Ο μεγαλύτερος εφιάλτης των γονιών, όταν αρρωσταίνει το παιδί τους, είναι μήπως

έχει κάτι σοβαρό. Ο γενικός κανόνας για τα βρέφη ηλικίας έως 12 μηνών είναι

πως ό,τι κι αν έχει το παιδί, όσο ήπιο κι αν είναι, η ιατρική συμβουλή είναι

απαραίτητη – πόσο μάλλον αν στις ηλικίες έως 6 μηνών το παιδί αρνείται να

φάει, κλαίει συνέχεια, κάνει εμετούς, έχει στασιμότητα βάρους ή εμφανίζει

εξάνθημα στικτό, αιμορραγικό και στις ηλικίες 6-12 μηνών, εάν υπάρχει κάτι από

τα προαναφερθέντα, καθώς και αν υπάρχει υψηλός πυρετός ή διαρροϊκές κενώσεις.

Για τις μεγαλύτερες ηλικίες η ιατρική επίσκεψη είναι απαραίτητη αν υπάρχει

υψηλός πυρετός (πάνω από 38,5), πόνος στο αυτί ή ξηρός και βραχνός βήχας

(σκυλόβηχας), που συνοδεύεται μάλιστα από δυσχέρεια ή σφύριγμα στην αναπνοή,

καθώς και αν υπάρχει έντονος κοιλιακός πόνος με εμετούς, μέτριο αρχικά πυρετό

που μετά γίνεται υψηλός, και με άρνηση φαγητού και παιχνιδιού. Το ίδιο ισχύει

και αν το παιδί παρουσιάσει υψηλό πυρετό που συνοδεύεται από πονοκέφαλο,

εμετούς και αιμορραγικό εξάνθημα ή αν υπάρχει ρινορραγία που δεν σταματά με τα

γνωστά μέσα (πίεση της μύτης με το κεφάλι προς τα εμπρός και πρόχειρος

επιπωματισμός). Ανεξαρτήτως ηλικίας, οι γονείς πρέπει να καλέσουν τον γιατρό

εάν το παιδί εμφανίσει αίμα στις κενώσεις ή στα ούρα του, αν παρουσιάσει για

πρώτη φορά σπασμούς με ή χωρίς πυρετό, ή έχει συχνουρία ή απώλεια ούρων. Το

ίδιο κι αν εμφανίσει νυκτερινή ενούρηση μετά τα 5 χρόνια, έχει επίμονη και

χρόνια δυσκοιλιότητα, αλλάξει απότομα χαρακτήρα, είναι ωχρό και αποφεύγει

δραστηριότητες που πριν το ευχαριστούσαν, ή έχει οξεία ή χρόνια επιμένουσα

λεμφαδενίτιδα. Και αν αρχίσει να χάνει βάρος, αν λιποθυμήσει ή ζαλίζεται, εάν

αιφνιδίως αρχίσει να τρώει πολύ, να πίνει πολύ νερό και να πηγαίνει τη νύκτα

για ούρηση, πρέπει να το δει γιατρός.

H Πόπη Αναστασέα – Βλάχου είναι επίκουρη καθηγήτρια Παιδιατρικής στο

Πανεπιστήμιο Αθηνών