Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (γύρω στις 9 το βράδυ της Πέμπτης) οι πληροφορίες λένε ότι η ανταλλαγή ομολόγων πέτυχε. Οτι η εθελοντική συμμετοχή ξεπερνά το 80%, ότι με την ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης θα φτάσουμε το 95%, ίσως και παραπάνω, ότι δεν θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός, ότι το χρέος μας είναι ασφαλές και ότι μπορούμε να ελπίζουμε σε μια νέα αρχή. Καλά νέα λοιπόν, αλλά όποιος πιστέψει ότι πάλι τη γλιτώσαμε πλανάται. Χρειάζεται πολύς κόπος ακόμα για να εγκαινιάσουμε μια νέα πορεία βιώσιμης ανάπτυξης. Σκέφτομαι λοιπόν πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα για τη χώρα και τους ανθρώπους της αν το πολιτικό μας σύστημα βρισκόταν στο ύψος των περιστάσεων.

Αν η Δεξιά του κ. Σαμαρά δεν βιαζόταν να ασκήσει την εξουσία. Πώς άλλωστε θα μπορέσει μόνη της να διανύσει την ανηφόρα που την περιμένει; Αν οι σοσιαλιστές μας εξηγούσαν, έστω και εκ των υστέρων, γιατί ο δρόμος που διανύθηκε ήταν προς το συμφέρον των πολιτών αντί να εφαρμόζουν ολοφυρόμενοι και με μισή ψυχή το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας.

Αν η έλλογη Αριστερά μπορούσε να ξεπεράσει τον παιδισμό της και να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Μια τέτοια πολιτική σκηνή θα δημιουργούσε ευνοϊκές προϋποθέσεις για την ασφαλή και ταχύτερη έξοδό μας από την κρίση. Και θα είμαστε όλοι υπερήφανοι για τους ηγέτες μας. Από τα άκρα δεν περιμένουμε τίποτα περισσότερο από αυτό που ήδη κάνουν.

Να διαχέουν μηνύματα βίας και φοβίας, εθνικής αναδίπλωσης και άκρατου λαϊκισμού. Μέσα όμως στην ανωτερότητα της εθνικής προσπάθειας θα έχαναν την πρόσκαιρη επιρροή τους.

Οι συντεχνίες που εκτράφηκαν για χρόνια και που τώρα τα υποστηρίζουν θα είναι τα τελευταία προπύργια της ακινησίας και της οπισθοδρόμησης. Φάνηκε και από τα «ευγενή» λεγόμενα Ταμεία που αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους στην εθνική προσπάθεια, νομίζοντας ότι θα συνεχίσουν να ευημερούν με τα χρήματα των άλλων. Ηρθε η ώρα να μπουν όλοι στη θέση τους, αλλά τούτο θέλει μια σχετική άνεση χρόνου.

Η αναβολή των εκλογών και η παράταση της θητείας της παρούσας κυβέρνησης θα μπορούσε να προσφέρει την αναγκαία ανάσα για να σιγουρέψουμε τη θέση μας στην Ευρώπη και να βάλουμε τα θεμέλια της αλλαγής του παραγωγικού μας μοντέλου και της κοινωνίας. Θα έχουν τη σοφία να το επιζητήσουν και να το επιβάλουν; Αμφιβάλλω πολύ, αλλά ακόμα ελπίζω.

Ο Ξενοφών Γιαταγάνας διετέλεσε νομικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής