Αναζήτηση
«Έχω γεννηθεί εδώ, έχω μεγαλώσει εδώ, δεν έχω γνωρίσει άλλη χώρα. Κι όμως, υπάρχει η απειλή που λέγεται απέλαση προς έναν τόπο που ποτέ δεν γνώρισα».
O 26χρονος Νίκος Οντουμπιτάν γεννήθηκε στην Ελλάδα από Νιγηριανούς γονείς και είναι φοιτητής στο ΤΕΙ Αθήνας, αλλά όπως και οι περισσότεροι από 200.000 μετανάστες δεύτερης γενιάς δηλώνει: «Είμαστε σε ομηρεία».
Παιδιά-φαντάσματα είναι οι μετανάστες δεύτερης γενιάς καθώς στη χώρα μας δεν έχουν δικαίωμα να απόκτησουν ιθαγένεια, ενώ δεν μπορούν να πάρουν ούτε καν πιστοποιητικό γέννησης. Αντιθέτως, μαζί με τα 18α γενέθλιά τους αρχίζει ένας διαρκής αγώνας, καθώς είναι υποχρεωμένα να αποδεικνύουν πως έχουν τις προϋποθέσεις για τους χορηγηθεί μια απλή άδεια διαμονής.
«Δεν υπάρχουν τα παιδιά αυτά, το μόνο που έχουν είναι ένα χαρτί μαιευτηρίου» αναφέρει χαρακτηριστικά η Σόνια Μητραλιά, επικεφαλής της καμπάνιας «Όχι στον ρατσισμό από την κούνια». Όπως διευκρινίζει,
ΠΑΙΔΙΑ- ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
είναι οι μετανάστες δεύτερης γενιάς, καθώς στη χώρα μας δεν έχουν δικαίωμα να αποκτήσουν ιθαγένεια, ούτε καν πιστοποιητικό γέννησης
για να πάρει κάποιος έστω και πιστοποιητικό γέννησης, «απαιτείται εγγραφή στα δημοτολόγια. Αυτό προϋποθέτει ότι έχει πρόσβαση, που είναι συνδεδεμένη με το δίκαιο αίματος. Άρα, μόνο Έλληνες έχουν δικαίωμα».
Δεν μπορεί να γυρίσει
Και αν ο Νίκος Οντουμπιτάν είναι… τυχερός που συνεχίζει ακόμη να μένει στη χώρα όπου μεγάλωσε, δεν ισχύει το ίδιο για την αδελφή του. «Η αδελφή μου επίσης έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και αναγκάστηκε για προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους να πάει στη Νιγηρία. Τώρα υπάρχει δυσκολία να γυρίσει πίσω» δηλώνει. Κι ας είναι φοιτήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο!
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες δεύτερης γενιάς δεν τα λύνει ούτε η ρύθμιση που προωθεί το υπουργείο Εσωτερικών, η οποία προβλέπει να μπορούν να παίρνουν υπό προϋποθέσεις άδεια επί μακρόν διαμένοντος. Μόλις 30.000 παιδιά εκτιμάται πως θα μπορέσουν να κάνουν χρήση της ρύθμισης αυτής, χωρίς ωστόσο και αυτά να καλύπτονται πλήρως.
«Τι να την κάνω την άδεια επί μακρόν διαμένοντος; Χρειάζομαι διαβατήριο, που ούτε από τη χώρα καταγωγής των γονιών μου μπορώ να πάρω» υποστηρίζει η Τίτι Ανανόις, που γεννήθηκε στην Ελλάδα με γονείς από το Καμερούν. «Το μόνο που έχω τώρα είναι μια βεβαίωση. Και αυτή έχει λήξει χωρίς να έχω πάρει ακόμη την άδεια» προσθέτει. Για την 21χρονη σπουδάστρια, η μόνη λύση είναι η ιθαγένεια. «Είναι απαράδεκτο να έχεις γεννηθεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα και να σου λένε να πας στην πατρίδα των γονιών σου για να πάρεις ιθαγένεια. Στα Ελληνόπουλα όταν 
«Δεν είναι φιλανθρωπία»
Η απόκτηση ιθαγένειας αποτελεί τη φυσική απόληξη μιας διαδικασίας ένταξης, κατά τον Βοηθό Συνήγορο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Ανδρέα Τάκη. «Η μέριμνα για τη δεύτερη γενιά μεταναστών δεν είναι φιλανθρωπία, είναι επιτακτική αναγκαιότητα για να διασφαλιστεί η ομαλή συμβίωση όλων» σημειώνει.
Σχολιάζοντας τη νέα ρύθμιση, ο κ. Τάκης εκτιμά πως υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που έχουν θετική διάσταση. «Πρώτη φορά μπαίνει στο παιχνίδι η δεύτερη γενιά και μπορούμε να πιέσουμε προς μια κατεύθυνση διεύρυνσης της ρύθμισης» υποστηρίζει.
Ξεχνάει τους 30άρηδες
Ανούσια χαρακτηρίζει τη ρύθμιση ο Νίκος Οντουμπιτάν, επισημαίνοντας μεταξύ των άλλων και την προϋπόθεση που θέτει, να μένουν νόμιμα στη χώρα οι αλλοδαποί γονείς. «Η ελληνική Πολιτεία ξεχνάει ότι υπάρχουν παιδιά που είναι 25 και 30 χρόνων και δεν έχουν ανάγκη να εξαρτώνται από τους γονείς τους» επισημαίνει. «Εγώ έξι χρόνια ζω μόνος μου. Για να υπαχθώ στη ρύθμιση, πρέπει να βρω τους γονείς μου και να εξαρτηθώ ξανά από αυτούς για τη νόμιμη διαμονή μου» δηλώνει.
Για κοροϊδία κάνει λόγο η Σόνια Μητραλιά, υποστηρίζοντας πως «κάνουν δήθεν κάτι για να μη θίξουν το επίμαχο θέμα της ιθαγένειας».
Ως μεταβατικό μέτρο, έως την τροποποίηση του Κώδικα Ιθαγένειας και την οριστική επίλυση του προβλήματος, η κ. Μητραλιά εισηγείται να χορηγηθεί τουλάχιστον άδεια αόριστης διάρκειας σε όλα τα παιδιά.
«Τα παιδιά μας θα περάσουν τον ίδιο Γολγοθά»
Και μπορεί ως συνοδός του προέδρου του ΣΥΝ να βρέθηκε προ μηνών στο Προεδρικό Μέγαρο και να κάθησε δίπλα στον κ. Παπούλια, ωστόσο δεν μπορεί να κάνει χρήση της νέας ρύθμισης: η Καντίτσα μεγάλωσε εδώ, δεν γεννήθηκε στη χώρα μας – κάτι που περιλαμβάνεται στις προϋποθέσεις για την απόκτηση της άδειας επί μακρόν διαμένοντος.
«Χάσαμε τα όνειρά μας. Το μόνο όνειρο τώρα ήταν τα παιδιά μας να μην περάσουν όσα εμείς, που έπρεπε να πληρώσουμε, να περιμένουμε και να ταλαιπωρηθούμε ψυχολογικά. Αλλά καταλήγουν στην ίδια κατάσταση. Θα περάσουν τον ίδιο Γολγοθά» λέει η Αούα Σάνκο.
Δεδομένου ότι οποιοσδήποτε μετανάστης έπειτα από ορισμένα χρόνια μπορεί να αποκτήσει άδεια επί μακρόν διαμένοντος, ακόμη και αορίστου χρόνου, απορεί: «Γιατί να έχουν τα ίδια δικαιώματα όσοι έχουν έρθει τα τελευταία 10 χρόνια, με ένα παιδί που γεννήθηκε εδώ;».
Την τεράστια ταλαιπωρία περιγράφει και για την έκδοση διαβατηρίων για τις δύο μικρές κόρες της, τη Στεφανία (μαθήτρια της Α΄ Λυκείου) και τη Μαρί (μαθήτρια της Α΄ Γυμνασίου). «Είπαν πως την επόμενη φορά πρέπει να φέρουμε πιστοποιητικό γέννησης για την ανανέωση. Μπορεί δηλαδή να μείνουν χωρίς τίποτα» σημειώνει.
