχητική εμφανίζεται και όταν διαφωνεί με ορισμένες επιλογές. Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές της λίγο μετά το πανηγυρικό κλίμα που επικράτησε όταν εξελέγη περιφερειάρχης Αττικής η Ρένα Δούρου –μία από τις πρώτες μεγάλες νικηφόρες καταγραφές του ΣΥΡΙΖΑ. «Το 2012 είχαμε τον αυθορμητισμό του νέου, τα κινήματά μας. Και τώρα, το 2014; Χάσαμε την ηθική μας και πήγαμε με τους Μαρινάκηδες;» αναρωτήθηκε σε μια αποστροφή της ομιλίας της σε κάποια Κεντρική Επιτροπή του κόμματος μετά τις Αυτοδιοικητικές εκλογές. «Ας μη χάσουμε την ψυχή μας» είπε.

Η Τασία Χριστοδουλοπούλου, εκτός από νέα αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, είναι και γυναίκα και με την ιδιότητά της αυτή απασχόλησε αμέσως μετά την ανακοίνωση της υπουργοποίησής της ορισμένα περιοδικά μόδας με ιδιαίτερα θετικά σχόλια. Μίλησαν για «μαθήματα ανεπιτήδευτης κομψότητας με τις επιλογές της» και για την «αίσθηση του στυλ» που διαθέτει.

Οσοι εξάλλου τη γνωρίζουν μιλούν για μια «κοσμοπολίτισσα αριστερίστρια». Θεωρείται ψυχή της παρέας, πρώτη στα γλέντια, ενώ λένε ότι έχουν μείνει θρυλικοί οι χοροί της σε διάφορα πάρτι. Τον ελεύθερο χρόνο της τον μοιράζεται ανάμεσα στο Παγκράτι όπου διαμένει, στον Πειραιά που είναι εκλογική περιφέρεια του συζύγου της και στη Ζαχάρω, τόπο καταγωγής της, και στην Αίγινα.

Στο πλαίσιο πάντως της υπεράσπισης των δικαιωμάτων θα έπαιρνε θεωρητικώς μάλλον ευχάριστα τη θέση του συνηγόρου των καπνιστών. Μανιώδης, γαρ, καπνίστρια και η ίδια!