Σύμφωνα με τις αποφάσεις της Χάγης, στον καταλογισμό των επανορθώσεων για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα θα έπρεπε να εισπράξει από το 1929 έως το 1966, σε ετήσιες δόσεις, 717,15 εκατ. χρυσά μάρκα. Από τη Γερμανία 289,9, από τη Βουλγαρία 258,1, από την Ουγγαρία 104,1 και από την Τσεχία 65 εκατ. χρυσά μάρκα. Οι καταβολές της Γερμανίας θα συνεχίζονταν έως το 1987-88, με μηνιαίο ποσό 9,7 εκατ. χρυσά μάρκα. Θεωρήθηκε τότε μεγάλη επιτυχία του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος ηγείτο της ελληνικής αντιπροσωπείας.

Επειτα από 14 μήνες η Ελλάδα αναγκάστηκε να αποδεχθεί το χρεοστάσιο για τη Γερμανία που επέβαλε ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Χούβερ. Συνολική απώλεια 144.000 χρυσές λίρες. Τελικά είχε εισπράξει μόνο το 3% από το συνολικό ποσό των επανορθώσεων.

Το 1974, έπειτα από 60 χρόνια, προσέφυγε σε διαιτητικό δικαστήριο και πέτυχε την επιδίκαση του ποσού των 74 εκατ. μάρκων. Η Γερμανία αρνήθηκε την καταβολή των οφειλών της με το επιχείρημα ότι έχει παρέλθει πολύς χρόνος και έπρεπε να το ξεχάσουμε. Το ίδιο επιχείρημα θα προβάλει και για το κατοχικό δάνειο!

Τότε οι γερμανικές εφημερίδες έγραφαν ειρωνικά ότι σε λίγο οι Ελληνες θα ξεκινούσαν δικαστική αντιπαράθεση με το Ιράν, διεκδικώντας πολεμικές αποζημιώσεις για τη Σαλαμίνα και τον Μαραθώνα!