«Οι Ρομά δεν είμαστε άνθρωποι ενός κατώτερου Θεού. Έχουμε ίσα δικαιώματα στη ζωή και τη μόρφωση με τους άλλους Έλληνες πολίτες κι εγώ αγωνίζομαι για να δουν τα παιδιά μας καλύτερες μέρες από εκείνες που ζήσαμε εμείς».


Η 33χρονη Σεμπιχά Σουλεϊμάν από το Δροσερό της Ξάνθης βραβεύεται σήμερα από το γενικό προξενείο των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη για «την επιτυχή προσπάθειά της και σταθερή παρουσία στην ανάδειξη και αντιμετώπιση των θεμάτων της κοινότητας των Ρομά στη Θράκη». Η ίδια είναι πρόεδρος του πολιτιστικού και μορφωτικού συλλόγου Ελπίδα που ιδρύθηκε το 2006 και αριθμεί σήμερα 450 μέλη – γυναίκες στην πλειονότητά τους.

«Εμείς οι γυναίκες στην κοινωνία των Ρομά κουβαλάμε από παιδιά βιώματα, όπως είναι η ανισότητα με τους άνδρες, η έλλειψη ίσων ευκαιριών στη μάθηση, οι παραδοσιακές δομές της κοινότητάς μας που απέδιδαν έναν υποδεέστερο ρόλο στη γυναίκα, η οποία προοριζόταν από πολύ μικρή ηλικία για τη δημιουργία οικογένειας, χωρίς το δικαίωμα της προσωπικής της επιλογής. Γιατί, τι ζωή μπορείς να ζήσεις όταν σε παίρνουν 14 χρόνων παιδί και σε οδηγούν στον γάμο και την οικογένεια; Δυστυχώς για μας τις γυναίκες, εδώ στο Δροσερό δεν ζήσαμε ποτέ την παιδική μας ηλικία όπως έπρεπε. Γιατί μας πήραν μικρά παιδιά και μέσα από τις κοινωνικές συμβάσεις και τα πρότυπα, μας απένειμαν τον ρόλο της γυναίκας, πριν καν συνειδητοποιήσουμε αυτό που καλούμασταν να κάνουμε».

«Να σπουδάζουν τα παιδιά»

Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τη ζωή και τα βιώματά της και προσδιορίζει με ρεαλισμό και χωρίς διάθεση άμβλυνσης της εικόνας των σημερινών προβλημάτων την τροπή που θα ήθελε να πάρουν τα πράγματα για τη νέα γενιά των ομοφύλων της.

Πρώτος στόχος του συλλόγου Ελπίδα είναι να πείσει τα παιδιά του οικισμού τού Δροσερού για την αναγκαιότητα των σπουδών και της γνώσης. «Να μπορέσουν τα παιδιά μας να σπουδάσουν, όπως και τα άλλα παιδιά. Αυτό είναι το όνειρο για όλες τις μάνες του συλλόγου μας», επισημαίνει, δίνοντας η ίδια πρώτη το παράδειγμα, αφού από φέτος άρχισε να πηγαίνει στην πρώτη γυμνασίου, μια τάξη πιο κάτω από τον 15χρονο γιο της που ήδη παρακολουθεί τα μαθήματα της δευτέρας τάξης.

Ο στόχος να αλλάξουν τα δεδομένα των προηγούμενων χρόνων σε ό,τι αφορά το σχολείο φαίνεται να επιτυγχάνεται, αφού από τα 160 παιδιά που αριθμούσε πριν από λίγα χρόνια το δημόσιο δημοτικό σχολείο και το γυμνάσιο του Δροσερού, σήμερα οι μαθητές φθάνουν τους 800!

Η ΕΛΠΙΔΑ

Ο πολιτιστικός και μορφωτικός σύλλογος Ελπίδα αναδεικνύει και αντιμετωπίζει τα θέματα της κοινότητας των Ρομά στη Θράκη

«Δεν ζητάμε ελεημοσύνη παρά μόνο σεβασμό»


«ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ πια σαν κρίκοι σε μια αλυσίδα, κανείς δεν κρύβει τα προβλήματά του και ο σύλλογος μάς δίνει την ευκαιρία να τα συζητάμε όλα και να μην τα κρύβουμε κάτω από το χαλί, όπως γινόταν κάποτε, και αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία μας σε σχέση με το παρελθόν. Είμαστε μια κλειστή κοινωνία πέντε χιλιάδων ανθρώπων, που ζούμε μόλις ένα χιλιόμετρο μακριά από την Ξάνθη, κι όμως για πολλά χρόνια αντιμετωπίσαμε τον ρατσισμό και την κοινωνική περιθωριοποίηση. Μας υποτιμούσαν, μας θεωρούσαν βρώμικους, κλέφτες, πολίτες δεύτερης κατηγορίας, που ήμασταν χρήσιμοι μόνο ως χειρώνακτες και τίποτα περισσότερο. Ε, λοιπόν αυτό δεν το δέχομαι. Δεν ζητάμε ελεημοσύνη από κανέναν παρά μόνο σεβασμό από την ελληνική κοινωνία και το ενδιαφέρον των θεσμικών φορέων. Ας καταλάβουν λοιπόν ότι η ύπαρξη πολιτών με διαφορετική κουλτούρα μέσα σε ένα κράτος είναι πλούτος και όχι κατάρα».

Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν τονίζει ότι η βράβευσή της από το γενικό προξενείο των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη απευθύνεται σε όλους τους ομοφύλους της, που πέρασαν μια ζωή μέσα στις στερήσεις, τη φτώχεια και το κοινωνικό περιθώριο. «Εμείς στα παιδικά μας χρόνια για να ζήσουμε πουλήσαμε λουλούδια και μπαλόνια, δουλέψαμε στα χωράφια, χωρίς βιβλία και σχολεία, χωρίς τις στοιχειώδεις απαιτήσεις από τη ζωή. Η προσπάθεια είναι κοινή και θέλω να ακούσουν όλοι οι αρμόδιοι ότι και σήμερα υπάρχουν συμπολίτες μου στον οικισμό που ζουν χωρίς ρεύμα. Η ανεργία είναι μάστιγα για μεγάλο αριθμό δικών μας ανθρώπων. Ας καταλάβουν όλοι ότι όσο συντηρείς την ύπαρξη κοινωνικού περιθωρίου, αυτό μια μέρα θα εκραγεί και τότε θα είναι αργά για να μετρήσου- με τις συνέπειες», επισημαίνει.