Πέντε φορές πάνω από την τιμή που εισπράττει ο παραγωγός αγοράζει τελικά τα

κηπευτικά προϊόντα ο καταναλωτής. H… περιπέτεια της ντομάτας αρχίζει από τη

στιγμή που ο έμπορος θα αγοράσει το προϊόν από τον παραγωγό.

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Παραγωγοί και έμποροι λένε ότι όλα καθορίζονται από τον νόμο της προσφοράς και

της ζήτησης, ενώ κανένας έλεγχος δεν γίνεται στην αλυσίδα μέχρι τον

καταναλωτή, αφού οι τιμές διαμορφώνονται ελεύθερα.

Πάντως, οι ιδιαίτερα τσουχτερές τιμές των κηπευτικών αυτές τις μέρες,

αποδίδονται στην… κακοκαιρία του χειμώνα! Κι αυτό, γιατί οι αγρότες

καθυστέρησαν να φυτέψουν τα χωράφια τους, οπότε άργησαν να έχουν παραγωγή και

στα εντός εποχής προϊόντα η παραγωγή είναι μικρότερη από την προσδοκώμενη.

Παρ’ όλα αυτά, τα προϊόντα ξεκινούν με χαμηλές τιμές από τον παραγωγό –

συγκρινόμενες πάντα με τις τιμές που πληρώνει ο καταναλωτής. Όπως λέει ο κ. Γ.

Πουλινάκης, πρόεδρος της Κεντρικής Λαχαναγοράς του Ηρακλείου, «οι τιμές των

οπωροκηπευτικών καθορίζονται με βάση την προσφορά και τη ζήτηση. Την αγορά δεν

μπορεί να τη σταματήσει κανείς. Όταν δεν υπάρχει προϊόν αυξάνονται οι τιμές,

ενώ όταν υπάρχει αφθονία τα προϊόντα είναι φθηνά. Εμείς πουλάμε με ποσοστό

κέρδους 10% βάσει του τιμολογίου των αγροτών, όμως οι τιμές μπορεί να πέσουν

από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν υπάρχουν τεχνικές ελλείψεις στα κηπευτικά, δεν

είναι ζάχαρη. Αν δεν τα πουλήσεις, σε πουλήσανε».

Πλασματικές ελλείψεις

Όμως και επισήμως η ΠΑΣΕΓΕΣ παραδέχεται ότι από την τιμή των αγροτικών

προϊόντων που πληρώνει ο καταναλωτής, κατά μέσο όρο, μόνο το ένα τρίτο

εισπράττει ο παραγωγός. Το υπόλοιπο πάει στο κύκλωμα των μεσαζόντων. Και όπως

λένε, ο έμπορος είναι αυτός που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό πώς θα κινηθούν οι

τιμές: όταν θεωρούν ακριβές τις τιμές των παραγωγών, τότε είτε δεν αγοράζουν,

είτε αγοράζουν μικρότερες ποσότητες: πιέζουν έτσι τον αγρότη να πουλήσει

φθηνότερα, αφού το προϊόν μένει στο χωράφι, αλλά δημιουργούν κλίμα έλλειψης

στην αγορά, με αποτέλεσμα οι τιμές να εκτινάσσονται στα ύψη.

Πιέσεις στους αγρότες

«Ενώ διατυμπανίζουμε την ελεύθερη αγορά, το σύστημα καταβροχθίζει τον αγρότη,

αφού δεν του επιτρέπει να πάρει την τιμή που δίνει εκ των πραγμάτων η αγορά»

λέει ο αγροτοσυνδικαλιστής στο Ηράκλειο κ. Γ. Ασκοξυλάκης και προσθέτει: «Το

σύστημα είναι ο δυνάστης του παραγωγού από τη μια και του καταναλωτή από την

άλλη: ο ένας δεν εισπράττει και ο άλλος πληρώνει αδρά. Όταν τα προϊόντα έχουν

καλή τιμή, αυτή δεν την παίρνει πάντα ο αγρότης, ο οποίος κατηγορείται άδικα

για τις τσουχτερές τιμές που… εισπράττει ο καταναλωτής στο λιανικό εμπόριο».

Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι αρκετά αγροτικά προϊόντα πωλούνται ακριβότερα

σε περιοχές όπου υπάρχει ντόπια παραγωγή, παρά στην Αθήνα: στην πρωτεύουσα ο

ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος και αυτό μειώνει τις τιμές, ενώ παράλληλα είναι

η μεγάλη αγορά στην οποία διατίθενται οι μεγαλύτερες ποσότητες των κηπευτικών.

Φθηνότερα, βέβαια, είναι τα προϊόντα στις λαϊκές αγορές απ’ ό,τι στα

καταστήματα, με δεδομένο ότι στις λαϊκές κατά κανόνα πωλούν τα προϊόντα τους

οι ίδιοι οι παραγωγοί.