«Το παιδί μου ήταν ένας καλός άνθρωπος. Ενας εργάτης. Πονάω πολύ διότι χάθηκε άδικα. Θέλω αυτοί που το σκότωσαν να τιμωρηθούν παραδειγματικά για να μη γίνουν άλλα ρατσιστικά εγκλήματα. Να μη συμβεί σε άλλη μάνα κάτι τέτοιο. Το παιδί μου πήγαινε απλώς στη δουλειά του. Ποιος θα μου απαντήσει γιατί το σκότωσαν;».

Η Σούγκραν Μπίμπι, μητέρα του 27χρονου Πακιστανού Σαχζάτ Λουκμάν, μιλάει στα «ΝΕΑ» και ταυτόχρονα κλαίει. Ο γιος της δολοφονήθηκε με μαχαίρι για ασήμαντη αφορμή από δύο χρυσαυγίτες, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τον Ιανουάριο στα Πετράλωνα, την ώρα που πήγαινε με το ποδήλατό του στη δουλειά του.

Οι γονείς του έκαναν το μεγάλο ταξίδι από το Πακιστάν και βρίσκονται από την περασμένη Τετάρτη στην Ελλάδα προκειμένου να καταθέσουν στη δίκη για τη δολοφονία του παιδιού τους, που ξεκίνησε. Σημειώνεται πως όταν ήρθαν την Ελλάδα ρωτούσαν να μάθουν ποιος είναι ο Ελληνας, ο Παύλος Φύσσας, που δολοφονήθηκε. Την Παρασκευή 3 Ιανουαρίου, στις 5 το απόγευμα, έχουν προγραμματίσει να τιμήσουν τον Παύλο Φύσσα επισκεπτόμενοι το σημείο όπου δολοφονήθηκε στο Κερατσίνι.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Αυτό που περιμένουν είναι να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Δεν παραλείπουν να ευχαριστήσουν τους Ελληνες που τους έχουν στηρίξει και τους έχουν αγκαλιάσει όλο αυτό το διάστημα. Εξηγούν ότι ο γιος τους με την εργασία του στην Ελλάδα βοηθούσε τη φτωχή οικογένειά του που είχε αφήσει πίσω, στην πόλη Λαλαμούσα του Πακιστάν. «Δεν πρέπει να χτυπιούνται και να δολοφονούνται άνθρωποι για το χρώμα τους. Επειδή απλώς πηγαίνουν στη δουλειά τους», λέει ο 68χρονος πατέρας του Σαχζάτ Λουκμάν, Χαντίμ Χουσεΐν.

Η μητέρα τού Σαχζάτ στη διάρκεια της συνάντησής μας κρατούσε στα χέρια της ένα βιβλίο που αναφερόταν στα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής το οποίο περιλαμβάνει και φωτογραφία του γιου της και κάθε τόσο φιλούσε το πρόσωπό του. «Αν δω τους δράστες δεν θα τους ρωτήσω κάτι. Δεν θα έχω τη δύναμη να τους ρωτήσω. Το πιθανότερο είναι να πεθάνω μόλις τους δω. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω. Θέλω να τιμωρηθούν παραδειγματικά», λέει.

Ο κ. Χουσεΐν από την πλευρά του τονίζει ότι αν είχε την ευκαιρία να μιλήσει στους δολοφόνους θα τους ρωτούσε: «Τι έκανε το αγόρι μου; Ξέρω ότι δεν έκανε κάτι λάθος. Ποιος ήταν ο λόγος που σκοτώσατε το παιδί μου; Αν πάθετε το ίδιο θα πονέσω όπως ακριβώς για το παιδί μου, αλλά δεν μπορώ να συγχωρήσω…».

ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ. Οι γονείς τού Σαχζάτ λένε ξανά και ξανά ότι από την ημέρα που έχασαν τον γιο τους σκέφτονται πώς θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα. «Εχουμε μεγάλη ανάγκη. Ζούσαμε με τα χρήματα που μας έστελνε ο Σαχζάτ».

Οπως προσθέτουν, ο γιος τους έφυγε με σκοπό να βοηθήσει οικονομικά τη φτωχή και πολυμελή οικογένειά του. Ο πατέρας του, σε ηλικία 68 ετών, εργάζεται ακόμη ως οικοδόμος, φτιάχνοντας τούβλα.

Ο Σαχζάτ είχε 8 αδελφές και έναν μεγαλύτερο αδελφό. Δώδεκα άτομα ζούσαν σε ένα σπίτι μόλις δύο δωματίων. Στην περιοχή Σαρνταρπουρά της πόλης Λαλαμούσα, 200.000 κατοίκων.

Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο. Επειτα, βλέποντας τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειάς του ζητούσε να εργαστεί. Στα 17 του έμαθε τη δουλειά του ηλεκτροσυγκολλητή και δούλεψε για περίπου 4 χρόνια.

Η ανέχεια που αντιμετώπιζε η οικογένειά του όμως τον έκανε να σκέφτεται συνεχώς τη φυγή στο εξωτερικό. «Μεγάλος πια, μας έλεγε συχνά: «Πρέπει να κάνω κάτι. Κάθε μέρα πείνα και προβλήματα. Θέλω να κάνω κάτι για εσάς και τα αδέλφια μου. Δώστε μου μια ευκαιρία για να φύγω έξω»», θυμάται ο πατέρας του.

ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ ΗΡΘΕ. Η έξοδος από το Πακιστάν δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Η οικογένεια παρακάλεσε φίλους και γνωστούς και δανείστηκε 5.000 ευρώ για το εισιτήριό του. «Ακόμη χρωστάμε αυτά τα δανεικά. Με τα χρήματα που μας έστελνε ο Σαχζάτ κοντεύαμε να τα αποπληρώσουμε. Αλλά τον σκότωσαν», λέει ο κ. Χουσεΐν.

Το ταξίδι του γιου τους στην Ελλάδα έγινε με ακόμη 3 άτομα από την περιοχή του. Ανάμεσά τους και ένας από τους γαμπρούς του. Ζούσαν μαζί στο Περιστέρι. Από εκεί είχε ξεκινήσει ο Σαχζάτ πηγαίνοντας στα Πετράλωνα, όπου δολοφονήθηκε με άγριο τρόπο το μοιραίο βράδυ της 17ης Ιανουαρίου.

Τελευταία Νέα