Εύη Τσέκου: Από το όνειρο του Δημοσίου στον εφιάλτη

Τα παραπάνω είναι, προφανώς, ένα μικρό απόσπασμα από μια πρόζα. Ενα μυθιστόρημα του είδους που ο Διονύσης Καψάλης το έχει αποκαλέσει μηρυκαστική λογοτεχνία: η σύνθεση των επεισοδίων στηρίζεται στην εμπειρία και στα όνειρα των συγγραφέων τους, αυτά μηρυκάζει η γραφή, το κοινό τους είναι το αντίστοιχο του κοινού της σαπουνόπερας. Συνήθως αφηγούνται ιστορίες ερώτων, στο τέλος των οποίων καραδοκεί πάντα ένας παραμυθένιος πρίγκιπας.

Η ΜΟΝΡΟΕ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ. Το μυθιστόρημα έχει τίτλο «Οταν η Δανάη ονειρεύτηκε τις καλεσμένες της» (Εκδ. Κέδρος) και, σε σχέση με την παραδοσιακή μηρυκαστική λογοτεχνία, διαφέρει σε ένα σημείο. Αντί για πρόσωπα που, κατά βάσιν, πριν ωραιοποιηθούν με θεληματικά πιγούνια (οι άνδρες) και θεσπέσιες αναλογίες (οι γυναίκες), βγαίνουν από την καθημερινή ζωή, εδώ χρησιμοποιούνται γυναικείες ιστορικές μορφές: η Μέριλιν Μονρόε, η Αγκαθα Κρίστι, η Κοκό Σανέλ, η Μάρλεν Ντίτριχ… Η ηρωίδα ονειρεύεται τον κοσμοπολιτισμό και τη χειραφέτηση του μύθου όλων αυτών των «πολυμήχανων θηλυκών, μουσών του πάθους και της αποπλάνησης, μοιραίων καλλονών που αποκαλύπτουν τα πικάντικα μυστικά της ζωής τους». Η ηρωίδα Δανάη και μοιραία το alter ego της, η συγγραφέας, φαντασιωνόταν τα γυναικεία αυτά πρότυπα ως προεκτάσεις του εαυτού της.

Το χρειαζόταν το όνειρο. Διότι στην πραγματικότητα το alter ego της ηρωίδας δεν ζούσε σε όνειρο. Ζούσε έναν εφιάλτη –των συμβιβασμών, της υστερόβουλης συνδιαλλαγής, της διάψευσης και της πιο άγριας δημόσιας έκθεσης. Διότι η συγγραφέας του βιβλίου αυτού ονομάζεται Εύη Τσέκου και, πριν εκτεθεί στα βιβλιοπωλεία, το μεγάλο κοινό τη γνώριζε ως υπόδικο σε μια ιστορία εκβίασης –αλλά πρωτίστως σε μια ιστορία αδιακρισίας, στο φόντο της οποίας βρίσκονται, δυστυχώς, τα ελληνικά πολιτικά ήθη που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και, επίσης δυστυχώς, ορισμένες από τις «αξίες» της σημερινής Ελλάδας, ιδιαίτερα διαδεδομένες σε ευρέα κοινωνικά στρώματα.

Η Εύη Τσέκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972 και μεγάλωσε στους Δελφούς. Σπούδασε Ιστορία – Αρχαιολογία στο ΑΠΘ και επιχείρησε να ειδικευτεί στην Ιστορία της Τέχνης. Δούλεψε για καιρό στον τομέα πολιτιστικής διαχείρισης (σε μουσεία και σε πολιτιστικούς οργανισμούς), μοιραία λοιπόν σχετίστηκε και με το υπουργείο Πολιτισμού. Λίγο μετά την ανάληψη διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή, το 2004, βρέθηκε γραμματέας του γενικού γραμματέα του υπουργείου Χρήστου Ζαχόπουλου, ο οποίος από τη Θεσσαλονίκη εγκαταστάθηκε στην οδό Μπουμπουλίνας.

Η Εύη Τσέκου ήταν συμβασιούχος μεν αλλά με προοπτικές, πολύ κοντά στην κεντρική εξουσία. Σύντομα μάλιστα έγινε το δεξί χέρι του Ζαχόπουλου. Τον συνόδευε παντού, του προετοίμαζε το πρόγραμμα, φρόντιζε για τις συνεντεύξεις που έδινε, έκανε τις δημόσιες σχέσεις του.

Παραμονές Χριστουγέννων του 2007, όμως, στις 19 Δεκεμβρίου, ο Χρήστος Ζαχόπουλος υπέβαλε αιφνιδιαστικά την παραίτησή του στον Κώστα Καραμανλή, «για λόγους υγείας», όπως ανακοινώθηκε. Και την επομένη επιχείρησε να αυτοκτονήσει πέφτοντας στον ακάλυπτο από το διαμέρισμα της πολυκατοικίας όπου ζούσε, στο Κολωνάκι. Επέζησε με πολλαπλά τραύματα, για να δει λίγες εβδομάδες μετά τον εαυτό του πρωτοσέλιδο στο επίκεντρο ενός σεξουαλικού σκανδάλου: η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» δημοσίευσε εικόνες από ένα βίντεο στο οποίο συνευρίσκονταν ερωτικά ο Χρήστος Ζαχόπουλος και η έως πριν από λίγο καιρό γραμματέας του, η Εύη Τσέκου. Για το βίντεο υπεύθυνη ήταν η ίδια. Πριν της το υποκλέψει, σύμφωνα με τον ισχυρισμό της, η εφημερίδα, είχε επιχειρήσει, με τη μεσολάβηση του εργατολόγου Χρήστου Νικολιτσόπουλου, να ενημερώσει για το περιστατικό το Mega. Εξαιτίας του βίντεο εκείνου, το περιεχόμενο του οποίου ήταν σε γνώση του τότε πρωθυπουργού, της ασκήθηκε ποινική δίωξη, έμεινε μάλιστα 202 ημέρες στη φυλακή –για μήνες ήταν πρόσωπο της καθημερινής μυθοπλασίας των τηλεοπτικών δελτίων ως 37χρονη.

Και σήμερα, 42 χρόνων πλέον, ξεδιπλώνει την ιστορία της ζωής της στο Εφετείο της Αθήνας. Την ιστορία μιας γυναίκας με καλές σπουδές και εργασιακή εμπειρία, που προσκολλήθηκε σε έναν πολιτικό για να καταφέρει να συμμετάσχει στο βόλεμα του Δημοσίου. Ηταν η περίοδος που ακόμα η Ελλάδα, ζώντας στις μεταολυμπιακές δόξες της, συνέχισε να δανείζεται και η κυβέρνηση επινοούσε δουλειές για τα ρουσφέτια της. Το 2007, είχε προκηρυχθεί διαγωνισμός για πρόσληψη στην Επιτροπή Ολυμπιακής Αξιοποίησης. Η Εύη Τσέκου ανέμενε ότι, με τη μεσολάβηση του Χρήστου Ζαχόπουλου, στον οργανισμό αυτό θα έβρισκε την Ιθάκη της –ένα μόνιμο γραφείο σε κλιματιζόμενο χώρο, με δικό της τηλέφωνο και κομπιούτερ. Λογάριαζε όμως χωρίς τα πολλά και διάφορα βύσματα που, ήδη, διαγκωνίζονταν για το ποιο είχε μεγαλύτερη επιρροή.

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ. Σύμφωνα με την απολογία της, η Εύη Τσέκου στις 22 Αυγούστου 2007 πήγε στο γραφείο του γραμματέα Ολυμπιακής Αξιοποίησης Σπύρου Κλαδά. Εκεί, όπως ισχυρίστηκε, εκείνος της έδειξε τη λίστα με τους επιτυχόντες, η οποία δεν είχε δημοσιοποιηθεί ακόμα. «Εύη, λυπάμαι, δυστυχώς μας έχουν ασκηθεί υψηλές πιέσεις», της είπε ο κ. Κλαδάς και της έδειξε τη λίστα με τα βύσματα στον υπολογιστή του.

«Πρώτη στη λίστα των επιτυχόντων ήταν η Χαρίκλεια Βουλγαράκη, ανιψιά του Γιώργου Βουλγαράκη», είπε η Εύη Τσέκου. «Τότε είπα στον Κλαδά: «Μα είναι δυνατόν; Κρατήστε τουλάχιστον τα προσχήματα». Μέσα ήταν ακόμα δύο ονόματα υπαλλήλων από το γραφείο του Ζαχόπουλου, τις οποίες γνώριζα, οι οποίες δεν είχαν τα προσόντα, η μία ήταν αρραβωνιαστικιά κομματάρχη της Νέας Δημοκρατίας. Επαθα σοκ».