Όταν μια οικογένεια έχει μικρά παιδιά (κυρίως ηλικίας κάτω των 2 ετών)

προτιμότερο είναι να πηγαίνει για διακοπές σε μέρη όπου μπορεί να φτάσει

οδικώς. Το ταξίδι με το αυτοκίνητο είναι προτιμότερο, διότι αφενός μπορούν να

γίνονται στάσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα, αφετέρου είναι ευκολότερη η

πρόσβαση σε ιατρικά κέντρα ή νοσοκομεία σε περίπτωση ασθένειας ή ατυχήματος.

Πριν ξεκινήσει η οικογένεια πρέπει να γίνει πολύ καλός έλεγχος (σέρβις) του

αυτοκινήτου, να ασφαλιστούν οι πίσω πόρτες του ώστε να μην ανοίγουν από μέσα,

να εφοδιαστεί με κουτί πρώτων βοηθειών (θα περιέχει γάζες, οινόπνευμα, οξυζενέ

και ιώδιο) και να τοποθετηθούν απαραιτήτως ειδικά καθίσματα για μικρά παιδιά

και ζώνες ασφαλείας για τα μεγαλύτερα (στα τρακαρίσματα τα παιδιά κτυπάνε

κυρίως στο κεφάλι και τον αυχένα, γι’ αυτό πρέπει να είναι πάντα δεμένα). Το

ταξίδι πρέπει να ξεκινάει νωρίς το πρωί και όχι τις ώρες της μεγάλης ζέστης ή

της αιχμής. Στη διάρκειά του, τα παιδιά δεν πρέπει ποτέ να κάθονται στην

αγκαλιά ενός μεγάλου ή στη θέση του συνοδηγού, ούτε να έχουν στα χέρια τους

επικίνδυνα παιχνίδια ή αιχμηρά αντικείμενα (λ.χ. σφεντόνες, σπαθάκια,

μολύβια). Επιπλέον, ο οδηγός πρέπει να τηρεί αυστηρά τους κανόνες οδικής

κυκλοφορίας, να κινείται με χαμηλή ταχύτητα (σε τρακάρισμα ακόμα και με 30 ή

40 χλμ. είναι σαν να πέφτει κανείς από ύψος 7,5 ή 10 μέτρων) και να κάνει

στάση κάθε περίπου 1 ώρα για να ξεμουδιάζει το παιδί. Τέλος, οι γονείς δεν

πρέπει ποτέ να αφήνουν το παιδί μόνο μέσα στο αυτοκίνητο, ούτε καν για να

αγοράσουν ένα μπουκάλι νερό.

H Πόπη Αναστασέα- Βλάχου είναι επίκουρος καθηγήτρια Παιδιατρικής στο

Πανεπιστήμιο Αθηνών