Eνστάσεις

H ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Blogs. Διευθύνσεις blogs πανεύκολα βρίσκει κανείς

μέσω Google ή στο Pathfinder. Ωστόσο ο πειρασμός είναι μεγάλος. Προτείνω (για

το χιούμορ του blogger) την καταγραφή στις 8 Φεβρουαρίου από την εμπειρία σε

ινστιτούτο αδυνατίσματος στο http: //vitamo.blogspot.com

bloggers: 7.000.000 επαναστάτες με αιτία(;)

«30 Ιανουαρίου 2005

Κάτι που με τάραξε…

Σήμερα το πρωί της Κυριακής κατά τις 12 αποφάσισα να πάω μέχρι το περίπτερο

ενός φίλου στην περιοχή του Αιγάλεω για να πάρω εφημερίδα.

Πριν πάω εκεί, έπρεπε να βάλω βενζίνη (και το λέω αυτό γιατί εξαιτίας αυτού

του γεγονότος άλλαξα το συνηθισμένο δρομολόγιο από το σπίτι προς το

περίπτερο).

Μόλις τελείωσα το γέμισμα με βενζίνη, έκανα δεξιά την Ιερά Οδό από τη

Βενιζέλου προς Αιγάλεω.

Φτάνοντας στη διασταύρωση με τη Σαλαμίνος, είδα στο πεζοδρόμιο επάνω έναν

νεαρό καθιστό σε κατάσταση όχι και τόσο καλή, που φαινόταν να έχει κάνει χρήση

ναρκωτικών.

Σταμάτησα και από εκεί κάλεσα το 166 (υπόψη, περίμενα πάνω από 5 λεπτά για να

βγει τηλεφωνητής και να μιλήσω) και ανέφερα το περιστατικό και ζήτησα να έρθει

κάποιο όχημα να παραλάβει τον νεαρό και να τον μεταφέρει για πρώτες βοήθειες

ίσως σε κάποιο θεραπευτήριο ή αλλού, ταυτόχρονα κάλεσα και το 100 να έρθουν να

βοηθήσουν αν χρειαστεί γιατί δεν ξέρεις ποτέ ποια θα είναι η αντίδραση ενός

τέτοιου ατόμου κάτω από την επήρεια ουσιών.

Όση ώρα ήμουν εκεί – και πρέπει να πω ότι κάθησα να περιμένω πάνω από 15 λεπτά

τουλάχιστον – 2 περιπολικά πέρασαν από μπροστά και κανείς δεν σταμάτησε να

δει.

Ίσως να έχουν τέτοιες εντολές να μην επεμβαίνουν παρά μόνο αν κληθούν για το

περιστατικό.

Ίσως να είχαν κάποιο άλλο σήμα που έπρεπε να επέμβουν.

Τελικά δεν ξέρω τι απέγινε το παλικάρι.

Σταμάτησα στην αναστροφή του δρόμου και μίλησα με 2 κυρίους που ήταν απέναντι

και έβλεπαν τον νεαρό.

Στην ερώτησή μου πόση ώρα είναι έτσι, μού είπαν ότι ίσως και πάνω από μια ώρα

να έχει περάσει που τον είδαν να κάνει χρήση ναρκωτικών και να βρίσκεται σε

αυτήν την κατάσταση.

Αλήθεια, μέσα σε αυτήν την ώρα κανείς δεν ειδοποίησε κάποιον να έρθει και να

προσφέρει μια βοήθεια σε αυτόν τον νεαρό;

Όλα αυτά τα λέω γιατί το πρόβλημα με τα ναρκωτικά το είχα πριν από χρόνια μέσα

στον στενό οικογενειακό μου κύκλο και ευτυχώς καταφέραμε να το ξεπεράσουμε με

θετικό αποτέλεσμα έπειτα από τόσα χρόνια και μέχρι τώρα είναι σε καλό δρόμο.

Συγγνώμη αν σας κούρασα αλλά ήθελα με κάποιον να μοιραστώ τον προβληματισμό

μου.

Καλή σας μέρα αν νομίζετε ότι έτσι θα είναι…

ΥΓ: H φωτογραφία (σ.σ. φωτό πάνω) που βλέπετε είναι από το συγκεκριμένο

γεγονός για να μη νομίζετε ότι απλά κάθησα και σκέφτηκα όλη αυτήν την

ιστορία…».

H παραπάνω ιστορία-ρεπορτάζ κοινοποιήθηκε ταυτόχρονα σ’ όλο τον κόσμο μέσω

Ίντερνετ σε πραγματικό χρόνο. Και θα μείνει για πάντα αρκεί να αναζητηθεί,

οποτεδήποτε και από οποιονδήποτε. Όπως και οι ιστορίες του Αχμέτ από το Ιράκ

που βλέπουν πράγματα που δεν προβάλλουν – είτε γιατί δεν μπορούν είτε γιατί

δεν θέλουν – οι «θεσμικές» κάμερες. Εκατομμύρια προσωπικές ματιές που

ακροβατούν ανάμεσα στο ερασιτεχνικό και το επαγγελματικό, που παρεμβαίνουν στα

μεγάλα ή στα μικρά ζητήματα μ’ έναν τρόπο που θυμίζει άλλοτε παρέα κι άλλοτε

πλανητικό πάνελ, αποτελούν το νέο μεγάλο γεγονός στον χώρο του Ίντερνετ.

Οι bloggers μέσα σε 7 χρόνια…

… ξεπέρασαν τα επτά εκατομμύρια, ενώ στην Ελλάδα αγγίζουν ήδη την πρώτη

χιλιάδα. Τα blogs (εκ του web και log=σημειωματάριο) είναι πολύ πιο απλά από

τις ιστοσελίδες. Στήνονται εύκολα και δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν και αποτελούν ένα

είδος ηλεκτρονικού ημερολογίου. Μόνο που όπως σημειώνει ο Νίκος Λέανδρος,

επίκουρος καθηγητής στο Πάντειο, τα ημερολόγια ήταν προσωπικά, αντίθετα με τα

blogs, όπου όλα, ενδόμυχες σκέψεις και προσωπικές αντιλήψεις, η θέση του

καθενός όπως αυτοπροσδιορίζεται αλλά και οι απόψεις του για τον πόλεμο στο

Ιράκ ή την Εκκλησία μπαίνουν στο τραπέζι. Και η συζήτηση ανάβει. H δύναμή τους

– λέει ο Νίκος Λέανδρος – είναι η πρωτοτυπία τους γιατί προσφέρουν κατι

μοναδικό: την προσωπική ματιά. «Το είδαμε και στο τσουνάμι με τα δεκάδες

ερασιτεχνικά βίντεο. Δημιουργούν έναν νέο δημόσιο χώρο, αν και είναι δύσκολο

να μιλήσουμε με γενικεύσεις».

Όσο ευρύτερου ενδιαφέροντος είναι τα ζητήματα που ανοίγει ένας blogger τόσο

μεγαλύτερη είναι και η επιτυχία τους. H Microsoft προσπάθησε κάποια στιγμή να

απαγορεύσει τα blogs υπαλλήλων της γιατί αρκετοί αναφέρονταν και στα

προγράμματα που έτρεχαν στην εταιρεία. Τελικά ο κολοσσός υποχώρησε και ο

Στέλιος Τζιβάκης, διευθυντής ανάπτυξης λογισμικού στον κλάδο Πληροφορικής του

ΔΟΛ, παρακολουθώντας τα συγκεκριμένα blogs ενημερώνεται πολλές φορές για τα

νέα οράματα του Γκέιτς. Χαρακτηριστική είναι και η ιστορία του www.dailykos,

όπως την παρακολούθησε ο Γιώργος Επιτήδειος, πρόεδρος των Ελλήνων

επαγγελματιών στο Ίντερνετ. Ξεκίνησε ως blog του Χάουαρντ Ντιν, υποψηφίου για

το χρίσμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ. Γρήγορα μετατράπηκε λόγω της πρωτοφανούς

συμμετοχής σε blog Δημοκρατικών, όπου εκτός από τον διάλογο άνθησαν και τα

ρεπορτάζ και οι αποκαλύψεις. Από εκεί πληροφορήθηκαν τα μεγάλα MME την

περίπτωση ψηφοφόρου ο οποίος απολύθηκε από τον Ρεπουμπλικανό εργοδότη επειδή

είχε αυτοκόλλητο του Κέρι στο αυτοκίνητό του. (Βρήκε και πάλι δουλειά, και οι

εργοδότες στο μέλλον θα το σκεφτούν περισσότερο).

Και κάτι πιο ελληνικό: Το καλοκαίρι η εθνική ποδοσφαίρου αντιμετώπιζε τη

Γαλλία. Πολλοί την είχαν ξεγραμμένη. Ανάμεσά τους και το CNN που στην

ιστοσελίδα του έγραψε – πριν τελειώσει ο αγώνας – ότι η Ελλάδα ηττήθηκε. Το

διόρθωσαν αργότερα, αλλά η Εύη Αναστασοπούλου δεν θα αφήσει την γκάφα να

ξεχαστεί. Το αντέγραψε στο blog της (http: //datascape.blogspot.com/2004/06/vzzzzdongg.html).

Ανάγκη επικοινωνίας και παρέμβασης…

… βλέπουν πολλοί πίσω από το νέο κύμα (οι bloggers είναι στην πλειονότητά

τους νέοι μέχρι 25 χρόνων, φοιτητές αλλά και αρκετοί μαθητές). Αλλά υπάρχει

μια μικρή λεπτομέρεια: «Ενώ το Διαδίκτυο», όπως σημειώνει ο M. Μπιλάλης

λέκτορας Θεωρίας και Ιστορίας της Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας,

«υπάρχει εδώ και χρόνια, το φαινόμενο των blogs είναι πρόσφατο. Ο κάθε blogger

αυτό που κάνει δεν το κατανοεί με τον ίδιο τρόπο. Άλλος ως τίποτα, άλλος ως

πράξη αντίδρασης, άλλος για επικοινωνία. Αλλά το ζήτημα είναι ότι το κάνουν

και το κάνουν τώρα. Πάνω στη διαχωριστική γραμμή του δημόσιου από τον ιδιωτικό

χώρο που γίνεται όλο και πιο λεπτή παράγονται νέα μορφώματα. Τα blogs

βρίσκονται ακριβώς εκεί. Στη συνεύρεση των ορίων. Και διαρκώς μεταμορφώνονται,

από το ημερολόγιο στην εναλλακτική δημοσιογραφία».

Ο Πιερ Σεφέρ, ερευνητής στο γαλλικό ραδιόφωνο (ανέφερε ο Ρεζίς Ντεμπρέ),

συνόψισε την αντιπαλότητα Εξουσίας – Επικοινωνίας με μαθηματική εξίσωση: Σε

μηδενική επικοινωνία, απεριόριστη εξουσία και αντίστροφα. Σ’ έναν κόσμο που

νιώθεις ότι η εξουσία είναι μεγάλη, δημιουργείται η ανάγκη για μεγαλύτερη

επικοινωνία. Και οι bloggers ίσως αυτό κάνουν στο Ίντερνετ. Διατηρούν, όπως

λέει ο M. Μπιλάλης, το δικαίωμα του ψηφιακού χώρου να είναι πολυφωνικός. H

ιστορικός-λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Έφη Γαζή δίνει και μία ακόμη

διάσταση: «Υπάρχουν οι πόλεμοι της μνήμης. Και πολλοί bloggerς αναφέρονται

μέσα από το προσωπικό τους παράδειγμα σε διαφιλονικούμενες ή τραυματικές

περιοχές τού (και πρόσφατου) παρελθόντος. Οι bloggers συμβάλλουν,

αμφισβητώντας τα μονοπώλια, στον εκδημοκρατισμό. Λόγου και συγκινήσεων».

enstaseis-blog

Ψάχνοντας τη συνέχεια, η στήλη θα την αναζητήσει στο Internet. Στη διεύθυνση

http: //enstaseis.blogspot.com

Info

* Νίκου Λέανδρου «Το Διαδίκτυο – ανάπτυξη και αλλαγή» Αθήνα 2005

Καστανιώτης

* Ντέιβιντ Μπράουν «H δικτατορία στον κυβερνοχώρο» Αθήνα 1998,

Καστανιώτης

* Regis Debray «H επιστήμη της επικοινωνίας» Αθήνα 1997 Λιβάνης

* Έλσα Δεληγιάννη «Ηθική των MME» Αθήνα 2004, I. Σιδέρης

* Τεύκρου Μιχαηλίδη «Μαθηματικά επίκαιρα» Αθήνα 2004, ΠΟΛΙΣ