Συνεχίζει η Αίγυπτος να γράφει τη νεώτερηΙστορία της εκφράζοντας, µέσα από τις χαρές και τους πανηγυρισµούς, προβληµατισµούς για το µέλλον της και για το µέλλον της Μέσης Ανατολής γενικότερα.

Η Αίγυπτος δίπλα σε έναν γέρο κάθεται. Σκεπτικοί και οι δυο αναρωτιούνται. Τι ακριβώς να έγινε τόσο γρήγορα και δεντο αντιληφθήκαµε; Πότε ναέφυγε ο Φαρούκ; Πόσα χρόνιαέµεινε οΝάσερ; Τόσο γρήγορασκότωσαντον Σαντάτ; Και µε τον Μουµπάρακ, τι τοσοβαρό έγινε άραγε; Απέναντί τους, κάθεται και τους κοιτά αλαφιασµένη η Λιβύη, σαν κάτι και αυτή να θέλει να ρωτήσει.

Τώρα πουέφυγαν όλοι αυτοί που φάνταζαν σαν αρχαίοι τύραννοι, τι µέλλει άραγε να γίνει; Ο αιγυπτιακός λαός έχει φτάσει στο πιο κρίσιµο σταυροδρόµι, αυτή την στιγµή καλείται να στοιχηµατίσει µε την ίδια την Ιστορία του, για το ίδιο του το µέλλον. Επέστρεψε η ελπίδα και µαζί της το χαµόγελο στα πρόσωπα των νέων. ∆ικαιωµένοι και αρκετά ικανοποιηµένοι, όλοι µαζί,µουσουλµάνοι και χριστιανοί, µε τον αγώνα τους, µε την επιµονή τους και τις θυσίες τους (αυτέςδεν πρέπεινα τις ξεχνάµε) µπόρεσαν να καλέσουν και να υποδεχτούν – µαζί µε την ελευθερία – την ελπίδα και την αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο.

Ολοι περίµεναν να δουν µία Αίγυπτο να αιµατοκυλιέται, όλοιπερίµεναν – και άλλοι ακόµα προσδοκούν – να δουν µία Αίγυπτο να διαλύεται. Κι όµως, προς πείσµα όλων, βλέπουν µία Αίγυπτο αδελφωµένη, ίσως λίγο κουρασµένη. ΜίαΑίγυ πτο που θέλει να ξεπεράσει τα άµεσα προβλήµατά της, να οδηγήσει τον λαότης σε καλύτερες µέρες, πιο δηµοκρατικές, πιο αξιοκρατικές, πιοωφέλιµες, ελεύθερες και δίκαιες. Είµαι βέβαιος ότι το στοίχηµα θα το κερδίσει, γιατί απέδειξε και αποδεικνύει ότι µπορεί και της αξίζει να το κατορθώσει και αυτό. Τα πράγµατα αρχίζουν να ηρεµούν, η λάβα του ηφαιστείου κρυώνει, ο στρατός βρίσκεται σεεπιφυλακή και έχειαναλάβει µε την προσωρινή κυβέρνηση τοδύσκολο ρόλο του εκδηµοκρατισµού του κράτους, αλλάπρέπει ναβιαστεί, να επισπεύσει τις διαδικασίες.

Ας µην ξεχνάµε ότιαυτός ολαός έχει 58ολόκληρα χρόνια ναγευτεί τη δηµοκρατία,άσε πουπριν υφίστατο µια βασιλική ολιγαρχία. Γι’ αυτό και χρειάζεται να αρχίζει να εργάζεται τογρηγορότερο δυνατόν η Αίγυπτος και να παράγει, να αντιληφθεί ο λαόςτης, ότι ο ιδρώταςτου που στάζει, στάζει και «δροσίζει» τα ίδια του τα χέρια και όχι χέρια σφετεριστών. Χρειάζεται λοιπόν να αποκτήσει ο λαός γρήγορα τηνέξωθεν καλήµαρτυρία ότι µπορεί. Περίτρανα άλλωστε το απέδειξε, τολµώντας να διεκδικήσει την «κλεµµένη» του πατρίδα. Και εµείς,τα άλλα τα παιδιάτης, οι Αιγυπτιώτες, τώρατι κάνουµε; Εµείς που αγαπάµε τόσο πολύτις δυο µας πατρίδες. Αγαπάµε τις πίκρες τους και τις χαρές τους, παρ’ όλο που και οι δυο τους πολλές φορές υποτιµήθηκαν, χλευάστηκαν τολµώ να πω.

Απλώς κοιτάµεαπό µακριά να ξετυλίγονται µπροστά µας οι προβληµατισµοί για τον µέλλον; Απλώς παρακολουθούµε να αλλάζει ο κοινωνικός και πολιτικός χάρτης της Μέσης Ανατολής; Ή µήπως απλώς και µόνο χαιρόµαστε που ξεπηδά και γεννιέται µία άλλη νεολαία, ένα άλλος λαός, και βλέπουµε καινούργιες ευκαιρίες να περνάνε µπροστά µας, για µας και τα παιδιά µας; Αραγε αυτοίπου µείναµε,συµµετέχουµε και παραµένουµε; Αποφασίζοντας ότιπράγµατι όληη ζωή µας είναι η Αίγυπτος και ψυχή µας η Ελλάδα;

Τώρα πρέπει ο καθένας απόµας και όλοι µαζί να αντιληφθούµε και να αναθεωρήσουµε τον ρόλο ύπαρξης και συνέχισής µας εδώ στην Αίγυπτο, σ’αυτή τη χώρα όπου πολύ αγαπηθήκαµε. Εδωσε σε όλους, Αλεξανδρινούς,Καϊρινούς καιΑιγυπτιώτες, καρτερία και εσωτερική γνώση,δοκιµάζονταςόλα αυτά τα χρόνια, τα τωρινά και τα παλαιότερα, τις αντοχές και τα αισθήµατά µας.

Καλείται τώρα ο Αιγυπτιώτης, ο Αιγυπτιώτης τής µετά την 25η Ιανουαρίου εποχής, να αναλάβει την ευθύνη της συνέχισης της πολύχρονης ιστορικής παρουσίας του Αιγυπτιώτη Ελληνισµού. Καλείται ήρεµα να σταθµίσει και µε αισιοδοξία να προγραµµατίσει τηνέα εποχή του Αιγυπτιωτισµού, χαράσσοντας πρακτικά και ωφέλιµα για τους δυο λαούς που αγαπάτο µέλλον του εδώ, στη«Νειλοχώρα»,όπως συνήθιζε να τηναποκαλεί ο αείµνηστος καθηγητής µου Απόστολος Κουτσούκος.

Ας παραδειγµατιστούµε από αυτή τη νεολαία, από αυτόν τον λαό, µε τον οποίοσυνυπάρχουµεχρόνια τώρα, πουµπόρεσε και απέδειξε πως µπορεί να διεκδικήσει τη ζωή του. Και πουτην ίδια ώραµπόρεσε και απέδειξε ότι υπάρχει αρκετό µέλλον για να το διεκδικήσει.

Ας παραδειγµατιστούµε από αυτή τη νεολαία, από αυτόν τον λαό, µε τον οποίο συνυπάρχουµε χρόνια τώρα, που µπόρεσε και απέδειξε πως µπορεί να διεκδικήσει τη ζωή του

ο Στέφανος Π. ταµβάκης είναι πρόεδρος του Συµβουλίου απόδηµου Ελληνισµού και επίτιµος πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας αλεξάνδρειας

Τελευταία Νέα