Αλλού δεν έχουν να φάνε ­ ή φυτοζωούν με τα απόβλητα των χωρών της αφθονίας ­

κι εμείς τρελαινόμαστε κάθε τόσο με αυτά που τάχα δεν ξέρουμε, τη μία για το

μολυσμένο κρέας, την άλλη για τα επικίνδυνα πουλερικά και την παράλλη με τα

γενετικά μεταλλαγμένα οπωρο-κηπευτικά. Θυμώνω, μα την αλήθεια, που τα βάζουμε

με τους ασυνείδητους κερδοσκόπους γιατί εμείς τους εκτρέφουμε με την αδιαφορία

μας. Και τις «τρελές αγελάδες» αύριο θα τις έχουμε ξεχάσει, όπως έγινε και στο

παρελθόν. Και σ’ όσους λένε «φάτε μεταλλαγμένα, είναι υγιεινότερα» θέλω να πω

­ έτσι χοντρά ­ να τα δίνουν στα παιδιά τους, για τα δικά μου «όχι,

ευχαριστώ». Στα μικράτα μου, η ντομάτα από το μποστάνι είχε γεύση που τώρα έχω

ξεχάσει, κόβαμε το αγγούρι και μύριζε αγγούρι, τώρα ένα άγνωστο και άοσμο

συνονθύλευμα τρώμε και το λέμε σαλάτα. Και στα εστιατόρια «νοστιμεύουν»

σαλατικά και φαγητά μ’ εκείνες τις σάλτσες που κανείς δεν ξέρει από ποιες

σκόνες γίνονται. Μάθαμε, εν ολίγοις, να αγοράζουμε και να τρώμε «γουρούνι στο

σακί» και φωνάζουμε κιόλας. Έγνοια για υγιεινή διατροφή μηδέν, το ίδιο και για

καταναλωτική αγωγή. Αντί η ζήτηση να καθορίζει την ποιότητα της προσφοράς,

συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όσο πιο πολλά σκουπίδια μάς δίνουν τόσο

περισσότερο τα ζητάμε. Αν δεν ξέρουμε πώς να φυλαγόμαστε και ν’ αντιδρούμε

είναι γιατί δεν φροντίσαμε ­ δεν απαιτήσαμε, όπως θα ‘πρεπε ­ να μάθουμε.

Μήπως δίνουμε δεκάρα για το περιβάλλον; Ε, καλά να πάθουμε.

Τελευταία Νέα