Αναζήτηση
Ο Κουρουπητός, η παράνομη χωματερή στο Ακρωτήρι Χανίων που έγινε συνώνυμο της ανεξέλεγκτης απόρριψης σκουπιδιών, σήμερα ανθίζει. Η χαράδρα που από το 1966 έως το 2001 είχε δεχθεί πάνω από 1.100.000 τόνους απορριμμάτων είναι πλέον ένα πράσινο τοπίο με καταπληκτική θέα στη θάλασσα.
Η απόρριψη σκουπιδιών στον Κουρουπητό είχε σταματήσει τον Φεβρουάριο του 2001. Εως τότε η Ελλάδα είχε αγνοήσει όλες τις προειδοποιήσεις, τις πιέσεις και τις προθεσμίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με αποτέλεσμα να επιβληθεί πρόστιμο της τάξεως των 20.000 ευρώ για κάθε ημέρα που θα συνεχιζόταν η λειτουργία της ανεξέλεγκτης χωματερής. Μπροστά στο κόστος του προστίμου η χωματερή έκλεισε και τα έργα αποκατάστασης του φυσικού τοπίου ξεκίνησαν. Ο σημερινός επισκέπτης της περιοχής φθάνει σήμερα σε σημεία που ούτε κατά διάνοια δεν μπορούσε κανείς να πλησιάσει κατά το παρελθόν. Τότε ήταν τέτοιος ο κορεσμός της περιοχής, ώστε μόλις τα απορριμματοφόρα άδειαζαν το περιεχόμενό τους τα σκουπίδια τυλίγονταν στις φλόγες. Ατέλειωτος καπνός, ανυπόφορη δυσοσμία και ορατός ο κίνδυνος της κατάρρευσης των όγκων των απορριμμάτων προς τη χαράδρα ήταν η κατάσταση που επικρατούσε. Τίποτε πλέον δεν θυμίζει την εποχή εκείνη. Αρκετό πράσινο, δέντρα (όσα επέτρεψε να μεγαλώσουν η συνεχιζόμενη ανεξέλεγκτη βόσκηση) και μονοπάτια συνθέτουν το τοπίο.
«Το 2001 σταμάτησε η ανεξέλεγκτη απόρριψη εξαιτίας του τσουχτερού προστίμου που επιβλήθηκε στη χώρα μας από την ΕΕ (20.000 ευρώ την ημέρα με σημερινά χρήματα) για κάθε ημέρα λειτουργίας του Κουρουπητού. Για να βρεθεί λύση κατασκευάστηκε αρχικά το εργοστάσιο δεματοποίησης, στη συνέχεια ο ΧΥΤΥ και το εργοστάσιο ανακύκλωσης. Ο χώρος όπου γινόταν η ανεξέλεγκτη απόρριψη, η χαράδρα του Κουρουπητού, αποκαταστάθηκε από την τεχνική υπηρεσία της Νομαρχίας και διαμορφώθηκε ο χώρος σε πράσινο», λέει ο Κώστας Πατεράκης, διευθυντής του εργοστασίου ανακύκλωσης της ΔΕΔΙΣΑ, της Διαδημοτικής Επιχείρησης των Χανίων που διαχειρίζεται την αποκομιδή και ανακύκλωση των απορριμμάτων.
«Στο πλαίσιο των εργασιών διαμορφώθηκε το απορριμματικό ανάγλυφο, σκεπάστηκε με συνθετικό υλικό ώστε να αποφεύγεται η εισροή υδάτων και μπήκαν στη συνέχεια στρώσεις χώματος και κομπόστ. Η αρχική σκέψη ήταν η απορριμματική μάζα να φύγει, αλλά ήταν τεράστιες οι ποσότητες, με ανάλογο κόστος και δυσκολία. Τελικά παρέμειναν, ωστόσο επειδή τα απορρίμματα ρίχνονταν στη χαράδρα, από την οποία κατέβαινε νερό όταν έβρεχε, κάναμε γεωτρήσεις που μαζεύουν το νερό προτού φθάσει στον χώρο του απορριμματικού φορτίου και με σωλήνες το οδηγεί έπειτα από αυτό.
Οι διοξίνες που εκλύονταν από την καύση των απορριμμάτων αποτελούν παρελθόν για την περιοχή καθώς η φύση ανακαταλαμβάνει τη θέση της στη χαράδρα.
Στην άκρη του Κουρουπητού η θάλασσα. Παλαιότερα σε μεγάλες φουρτούνες ήταν συχνό το φαινόμενο τα κύματα να παρασύρουν στη θάλασσα ποσότητες απορριμμάτων, κάτι που πλέον δεν συμβαίνει. «Μπορείς να κολυμπήσεις στο κολπάκι του Κουρουπητού άνετα. Και το λέω χωρίς καμία επιφύλαξη», τονίζει το στέλεχος της ΔΕΔΙΣΑ.
