Αναζήτηση
«Βλέπω στο μυαλό μου συνέχεια την ίδια εικόνα. Μια φιγούρα ανθρώπου να κείτεται στο έδαφος και μια άλλη φιγούρα να προσπαθεί να τον σύρει. Να τον σηκώσει ξανά. Αν δεν έχεις δει άνθρωπο να πεθαίνει, είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Νόμιζα πως γλίστρησε το παιδί. Πως ήταν βρεγμένο το έδαφος και γλίστρησε». Ο αυτόπτης μάρτυρας περιγράφει τη σκηνή της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Μιλάει ακόμα και για το αγόρι –τη δεύτερη φιγούρα –που ήταν δίπλα του τις τελευταίες τραγικές στιγμές, τον Νίκο Ρωμανό. Τα δευτερόλεπτα που απελπισμένα, νομίζοντας πως ζει ακόμα, πάλευε να τον σύρει στο πεζοδρόμιο, να τον σώσει. Μέχρι που άρχισε να ουρλιάζει «δεν έχει σφυγμό».
Η ώρα ήταν 9 το βράδυ, στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, στον πεζόδρομο, στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια.
Στο σκηνικό της βίας, νεκρός από σφαίρα του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα κειτόταν ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος. Δίπλα του σε απόγνωση στεκόταν ο συνομήλικός του κολλητός του φίλος Νίκος Ρωμανός. Ο εικοσάχρονος σήμερα Νίκος Ρωμανός δικάζεται αυτήν την περίοδο για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και τη ληστεία στον Βελβενδό Κοζάνης.
ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ. Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία. Ταυτόχρονα, όμως, τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία επιτάχυναν και δρομολόγησαν εξελίξεις που ουσιαστικά οδήγησαν μια νέα γενιά τρομοκρατικής δράσης. Στη διάρκεια των επεισοδίων επηρεάστηκαν και στρατολογήθηκαν νέοι στο λεγόμενο αντάρτικο πόλεων.
Οπως παραδέχονται αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., η δολοφονία του 15χρονου λειτούργησε σαν καταλύτης στο τοπίο της τρομοκρατίας και αποτέλεσε σταθμό για την ανάπτυξη μιας ακόμα γενιάς.
Οπως οι καταλήψεις του 1995 στρατολόγησαν και συνέβαλαν στην ανάπτυξη του Επαναστατικού Αγώνα, η δολοφονία του 15χρονου καθόρισε την πορεία και τη μετεξέλιξη οργανώσεων όπως η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, της Σέχτας Επαναστατών και άλλων μικρότερου βεληνεκούς οργανώσεων.
Ο βίαιος θάνατος ενός παιδιού και το κύμα οργής και αγανάκτησης που σήκωσε, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη φυσιογνωμία νέων οργανώσεων, όχι μόνο σε ποσοτικό χαρακτήρα, αλλά και σε ποιοτικό ως προς την κλιμάκωση της βίας. Ταυτόχρονα, συνέβαλαν σε ένα άλμα τυφλού μίσους και εκδίκησης, με στόχους κυρίως αστυνομικούς. Από τα γκαζάκια, μέλη της νέας γενιάς πέρασαν στις βόμβες, στα Καλάσνικοφ, ακόμα και σε αιματηρές επιθέσεις – δολοφονίες.
Ενδεικτικό του κλίματος που ακολούθησε τη δολοφονία είναι ότι σύμφωνα με τα στοιχεία το 2009 παρουσίασαν κατακόρυφη αύξηση οι επιθέσεις με αυτοσχέδιους μηχανισμούς και αυξήθηκαν στις 460, ενώ τον αμέσως επόμενο χρόνο μειώθηκαν στις 144.
«Στις σφαίρες απαντάμε με σφαίρες», έγραφε σε μια από τις πιο σκληρές και απειλητικές προκηρύξεις της η οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τις ένοπλες επιθέσεις – αντίποινα εναντίον αστυνομικών.
Η πρώτη ένοπλη επίθεση έγινε στις 23 Δεκεμβρίου, λίγο μετά τη δολοφονία, όταν οι τρομοκράτες άνοιξαν πυρ με Καλάσνικοφ εναντίον κλούβας των ΜΑΤ, στο Γουδή. Η δεύτερη, στις 5 Ιανουαρίου του 2009 ήταν ακόμα πιο βίαιη, καθώς οι ένοπλοι «σάρωσαν» με Καλάσνικοφ και υποπολυβόλο MP5, αστυνομικούς πίσω από το υπουργείο Πολιτισμού τραυματίζοντας βαριά τον 21χρονο αστυνομικό Διαμαντή Μαντζούνη.
Στην προκήρυξη επικεντρώθηκαν στη δολοφονία αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «την αξία της ζωής μπορούμε να την υπερασπιστούμε μόνο με τα όπλα».
Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου φαίνεται ότι καθόρισε περισσότερο τη διαδρομή της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Τα περισσότερα μέλη της, άλλωστε, ριζοσπαστικοποιήθηκαν και εντάχθηκαν στις γραμμές της κυρίως μετά τη δολοφονία.
Μια οργάνωση που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, ως προς την αναβάθμιση, την εξέλιξη και την αντοχή. Ξεκινώντας από γκαζάκια στα τέλη Φεβρουαρίου του 2008, πύκνωσε τις επιχειρήσεις της και από το καλοκαίρι του 2009 πέρασε σε σύνθετες εμπρηστικές επιθέσεις, σε χτυπήματα με εκρηκτικούς μηχανισμούς σε χύτρες, φτάνοντας μέχρι τα τρομοδέματα.
