Ο σπόρος που γέννησε αυτό το δέντρο σε μια άλλη χώρα θα ήταν καταδικασμένος. Θα είχε παρασυρθεί από τα όμβρια νερά και δεν θα είχε ποτέ εξελιχθεί σε δέντρο. Ομως, όταν βρέθηκε εκεί, στο φρεάτιο της οδού Καποδιστρίου, στη Φιλοθέη, ήδη ήταν συγκεντρωμένο αρκετό χώμα, μαζί με διάφορα σκουπίδια για να το συγκρατούν, ώστε να φυτρώσει, να ριζώσει.

Αυτό που έθρεψε το δέντρο, είναι ένας καυγάς – παλιός στην Ελλάδα, που τον λένε «αρμοδιότητα»: Ποιος πρέπει να καθαρίσει τα φρεάτια για να μην πλημμυρίζουμε κάθε φορά που βρέχει σε έναν δρόμο όπως η Καποδιστρίου;

Ο τοπικός δήμος; Οχι, αφού δεν το έκανε τουλάχιστον τα τελευταία πέντε- έξι χρόνια (όσο μεγαλώνει το δέντρο).

Η ΕΥΔΑΠ; Οχι, αφού επίσης δεν το έκανε.

Το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ επειδή ο δρόμος είναι «υπερτοπικής» σημασίας; Οχι, αφού ήταν ευθύνη του δήμου ή ευθύνη της ΕΥΔΑΠ ή του παλιόκαιρου.

Το γαϊτανάκι γυρίζει και το δέντρο μεγαλώνει. Τώρα είναι ακόμη πιο δύσκολο να καθαρίσει αυτό το ρημάδι το φρεάτιο. Αλλωστε, στις σχάρες φαίνονται ήδη άλλα δύο δεντράκια οπότε το πρόβλημα μεγαλώνει. Πιθανότατα πια, αρμοδιότητα καθαρισμού να έχει αποκτήσει το… δασαρχείο. Ή την ώρα της πλημμύρας το Λιμενικό. Οσοι και να’ ναι πάντως, στην τελική οι αρμόδιοι, το δεντράκι θα’ χει πάντα το ίδιο όνομα: Το λένε αδιαφορία.