Ποιος δεν θυµάται τη Λόρα Ινγκλς που ζούσε στο «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» ή δεν έχει καληνυχτίσει τους γονείς του όπως ο µικρός Τζον Μπόι της «Οικογένειας Γουόλτονς»; Ποιος δεν θα ήθελε να έχει ένα µαγικό βαλιτσάκι όπως ο Σπορ Μπίλι ή δεν λάτρεψε τα Μικρά Πόνι; Ποιος δεν δάκρυσε όταν πέθανε ο αγαπηµένος της Κάντι Κάντι, Αντονι, και ποιος δεν άκουγε µε προσοχή τις συµβουλές του Μπαµπαστρούµφ στα αγαπηµένα µας Στρουµφάκια; Αλλά και σήµερα πόσα παιδιά δεν ξυπνούν νωρίς τα Σαββατοκύριακα για να παρακολουθήσουν στην τηλεόραση τις περιπέτειες των Gormitti ή του Μποµπ του µάστορα;

Για όλες τις γενιές τα κινούµενα σχέδια και οι µεταγλωττισµένες σειρές παραµένουν αγαπηµένη συνήθεια των παιδιών και όχι µόνο. «ΤΑ ΝΕΑ» αναζήτησαν µερικές από τις «φωνές» των αγαπηµένων ηρώων και ξεναγήθηκαν στον κόσµο των µεταγλωττίσεων.


«Εργαζόµουν στην ΕΡΤ για ένα θεατρικό και κάποια στιγµή µου πρότειναν να κάνω µεταγλώττιση σε µια ξένη σειρά. ∆εν θυµάµαι ποια, ίσως να ήταν η Χάιντι. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν πολλές επαγγελµατικές επιλογές για έναν νέο ηθοποιό. Είδα τι έκαναν, τα κατάφερα καλά και µετά έγινα ανάρπαστος», θυµάται ο ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντής. Για σχεδόν 20 χρόνια, δάνεισε τη φωνή του σε πολλούς χαρακτήρες κινουµένων σχεδίων, αλλά και ξένων σειρών, ο ρόλος ωστόσο που του άρεσε περισσότερο ήταν εκείνος του Αλεξ Μπράντνερ στη δηµοφιλή αστυνοµική σειρά «Υπαστυνόµος Ρεξ».

Οι µεταγλωττίσειςήταν, όπως αναφέρει, κάτι πολύδύσκολο και ισχνά αµειβόµενο, ωστόσο αποτελούσαν ένα καλό συµπλήρωµα στο εισόδηµα ενός ηθοποιού. «Τα κινούµενα σχέδια πάντα µου άρεσαν. Αγαπηµένος µου χαρακτήρας ήταν ο γάτος Σιλβέστρος. Με τον Ρεξ “δέθηκα” περισσότερο γιατί έχω και ο ίδιος σκυλιά.

Στη µεταγλώττιση δεν πρέπει να έχεις µόνο ταλέντο. Χρειάζεται και σωστή αντίληψη, αφού πρέπει να ταυτίζεις την εικόνα µε το κείµενο. Ηταν πολύ δύσκολο, όποιος µπορούσε το συνέχιζε», λέει. Πιο εύκολες ήταν, όπως τονίζει, οι σειρές, γιατί στα κινούµενα σχέδια ο ηθοποιός ίσως και να χρειαζόταν να κάνει πολλούς ρόλους, οι περισσότεροι από τους οποίους αφορούσαν ζώα. «Προσπαθούσα να µιλάω φυσικά και να ακολουθώ τους διαλόγους σωστά. Αλλωστε, αυτήείναι η επιτυχία του µεταγλωττισµού», λέει ο κ. Κωνσταντής.

«Φασόν». Η πολυτέλεια του χρόνου είναι, όπως αναφέρουν οι ηθοποιοί, η µεγάλη διαφορά των πρώτων µεταγλωττίσεων – που έκαναν την εµφάνισή τους στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 και κορυφώθηκαν κατά τη δεκαετία του ‘80 – σε σχέση µε το σήµερα. «Τότε είχες τη δυνατότητα να κάνεις πρόβες, ενώ λέγαµε τα πάντα κοµµάτι κοµµάτι. Πολλές φορές έπαιρνε µια εβδοµάδα το επεισόδιο για να γίνει η προσαρµογή, αλλά γινόταν τόσο καλή δουλειά που δεν καταλάβαινες ότι πρόκειται για ξένη σειρά. Σήµερα δεν υπάρχει αυτό. Είναι πια δουλειά… φασόν», λέει στα «ΝΕΑ» ο ηθοποιός Βασίλης Καΐλας.

Μπορεί στο ευρύ κοινό να έγινε γνωστός ως το παιδί-θαύµα του παλιού ελληνικού κινηµατογράφου, ωστόσο στην πορεία του έχει «ντύσει» µε τη φωνή του εκατοντάδες κινούµενα σχέδια και ξένες σειρές, µε συµµετοχές και σε σειρές-θρύλους, όπως το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» και «Οικογένεια Γουόλτονς», ως η φωνή του µικρού Τζον Μπόι. Η εµπειρία του από τον κινηµατογράφο, όπου σε πολλές σκηνές οι φωνές των ηθοποιών συµπληρώνονταν αργότερα, του έδωσε τη δυνατότητα να είναι από τους πρώτους που µπήκαν στη µεταγλώττιση. Σήµερα, εκτός από το να παίζει, κάνει και τη σκηνοθετική επιµέλεια σε πολλές σειρές κινουµένων σχεδίων. Είναι µια δουλειά εξίσου δύσκολη και σηµαντική γιατην ποιότητα του επεισοδίου.

«Πολλή εξ άσκηση». «Για να κάνεις σωστή µεταγλώττιση απαιτείται συνδυασµός πολλών πραγµάτων που συµβαίνουν ταυτόχρονα. Ο ηθοποιός πρέπει να έχει σωστή θέση στο µικρόφωνο, να υπάρχει ο απόλυτος συγχρονισµός µε την εικόνα, να διαβάζει το κείµενο και να ερµηνεύσει, να τονίσει σωστά, να µπορεί να διαβάζει τι λέει ο προηγούµενος ρόλος. Θέλει πολλή εξάσκηση και όχι διδαχή», αναφέρει ο κ. Καΐλας.

Ο σκηνοθέτης, όπως αναφέρει, σήµερα δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου και γι’ αυτό πρέπει να φροντίζει ώστε να γίνουν όλα στηνεντέλεια.

Πολλές φορές, µάλιστα, χρειάζεται να γυρίσουν πολλά επεισόδια µαζί, χωρίς πρόβες, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που πρέπει να κάνει και διορθώσεις πάνω στο κείµενο του µεταφραστή.

«Αποσυρθήκαµε όταν τα κινούµενα σχέδια έγιναν βίαια»


Από εκείνες τις φωνές, που ακολουθούν ακόµα τη γενιά των σηµερινών30ρηδων ήταν εκείνη της Ματίνας Καρρά ως η γλυκιά Κάντι Γουάιτ.

«Ακόµα και µέχρι σήµερα, νέοι και παλαιότεροι το έχουν αγαπήσει και µε ευχαριστούν. Hταν µια ιστορία που ξυπνούσε πολλά όµορφα συναισθήµατα. Hταν λύτρωση, συγκίνηση, ήταν το µεγάλωµα της εφηβείας που χαίρεται τον έρωτα», θυµάται η κ. Καρρά, η οποία ωστόσο εντοπίζει και το χρονικό σηµείο που η παλαιότερη γενιά των µεταγλωττιστών άρχισε να αποσύρεται. «Οταν άρχισαν να βγαίνουν τα βίαια κινούµενα σχέδια όλοι κλονιστήκαµε.

∆εν ήταν πια κάτι που µας άγγιζε όπως τα προηγούµενα και προσπαθούσαµε να το κάνουµε έστω τεχνικά σωστά. Ανοίξαµε, ωστόσο, έτσι τον δρόµο για τους νεώτερους», επισηµαίνει.

«Στο τέλος κάθε επεισοδίου έχεις χύσει πολύ ιδρώτα»


Μια µεταγλώττιση δεν είναι εύκολη υπόθεση λένεοι ηθοποιοίπου ασχολούνται µε αυτήν. «Είναιχαρακτηριστικόπως ιερά τέρατα του θεάτρου και του κινηµατογράφου δοκίµασαν καιδεν τα κατάφεραν. Θεώρησαν πως ήταν πραγµατικάπολύ δύσκολο και αντιλήφθηκαν πως, εν τέλει, δεν µπορούµε όλοι να κάνουµε τα πάντα» σηµειώνει ο Βασίλης Καΐλας.

Σε αυτό συµφωνούν και οι ηθοποιοί της νεώτερηςγενιάς.«Με τοτέλος του κάθε επεισοδίου έχεις χύσει πολύ ιδρώτα ώσπου να το καταφέρεις. Οµως δεν κάνεις καν διάλειµµα, αφού πρέπει άµεσα να σηµειώσεις τις σκηνέςσου από το επόµενο επεισόδιο και µέσα σε λίγο χρόνο να ξαναµπείς για να γράψεις» λέει στα «ΝΕΑ» ο ηθοποιός Χρήστος Θάνος, έχοντας τελειώσει µόλις το πρώτο από τασυνολικά έξιεπεισόδια της σειράς «Πίνκικαι Πέρκι»που πρέπεινα ολοκληρώσει σεµια µέρα.Με τις µεταγλωττίσεις ασχολείται εδώ και έξι χρόνια και, όπως λέει, παρ’ όλο που είναι επίπονο είναικάτι που θα ήθελε να συνεχίσει. «∆εν µπορώ να πω ότι έχω την εµπειρία που έχουν άλλοι πολύ σπουδαίοι συνάδελφοι, ωστόσο είναι κάτι που µου αρέσει πολύ και γι’ αυτό, παρά την κούραση, µπορώ και το διασκεδάζω» σηµειώνει.

Στο πέρασµα των χρόνων και ανάλογα µε την απήχηση που είχαν στον κόσµο, ορισµένες φωνέςταυτίστηκαν µε τους ήρωές τους. ΟΣοφοκλήςΠέππας στιγµάτισεµε τη φωνή του τον σοφό Μπαµπαστρούµφ, ο βέλγος δηµοσιογράφος Τεν τεν ζωντάνεψε στην Ελλάδα µε τη φωνή τουΑργύρη Παυλίδη, ενώ χαρακτηριστική είναι η φωνή της Ράνιας Ιωαννίδου ως Ντένις ο Τροµερός.

Τελευταία Νέα