Αναζήτηση
Από μικρή ονειρευόταν να γίνει γιατρός –«γιατρός με μικροσκόπιο», έλεγε –παρότι κανένας από τους δύο γονείς της δεν είχε σχέση με το επάγγελμα. Αν και αρχικά η Υπατία Δούση – Αναγνωστοπούλου ήταν πιο κοντά στην ειδικότητα του μικροβιολόγου, τελικά την κέρδισε η παθολογοανατομία. «Δουλειά του παθολογοανατόμου είναι να πάρει τον ιστό που έχει αφαιρεθεί από τον ασθενή και να τον εξετάσει στο μικροσκόπιο. Βλέπει τα κύτταρα και την αρχιτεκτονική του ιστού και βγάζει μία τεκμηριωμένη διάγνωση», σπεύδει να εξηγήσει η μόνιμη αναπληρώτρια καθηγήτρια.
Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και ξεκίνησε την ειδικότητά της στο Αντικαρκινικό – Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών Αγιος Σάββας, όπου έμεινε δύο χρόνια. Τα επόμενα τρία χρόνια βρέθηκε στο νοσοκομείο John Radcliffe Hospital, στην Οξφόρδη, όπου τελείωσε την ειδικότητα και έκανε το διδακτορικό της.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Για επτά χρόνια εργάστηκε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Γενεύης και το 1999 είχε έρθει η ώρα να επιστρέψει στην Ελλάδα, καθώς άνοιξε θέση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην έδρα Ιστολογίας και Εμβρυολογίας. Αλλωστε, αυτό συμβουλεύει και τους φοιτητές της, τα «πνευματικά της παιδιά»: να ολοκληρώσουν τις σπουδές στην Ελλάδα, καθώς οι ιατρικές σχολές στη χώρα μας, παρά τα όποια προβλήματα, προετοιμάζουν σωστά τους μεταγενέστερους γιατρούς, και να φύγουν στο εξωτερικό, όπου θα μάθουν, θα εκπαιδευθούν και θα ειδικευθούν. «Και όταν τα πράγματα καλυτερεύσουν, να επιστρέψουν στην Ελλάδα», λέει η πανεπιστημιακός, μητέρα δύο κοριτσιών ηλικίας 16 και 8 ετών.
Οι οικογενειακές διακοπές στην Αιθιοπία το 2008 έγιναν η αφορμή για να γεννηθεί η ιδέα μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης που θα παρέχει δωρεάν ιατρική βοήθεια σε λαούς που έχουν μεγάλη ανάγκη. «Ανθρωποι εκεί μας έλεγαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και συζητούσαμε τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαμε εμείς να βοηθήσουμε. Κάπως έτσι αποφάσισα, αφού μίλησα με φίλους και γνωστούς από τον χώρο της Ιατρικής αλλά και εκτός, να αναλάβουμε δράση, δημιουργώντας μια εθελοντική οργάνωση».
Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Αποστολή Ανθρωπος ξεκίνησε το έργο της το 2010 και μέχρι σήμερα έχει κάνει τρεις αποστολές στην Αιθιοπία, στην πόλη Μέκελε, όπου υπάρχει το δεύτερο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της χώρας.
Η αρχική ομάδα, που πήρε μέρος στην πρώτη αποστολή, αποτελούνταν από 15 μέλη, κυρίως γενικούς χειρουργούς από το Πανεπιστήμιο, το ΕΣΥ αλλά και ιδιώτες. «Ολοι το έκαναν εθελοντικά, αφιέρωσαν ημέρες από την άδειά τους και δούλεψαν σε αρκετά δύσκολες συνθήκες», θυμάται. Στα τρία ταξίδια η ελληνική ομάδα έκανε συνολικά 150 χειρουργεία ενώ μόνο στο τελευταίο πραγματοποίησε 50.
«Το 2011 και το 2012 είχαμε μαζί μας και παιδοχειρουργούς καθώς και ωτορινολαρυγγολόγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ολόκληρη την Αιθιοπία των 80 εκατομμυρίων κατοίκων υπάρχουν μόνο τέσσερις παιδοχειρουργοί και όλοι στην Αντίς Αμπέμπα. Οταν πας σε μία τέτοια χώρα η προσφορά σου πρέπει να είναι διπλή. Από τη μία πηγαίνεις για να ανακουφίσεις τους ασθενείς. Οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, όπως και η πρόσβαση σε γιατρό. Από την άλλη, όμως, σκέφτεσαι πως ό,τι κι αν κάνεις σε μια αφρικανική χώρα θα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Για εμάς, λοιπόν, ήταν σημαντικό να εκπαιδεύσουμε τους γιατρούς στο δικό τους περιβάλλον και να τους δείξουμε πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν περιστατικά με τα μέσα και τον εξοπλισμό που έχουν. Με απώτερο στόχο να εξαπλωθεί η γνώση». Η ομάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει περιστατικά που δύσκολα θα έβλεπαν στην Ελλάδα, αφού θα είχαν αντιμετωπιστεί νωρίτερα.
Το πανεπιστημιακό νοσοκομείο στο Μέκελε μπορεί κτιριακά να ήταν άρτιο, ωστόσο σε έμψυχο δυναμικό και εξοπλισμό υστερούσε. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι για 150 κλίνες αντιστοιχούσαν 14 γιατροί, όλων των ειδικοτήτων. Παράλληλα, στις δύο πρώτες αποστολές τα μέλη της ελληνικής ομάδας είχαν πάρει μαζί τους και ιατρικό εξοπλισμό, βάρους 250 κιλών κάθε φορά, ενώ στην τελευταία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα μετέφεραν 100 κιλά εξοπλισμού. «Πήραμε από σκουφάκια και μάσκες μέχρι αντιβιοτικά και υλικά για να κάνουμε αναισθησία, καθώς δεν είχαν. Το σύστημά τους, άλλωστε, είναι έτσι δομημένο ώστε ο ασθενής θα πρέπει να αγοράζει ό,τι χρειάζεται για να γίνει το χειρουργείο. Βλέπαμε ανθρώπους να μπαίνουν στο νοσοκομείο φορτωμένοι με ορούς και φάρμακα».
Το 2013 δεν έγινε αποστολή στο εξωτερικό. Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας ήταν πλέον πολύ έντονες, γι’ αυτό και η οργάνωση αποφάσισε να αναλάβει δράση με μία σειρά προγραμμάτων.
ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΩΝ. Από τον Ιούλιο του 2012 ξεκινά το βασικό πρόγραμμα «Εμβολιά-ζουμε: παιδιά ανασφάλιστα, όχι απροστάτευτα», με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και του Ιδρύματος Μποδοσάκη. Μέχρι το τέλος του 2013 εμβολιάζονται 1.866 παιδιά ανασφάλιστων οικογενειών, με 5.360 εμβόλια που τα προστατεύουν για 12.712 ασθένειες. Το σημαντικό είναι ότι οι 41 παιδίατροι, οι 7 νοσηλευτές και οι 10 γενικοί εθελοντές βλέπουν τα παιδιά, τα οποία προέρχονται από 20 δήμους σε πέντε νομούς της χώρας –Κορίνθου, Αττικής, Ξάνθης, Ημαθίας και Θεσσαλονίκης –κάθε δύο μήνες έως ότου συμπληρώσουν όλα τα εμβόλια που χρειάζονται. Ηδη 377 παιδιά ολοκλήρωσαν το εμβολιαστικό τους σχήμα. «Βλέπουμε πάντως παιδιά που μέχρι πρότινος οι οικογένειές τους φρόντιζαν τακτικά να γίνονται τα εμβόλια και λόγω κρίσης αδυνατούν πλέον να τα συνεχίσουν αλλά και παιδιά, κυρίως μεταναστών, που δεν τα είδε ποτέ γιατρός».
Παράλληλα, από τον περασμένο Φεβρουάριο, με ένα δεύτερο πρόγραμμα, το «Στηρί-ζουμε: ιατροφαρμακευτική φροντίδα για όλους», η κυρία Αναγνωστοπούλου και τα μέλη της οργάνωσης προσφέρουν δωρεάν φάρμακα, διαγνωστικές εξετάσεις, αλλά και επεμβάσεις σε όσους έχουν ανάγκη. Μέχρι τώρα έχουν καλύψει 22 αιτήματα από κοινωνικές υπηρεσίες δήμων και οργανώσεις, εκ των οποίων το 63% αφορούσε παιδιά.
«Δεν εγκαταλείπουμε, όμως, την Αφρική. Αλλωστε, είμαι πεπεισμένη ότι εμείς περνάμε μια βαθιά αλλά παροδική κρίση, από την οποία θα συνέλθουμε –ελπίζω –σχετικά γρήγορα. Από την άλλη, όμως, υπάρχουν χώρες με τεράστια προβλήματα που δεν πρόκειται να λυθούν άμεσα. Γι’ αυτό και πρέπει να βοηθήσουμε».
