Αναζήτηση
«Από το παράθυρό μου έβλεπα νέα παιδιά εγκαταλειμμένα, μπλεγμένα στα ναρκωτικά και την εξαθλίωση. Άρχισα να αναρωτιέμαι πώς μπορώ να τα βοηθήσω. Στην αρχή ήταν μια παρέα εφήβων. Πλησίασα και ζήτησα να παίξουμε έναν αγώνα μπάσκετ. Σήμερα στην Κιβωτό έρχονται 187 παιδιά όλων των ηλικιών. Η πόρτα μας γι΄ αυτά θα είναι πάντοτε ανοιχτή».
O ιερέας Αντώνιος Παπανικολάου είναι εφημέριος στον Άγιο Γεώργιο Κολωνού. Η περιοχή είναι, όπως λέει στα «ΝΕΑ», από τις πιο επικίνδυνες στην Αθήνα, αφού δρουν πολλές συμμορίες, ενώ σχεδόν σε κάθε γωνιά γίνεται εμπόριο ναρκωτικών. Από την πρώτη στιγμή που εγκαταστάθηκε, ένιωσε την ανάγκη να αντιδράσει, όπως λέει. Έτσι, με τη βοήθεια εθελοντών, δημιουργήθηκε η Κιβωτός του Κόσμου, μια Οργάνωση
Η ΓΝΩΣΗ
«Η γνώση είναι το όπλο τους για να κερδίσουν αργότερα τη ζωή τους και το μέσο για να αποφύγουν όλες τις κακοτοπιές και τους κινδύνους»
με στόχο να βγάλει όσα περισσότερα παιδιά μπορούσε από τη φτώχεια και την εγκατάλειψη και να τους προσφέρει τη δυνατότητα «να σταθούν στα πόδια τους”.
«Στόχος μας είναι τα παιδιά να νιώσουν ότι υπάρχει και ένας άλλος κόσμος, πέρα από αυτόν που έχουν γνωρίσει. Μόνο κίνητρό μας είναι η αγάπη και σε αυτή βασιζόμαστε», λέει γεμάτος ικανοποίηση.
Στην Κιβωτό φιλοξενούνται 187 παιδιά από δώδεκα χώρες, προέρχονται από προβληματικές οικογένειες και έχουν γνωρίσει τη βία και την εγκατάλειψη από τους γονείς τους, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν προβλήματα αλκοολισμού, ναρκωτικών, φυλάκισης. Οι υπεύθυνοι της Κιβωτού ανέλαβαν τη φροντίδα τους στην ένδυση, τη διατροφή και την εκπαίδευσή τους.
Στήριξη από ειδικούς
Εθελοντές ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και εκπαιδευτικοί προσφέρουν ψυχολογική στήριξη και διδασκαλία στα παιδιά από τα πρώτα τους βήματα, ενώ δικηγόροι αναλαμβάνουν να αντιμετωπίσουν τις γραφειοκρατικές διαδικασίες ώστε να γραφτούν νόμιμα και χωρίς προβλήματα στο σχολείο. «Η γνώση είναι το όπλο τους για να κερδίσουν αργότερα τη ζωή τους και το μέσο για να αποφύγουν όλες τις κακοτοπιές και τους κινδύνους», υποστηρίζει ο π. Αντώνιος.
Λειτουργούν επίσης νηπιαγωγείο και τμήμα αναλφάβητων για τα μεγαλύτερα παιδιά, που δεν γνωρίζουν ακόμα γραφή και ανάγνωση. Στο κτίριο όπου στεγάζεται η Κιβωτός, μένουν πολλές ανύπανδρες και άστεγες μητέρες με τα παιδιά τους, ενώ τα υπόλοιπα επιστρέφουν το βράδυ στα σπίτια τους. Επιπλέον, λειτουργεί ένα μεγάλο δίκτυο εθελοντών γιατρών που παρέχουν την απαιτούμενη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. «Πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Χρωστάμε ευγνωμοσύνη στους γιατρούς, αφού κυριολεκτικά έχουν καταφέρει με τη βοήθειά τους να “αναστήσουν” κάποια παιδιά».
Προσευχή και Ραμαζάνι
Η Κιβωτός φιλοξενεί και αρκετά παιδιά μεταναστών που βρέθηκαν στις ίδιες δύσκολες συνθήκες. «Δεν κλείνουμε την πόρτα σε κανέναν. Υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν είναι χριστιανόπουλα. Σεβόμαστε όμως τη θρησκεία τους. Στην καθημερινή προσευχή το κάθε παιδί απευθύνεται στον δικό του Θεό. Τιμάμε το Ραμαζάνι ή όποια άλλη θρησκευτική εορτή. Φτιάχνουμε ακόμα και διαφορετικά φαγητά για όσα παιδιά η θρησκεία τους δεν επιτρέπει να τρώνε κρέας. Τα παιδιά αυτά είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της αγάπης στον κόσμο. Μεγαλώνουν και ξέρουν πώς πρέπει να συμπεριφερθούν σε κάποιον που έχει ανάγκη. Επιστρέφουν στην πατρίδα τους και λένε πως στην Ελλάδα μας φέρθηκαν πολύ καλά. Πολλές φορές, μας τηλεφωνούν και μας μιλούν συγκινημένα για όσα έζησαν κοντά μας. Μάλιστα, πολλά παιδιά όταν ενηλικιωθούν και ανοίξουν τα φτερά τους, παραμένουν μαζί μας και βοηθούν τα μικρότερα».
Κάθε βοήθεια ευπρόσδεκτη
Σήμερα η Κιβωτός βρίσκεται κοντά στην πραγματοποίηση του μεγάλου ονείρου, της απόκτησης ιδιόκτητου κτιρίου, όπου θα δημιουργηθούν και κοιτώνες φιλοξενίας για τα παιδιά και τις μητέρες τους. Υπάρχουν ωστόσο δυσκολίες για τον εξοπλισμό του σύμφωνα με τις απαιτούμενες προδιαγραφές, αφού το κόστος είναι ιδιαίτερα βαρύ. Παρ΄ όλα αυτά, ο ιερέας δεν χάνει το κουράγιο του. «Χρειαζόμαστε πάντοτε τη βοήθεια του κόσμου. Οι δωρεές τους είναι απαραίτητες για όλα τα παιδιά. Περισσότερο από όλα, χρειαζόμαστε και τους εθελοντές. Ονειρεύομαι πραγματικά μια μέρα που η Κιβωτός θα είναι άδεια από παιδιά, κάτι που σημαίνει πως θα τα έχουμε καταφέρει».
