Τα μαθητικά μας χρόνια, τα πιο καθοριστικά στη ζωή μας, θα μπορούσαν να γίνουν πιο ευχάριστα και χρήσιμα αν γίνονταν κάποιες παρεμβάσεις στην εμφάνιση και στη λειτουργία του σχολείου.

Η πρώτη παρέμβαση έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση του σχολείου. Τα σχολικά κτίρια είναι γκρίζα, ψυχρά και μονότονα και δεν μας προδιαθέτουν θετικά. Οι μαθητές που ασχολούνται με την τέχνη θα μπορούσαν να ζωγραφίσουν τους τοίχους και τις αίθουσες των σχολείων. Με αυτόν τον τρόπο θα έμπαινε στα σχολεία μας ένας αέρας ανανέωσης, ελευθερίας και ζωντάνιας. Αυτός ο αέρας θα τα μετέτρεπε, από μέρη βαρεμάρας, σε σημεία ενδιαφέροντος για εμάς τους μαθητές, γιατί θα κέντριζαν τη ματιά, τις αισθήσεις και τη φαντασία μας.

Επίσης, θα πρότεινα το σχολείο να είναι συνέχεια ανοιχτό σε όλες τις δραστηριότητές μας, ακόμα και στα πάρτι. Εμείς τα παιδιά έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε ότι το σχολείο είναι το δικό μας κτίριο όπου μπορούμε και να διασκεδάζουμε και όχι ένας χώρος που πας μόνο για να μάθεις γνώσεις ξεκομμένες από την υπόλοιπη ζωή. Επομένως νομίζω ότι το σχολείο θα έπρεπε να είναι το πρωί ανοιχτό για τα μαθήματα και το απόγευμα για τις εξωσχολικές δραστηριότητες όπως μαθήματα χορού, ζωγραφικής, σκακιού και διάφορους αγώνες. Τα Σαββατοκύριακα να επέτρεπε τα πάρτι. Αυτό θα μας έφερνε πιο κοντά στο να νιώσουμε ότι το σχολείο είναι το δεύτερό μας σπίτι.

Η επόμενη παρέμβαση αφορά το πώς να μάθουμε να λειτουργούμε αρμονικά σαν ομάδα. Γι’ αυτόν τον λόγο θα πρότεινα να γίνονται εβδομαδιαίες συζητήσεις στην τάξη για το πώς σκεφτόμαστε και πώς νιώθουμε για εμάς και τους άλλους, για το τι μας φοβίζει, τι μας προβληματίζει, τι μας αρέσει και τι επιδιώκουμε για το μέλλον. Νομίζω ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία θα μαθαίναμε να είμαστε πιο ανοιχτοί μεταξύ μας και να μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας με τους άλλους, θα γινόμασταν μια ομάδα με συνοχή και αλληλεγγύη. Επιπλέον, οι καθηγητές μας θα μας γνώριζαν σαν άτομα ολόκληρα, με αγωνίες, αξίες, όνειρα και στόχους, και όχι μόνο σαν κάποιους που μπορεί να είναι ή να μην είναι καλοί στη γλώσσα ή στα μαθηματικά. Ολα αυτά θα βελτίωναν τη διάθεσή μας, το κλίμα στην τάξη και θα ανέβαζαν τις επιδόσεις μας.

Τέλος, θα πρότεινα να καθιερωθεί ακόμα ένα μάθημα στα σχολεία, το μάθημα ζωής, όπου θα μας δίδασκαν για τις ανθρώπινες σχέσεις, τα αισθήματα, το πώς αγαπάμε, πώς μαλώνουμε, πώς συναναστρεφόμαστε τους άλλους, πώς παντρευόμαστε και άλλα πολλά. Δυστυχώς, δεν αρκεί να μαθαίνουμε μόνο αρχαία και μαθηματικά, ακόμα και αν αυτά μας ακονίζουν το μυαλό. Γιατί πώς να ασχοληθούμε με το μυαλό μας όταν σαν έφηβοι δυσκολευόμαστε να πλησιάσουμε μια κοπέλα ή δεν ξέρουμε τι να κάνουμε τα συναισθήματά μας που κάποιες φορές μας μπουκώνουν; Το σχολείο έχει αφήσει αυτά τα θέματα έξω από τη διδακτέα ύλη και έτσι τα μαθαίνουμε από εδώ και εκεί, από μισόλογα και από ό,τι μπορεί να καταλάβει ο καθένας μας. Αυτά όμως είναι τα θέματα που θα μας κάνουν πιο ώριμους στη ζωή και θα μας μάθουν πώς να αναλάβουμε αργότερα την ευθύνη του εαυτού μας και των άλλων, έτσι ώστε να συμβάλουμε στο να γίνει η χώρα μας καλύτερη για όλους μας.

Αυτές οι ιδέες είναι απλές και δεν χρειάζονται χρήματα, όμως θα μπορούσαν να βελτιώσουν πολύ τη σχολική καθημερινότητα γιατί θα έφερναν το σχολείο πιο κοντά στα δικά μας αισθήματα.