Είναι λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα και δεν αποτελούν στατιστικό δείγμα! Υπάρχουν όμως και δηλώνουν υπερήφανοι αφού καμιά από τις 20.026.370 συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας δεν αντιστοιχεί στο όνομά τους…


Oι πιστοί της σταθερής τηλεφωνίας αντιστέκονται με πείσμα στη χρήση του κινητού και θεωρούν ότι τα καταφέρνουν μια χαρά και με πολύ λιγότερα προβλήματα από τους μανιώδεις χρήστες του κινητού. Επί της ουσίας μάλιστα πιστεύουν ότι το κινητό όχι μόνο δεν διευκολύνει, αλλά περιπλέκει τη ζωή των ανθρώπων και στερεί την ελευθερία τους!

Φεύγει στις 8 το πρωί από το σπίτι της και επιστρέφει κάθε βράδυ μετά τις 10.30! Εργάζεται το λιγότερο 14 ώρες και στη διάρκεια της ημέρας μετακινείται σε πολλές περιοχές της Αθήνας και είναι πάντα ακριβής στα ραντεβού και τις υποχρεώσεις της χωρίς να χρησιμοποιεί ποτέ… κινητό.

Η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα, διευθύντρια της Μονάδας «18 Άνω» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, δεν απέκτησε ποτέ κινητό ούτε σκοπεύει να αποκτήσει. Και αυτή η επιλογή δεν έγινε τυχαία. «Το κινητό κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη, όχι πιο εύκολη», εξηγεί στα «ΝΕΑ».

«Το γεγονός ότι δεν έχω κινητό δεν σημαίνει ότι γίνομαι και απροσπέλαστη. Όποιος και να με αναζητήσει μέσα στην ημέρα θα με βρει. Μπορεί να μη μιλήσει μαζί μου τη στιγμή που καλεί σε σταθερό τηλέφωνο, αλλά στο πρώτο διάλειμμα που θα κάνω ενημερώνομαι από τη γραμματεία του χώρου στον οποίο βρίσκομαι κάθε φορά και ανταποκρίνομαι στις κλήσεις των ανθρώπων».

«Χάνεις την ουσία»

Η κ. Μάτσα θεωρεί ότι «με το κινητό μπορεί να διεκπεραιώνεις υποθέσεις, χάνεις όμως την ουσία των πραγμάτων. Κάθε φορά που παρεμβάλλεται το κινητό, χάνεται η μοναδικότητα της σχέσης με το πρόσωπο που συνομιλείς. Προσωπικά βλέπω από κοντά γύρω στους 40 ανθρώπους την ημέρα και αφιερώνω στον καθένα τον χρόνο που δικαιούται χωρίς καμιά παρεμβολή».

Το κινητό δεσμεύει τον χρήστη, του αποστερεί την ελευθερία τουκατά την κ. Μάτσα. «Όταν έχεις κινητό, θεωρώ ότι δεν ορίζεις ούτε τον χρόνο ούτε το πρόγραμμά σου αφού μπορούν να σε καλούν και να σε βρουν οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου. Έτσι, χάνεται ο σεβασμός στον ιδιωτικό χαρακτήρα της ζωής και παύεις να έχεις το δικαίωμα της ελευθερίας, της επιλογής και της διάθεσης του χρόνου σου. Από την άλλη, υπάρχει το θέμα της ακτινοβολίας των κινητών, που είναι πολύ σοβαρό και δεν του έχουμε δώσει τη σημασία που του αξίζει, ειδικά όταν οι χρήστες είναι παιδιά.

Πέρα από αυτό, ξέρετε ότι σύμφωνα με έρευνες τα Ελληνόπουλα είναι πρώτα στη συνομιλία με κινητό και τελευταία στη δημιουργία πραγματικών και ουσιαστικών σχέσεων στην Ευρώπη;».

ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ

Αντιστέκονται με πείσμα στη χρήση του κινητού και θεωρούν ότι τα καταφέρνουν μια χαρά και με πολύ λιγότερα προβλήματα

«Έχουν πάθει εξάρτηση»


ΣΗΜΕΡΑ, ΑΝ κάποιος δεν έχει κινητό, «θεωρείται αναχρονιστής και υφίσταται κοινωνικές πιέσεις για να αποκτήσει», λέει ο κοινωνιολόγος Στέλιος Γιατρουδάκης, πρόεδρος της Ελεγκτικής Επιτροπής του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων. Ο κ. Γιατρουδάκης δεν είχε, δεν έχει και δεν θα αποκτήσει κινητό αφού, όπως δηλώνει, δεν του. χρειάζεται! Τα καταφέρνει μια χαρά και χωρίς αυτό.

«Δεν βρίσκω λόγο να είμαι καταναλωτής αυτού του τεχνολογικού προϊόντος αφού με αφήνουν αδιάφορο “οι συνταγές της κοινωνίας της αφθονίας” και η ιδεολογία της κατανάλωσης συλλήβδην. Από την άλλη, μου είναι αδιανόητο να είμαι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή και να με βρίσκει οποιοσδήποτε, ακόμα και όταν δεν το επιθυμώ. Άλλωστε, επιδιώκω να έχω με τους συνανθρώπους μου σωματική και συναισθηματική επαφή, αντί της τεχνητής του κινητού και της αποξένωσης».

Όσοι επικεντρώνουν τη σκέψη και την ενέργειά τους στην αδιάλειπτη χρήση του κινητού, εξηγεί ο κ. Γιατρουδάκης, «παθαίνουν εξάρτηση της συμπεριφοράς και οδηγούνται σε νευρώσεις, επιθυμούν να το χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο ή κάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις άγχους – το ελέγχουν κάθε ώρα και στιγμή να δουν αν έχει σήμα, αν έχουν αναπάντητη ή μήνυμα. Όποιος μάλιστα έχει εθιστεί στη χρήση του κινητού και το χάσει, αναστατώνεται τόσο πολύ που μπορεί να πάθει ακόμα και κρίση πανικού»!

Ο κ. Γιατρουδάκης είναι επιφυλακτικός με τις έρευνες που χρηματοδοτούνται από εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, «εφόσον αυτές αθωώνουν τα κινητά και δεν γίνονται σε βάθος χρόνου. Από τους περισσότερους ερευνητές θεωρείται ότι η παρατεταμένη χρήση κινητού θα δώσει στο μέλλον μεσήλικους με σοβαρά εγκεφαλικά προβλήματα.

Δεν μπορούμε να μένουμε αδιάφοροι σε πορίσματα που αναφέρονται σε απώλεια μνήμης, πονοκεφάλους, βλάβες στο DΝΑ, ολιγοσπερμία, επιτάχυνση του θανάτου των κυττάρων, ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά και νέους που χρησιμοποιούν περισσότερο τα κινητά και ο αναπτυσσόμενος εγκέφαλός τους είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε νοσηρούς παράγοντες».

«Δεν μου χρειάζεται»


ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ τα καταφέρνει μια χαρά χωρίς… κινητό και ο Νίκος Μαρμαράς, καθηγητής Εργονομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. «Ο βασικός λόγος είναι ότι θεωρώ πως δεν μου χρειάζεται. Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας βρίσκομαι είτε στο γραφείο μου στο Πολυτεχνείο είτε στο σπίτι μου. Και στα δύο σημεία έχω τηλεφωνητή οπότε αν κάποιος δεν με βρει μπορεί να αφήσει μήνυμα και σύντομα θα επικοινωνήσω μαζί του», λέει. Πολλοί τον ρωτούν, «καλά, τι γίνεται όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους ή αν βρεθείς σε κάποια έκτακτη ανάγκη μακριά από το σπίτι ή το γραφείο, τότε τι κάνεις;».

«Η απάντηση είναι ότι στις περιπτώσεις αυτές όλο και κάποιος συνεργάτης ή μη που έχει κινητό θα βρεθεί κοντά μου!

Όπως λέει και κάποιος φίλος, ζω εις βάρος αυτών που έχουν κινητό»!

«Προσέχω»

Ομολογεί βέβαια ότι ζώντας σε μια κοινωνία όπου οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κινητό υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να προσέχει: «Για παράδειγμα όταν κανονίζω μια συνάντηση, πρέπει να θυμάμαι πάντα να προσδιορίσω το ακριβές σημείο του ραντεβού και τον τρόπο προσέγγισης του σημείου. Αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι που πρόκειται να συναντήσω, συνήθως ξεχνούν τις σημαντικές λεπτομέρειες βασιζόμενοι στο ότι μπορούμε να τις προσδιορίσουμε, μέσω κινητού, λίγο πριν από τη συνάντηση, κάτι που φυσικά δεν ισχύει για μένα »!