Είναι η μεγάλη παρεξήγηση του Μάαστριχτ. Για τον πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ, το ευρώ βασίστηκε σε ένα διπλό σφάλμα: αυτό του Χέλμουτ Κολ, που πίστευε πως το ενιαίο νόμισμα θα οδηγούσε ταχέως στην πολιτική ένωση παρότι οι Γάλλοι δεν την ήθελαν· εκείνο του Φρανσουά Μιτεράν, που ήλπιζε να αποδυναμώσει τη Γερμανία στερώντας της το μάρκο, ενώ συνέβη το αντίθετο.

Η σχέση ανάμεσα στον Κολ και τον Μιτεράν είναι ένα κράμα φιλίας, ιστορικής συνείδησης και υπεράσπισης των εκατέρωθεν συμφερόντων. Γι’ αυτούς, η Ευρώπη είναι ένα ζήτημα πολέμου και ειρήνης τον 21ο αιώνα. Οι συναντήσεις τους αρχίζουν πάντα με το ίδιο τελετουργικό. Γεννημένος το 1930, ο Κολ αναθυμάται τον πόλεμο και τα βάσανά του, τον αδελφό του που σκοτώθηκε στη Βέρμαχτ. Γεννημένος το 1916, ο Μιτεράν διηγείται πώς, αιχμάλωτος στη Γερμανία, κατάφερε να δραπετεύσει έπειτα από τρεις απόπειρες. Θυμάται πάντα εκείνη την οικογένεια Γερμανών που τον βοήθησε.

Το ενιαίο νόμισμα; Για τον Κολ είναι ταυτόχρονα μια κατάληξη και μια αφετηρία. Κατάληξη, διότι είναι η λογική συνέπεια της ενιαίας αγοράς. Αφετηρία, διότι είναι ένα απαραίτητο βήμα προς την πολιτική ένωση. Ξέρει πως πρέπει να απαιτήσει από τους συμπατριώτες του μια επώδυνη θυσία. Το «ντόιτσμαρκ» είναι το σύμβολο του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος. Αλλά ο καγκελάριος κρίνει πως πρέπει να μοιραστεί με τους άλλους τη δύναμη του νομίσματός του. .

Οι προθέσεις του Φρανσουά Μιτεράν είναι πιο κυνικές. «Ο Μιτεράν ουδέποτε σκέφτηκε σοβαρά πως απαρνιόταν την εθνική του κυριαρχία. Φτιάχνει το ευρώ για να στερεώσει τη Γερμανία στην Ευρώπη», επιμένει ο γενικός γραμματέας του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών, Πιερ Σελάλ.