Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, περαστικός από την Αθήνα, έκανε χθες το απόγευμα βόλτα στους κήπους του Πανεπιστημίου. Κι όπως χάζευε τους αντιμνημονιακούς που είχαν αρχίσει να μαζεύονται στα Προπύλαια, έπεσε πάνω στον Σωκράτη. «Και σε ήθελα, Ντάνι», του είπε εκείνος. «Τι γίνεται βρε παιδί μου στην Ευρώπη; Τι αναταραχή είναι τούτη; Είναι αλήθεια ότι εμείς, και μόνο εμείς, φταίμε για την κρίση της ευρωζώνης;». Αλλο που δεν ήθελε ο χαρισματικός ευρωβουλευτής. Επιασε να εξηγεί στον αθηναίο φιλόσοφο το διπλό φταίξιμο, των Ευρωπαίων και των Ελλήνων. Του μίλησε για την ευθύνη της Μέρκελ, που άργησε δύο χρόνια να καταλάβει την έκταση της κρίσης γιατί ασχολιόταν με τις εκλογές στα κρατίδιά της. Τόνισε πως όταν επιβάλλεις σε μια χώρα λιτότητα χωρίς να τη συνοδεύεις από κάποιο σχέδιο ανάπτυξης, δεν τη βοηθάς αλλά την τιμωρείς. Επισήμανε πως είναι λάθος να απομονώνονται οι κρίσεις: όποιος δεν βλέπει τη σχέση της οικονομικής με την οικολογική κρίση δεν καταλαβαίνει την ουσία του προβλήματος, άρα δεν μπορεί και να το λύσει. «Η αλήθεια αυτής της κρίσης», είπε, «είναι η απουσία μιας αλήθειας». Και οι οικονομολόγοι που ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν την αλήθεια δεν διαφέρουν από την Πυθία της αρχαίας Ελλάδας.

ΟΥΤΟΠΙΑ. Ο Σωκράτης ήταν δύσπιστος. Δηλαδή, Ντάνι, οι Ελληνες δεν φταίνε; Η διαφθορά μας, η απίστευτη φοροδιαφυγή, το πελατειακό καθεστώς, οι εθνικισμοί; «Φυσικά, Σωκράτη. Οι Ελληνες έχουν μεγάλη ευθύνη για την κρίση. Γιατί δεν μειώνετε τις στρατιωτικές δαπάνες; Γιατί αφήνετε αφορολόγητο τον κλήρο; Πιστεύετε σοβαρά ότι θα ξεπεράσετε την κρίση καταργώντας τα προγράμματα για το περιβάλλον; Ολοι ξέρουμε ότι μπήκατε στην Ευρώπη με απάτη. Τη λύση όμως δεν μπορείτε να τη δώσετε μόνοι σας. Η λύση ή θα είναι συλλογική ή δεν θα υπάρξει καθόλου. Η ευρωπαϊκή ουτοπία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν μοιραστούμε την προσπάθεια».

Επρόκειτο ομολογουμένως για γοητευτική συζήτηση. Αλλά φυσικά ήταν μόνο στο μυαλό του Κον-Μπεντίτ, ο οποίος βρέθηκε χθες στην Αθήνα για να ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Νομικής της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η αίθουσα δεν ήταν ακριβώς κατάμεστη και το ακροατήριο δεν ήταν ακριβώς νέο. Αιώνια νέος είναι όμως ο Ντάνι, κι ας ετοιμάζεται σε δύο μήνες να κλείσει τα 67, κι ας μην του πήγαινε και τόσο η τήβεννος (ρώτησε αν μπορούσε να την πάρει μαζί του, αλλά η απάντηση ήταν αρνητική). Ακουσε υπομονετικά και με ένα αδιόρατο χαμόγελο τον πρύτανη να μιλά για την «ταπείνωση και την απαξίωση της Ελλάδας από τους ονομαζόμενους εταίρους της, που εξαπέλυαν και συνεχίζουν να εξαπολύουν προσβολές». Μάλλον δεν κατάλαβε τον πρόεδρο του Τμήματος Νομικής όταν τον χαρακτήρισε «άνδρα περιφανή, σφοδρώς τα άδικα καταγγέλλοντα». Οταν ανέβηκε στο βήμα, όμως, και άρχισε να εξιστορεί τη συνάντησή του με τον Σωκράτη ξεχείλιζε από πάθος, το ίδιο πάθος που τον διακατέχει κι όταν μιλά στο Ευρωκοινοβούλιο και καταγγέλλει την υποκρισία της Ευρώπης.

ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. «Εγιναν πολύ λίγα, πολύ αργά», εξήγησε στον Σωκράτη. «Αυτή η κρίση είναι προϊόν της ασυνέπειας της Ευρώπης, όπου εξακολουθεί να κυριαρχεί η ψευδαίσθηση της απόλυτης εθνικής κυριαρχίας. Η νέα θρησκεία είναι ο κρατικοκυριαρχισμός». Ο φιλόσοφος έπρεπε όμως πια να πηγαίνει και ήθελε από τον συνομιλητή του ένα συμπέρασμα και, ακόμα καλύτερα, μια ελπίδα. Εκείνος δεν τον ικανοποίησε. «Είμαι αφοσιωμένος μαθητής σου», του είπε. «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα».

Τελευταία Νέα