Οι θεσµοί στη δηµοκρατία κάνουν τρία ξεχωριστά πράγµατα: νοµοθετούν, κυβερνούν και δικάζουν. Τονόηµα των ξεχωριστών θεσµών είναι ότι υπόσχονται και εγγυώνται την ισότητα. Αν κάποιος νοµοθετεί, κυβερνά και δικάζει την ίδια στιγµή, τότε όλοιοι άλλοι είναι υποτελείς του. Δηµοκρατία σηµαίνει ήπια και συλλογική άσκηση της εξουσίας, µέσω των πολιτικών θεσµών.

Η κρίσητης ελληνικής κοινωνίας σήµεραξεκινά και από το ότι η ισότητακαι το κράτοςδικαίου παραβιάστηκαν συστηµατικά, τόσο από ισχυρούςεπιχειρηµατίες όσο και από ανεύθυνους ήαδίστακτους πολιτικούς, που χρεοκόπησαν το δηµόσιο ταµείο.

Δυστυχώς λίγοι πολιτικοί σήµερα αγωνιούν για το κράτος δικαίου. Θυµίζω ότι η κυβέρνηση του Κώστα Καραµανλή είχε σε κάποια στιγµή επτά υπουργούς της που είχαν ορίσει γιους, κόρες ή συζύγους τους ως ειδικούς συµβούλους τους. Ξέχασαν ίσως ότι το καθήκον τους ήταν να υπηρετούν το δηµόσιο, όχι το ιδιωτικό συµφέρον. Η σηµερινή κυβέρνηση είναι πολύ πιο προσεκτική σε θέµατα δικαιοσύνης, αλλά το κύρος των θεσµών έχει φθαρεί ανεπανόρθωτα. Παρ’ όλα αυτά,η θεραπεία του προβλήµατος δεν µπορεί να είναι η αυτοδικία. Η ανοµία θα καταστρέψει και τους υπόλοιπους πολιτικούς θεσµούς και τότε η κρίση µας θα είναι όχι µόνο οικονοµική, αλλά και κρίση επιβίωσης.

Ολοι όσοι παίρνουν το δίκαιο στα χέρια τους γίνονται εκείνοι µικροί δικτάτορες, αρνούµενοι τους κοινούς κανόνες. Η βία καιη αυτοδικία καταδικάζουν τη χώρα στη στασιµότητα και την ανωριµότητα και κατά µία έννοια δικαιώνει τους πρώτους παρανοµήσαντες.

Αν όλοι διεκδικούµε µε τη βία και την εξαπάτηση µεγαλύτερο µερίδιο από τη συλλογική πίτα, τότε οι θεσµοί δεν έχουν νόηµα.

Ο δικαιολογηµένος θυµός µας για την αποτυχία της Ελλάδας πρέπει να διοχετευτεί δηµοκρατικά ώστε να αλλάξουµετη χώρα προς το καλύτερο. Η ανοµία βοηθάµόνο τους ήδη ισχυρούς. Οι λαϊκιστές πολιτικοί δεν θα σας το πουν, γιατί η χαλαρότητα των θεσµών τούς συµφέρει. Αν όµως θέλετε ισότητα και δικαιοσύνη, πρέπει να προστατέψετε τουςδηµοκρατικούς θεσµούς µας,ατελείς καθώςείναι, σαν την πιοπολύτιµη κατάκτησή σας.

Ολοι όσοι παίρνουν το δίκαιο στα χέρια τους γίνονται εκείνοι µικροί δικτάτορες, αρνούµενοι τους κοινούς κανόνες

Ο Παύλος Ελευθεριάδης διδάσκει στη Νοµική Σχολή του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης