Αναζήτηση
Είναι φανερό ότι η αξιωματική αντιπολίτευση διέρχεται μια διαρκή και μόνιμη
κρίση της ταυτότητάς της και της πολιτικής της φυσιογνωμίας. Και αυτό δεν
αποτελεί μόνο δική μας, αντιπολιτευτική ίσως, διαπίστωση. Όταν τα βέλη πλέον
προέρχονται εκ των ένδον και εξ οικείων, τότε τα πράγματα φαίνεται να είναι
πολύ σοβαρά και ο κίνδυνος να παρασύρουν και τη χώρα προς τον όλεθρο πολύ
μεγάλος.
Η Ν.Δ. και ο κύριος Καραμανλής λέγανε, τονίζανε και επιμένανε ότι η κυβέρνηση
είναι επιζήμια, επικίνδυνη, διεφθαρμένη και καταστροφική για τον τόπο. Άρα να
φύγει μια ώρα αρχύτερα να γλιτώσει ο τόπος. Οι δημοσκοπήσεις όμως του
Δεκεμβρίου έδειχναν ότι αυτή η στρατηγική της Ν.Δ. δεν έβρισκε απήχηση, διότι
Σημίτης και κυβέρνηση διεύρυναν τη λαϊκή τους αποδοχή.
Μετά την εικόνα των δημοσκοπήσεων, η Ν.Δ. για να αποφύγει τις εκλογές, που η
ίδια θα προκαλούσε και θα της επεφύλασσαν ήττα, υποχρεώθηκε να υποχωρήσει και
να δηλώσει ότι θα ψηφίσει Στεφανόπουλο.
Μέχρι και τον Σημίτη θα ψήφιζε για να αποφύγει τις εκλογές και την ήττα.
Άρα από δική της αδυναμία και για να γλιτώσει από τη δυσχερή θέση σύρεται στη
στήριξη Στεφανόπουλου και όχι γιατί αγάπησε τον σημερινό Πρόεδρο.
Αν η Ν.Δ. εκτιμούσε ότι θα κέρδιζε τις εκλογές που θα προκαλούσε, θα κέρδιζε
και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα ήταν άλλος από τον κύριο Στεφανόπουλο.
Αλλά όταν είδε ότι τα χάνει και τα δύο, έκανε στροφή και αναδίπλωση και
ανακάλυψε την κοινωνία και τον Στεφανόπουλο.
Αντί όμως να υποστεί ταυτόχρονα δύο ήττες, εκλογές – εκλογή Προέδρου της
Δημοκρατίας, νομίζω επέλεξε να τις υποστεί με διαφορά χρόνου, τώρα στον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όταν έλθουν οι εκλογές την άλλη ήττα.
Αποκαλύπτεται λοιπόν ανέτοιμη, επιπόλαιη και αδέξια να κινηθεί στον χώρο των
μεγάλων εθνικών πολιτικών προσκλήσεων και επιλογών, καθώς η χώρα μας βρίσκεται
σαφώς σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και σε μια αποφασιστικά μεταβατική περίοδο,
όπου πρέπει να επαναπροσδιορίσει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά της και τους
κορυφαίους στρατηγικούς της στόχους.
Δείχνει ανυποψίαστη να αποκρυπτογραφήσει τους κινδύνους που ελλοχεύουν, αλλά
και τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στο νέο ραγδαία μεταβαλλόμενο τοπίο, και
αντί «ανένδοτου» κατά της δήθεν διαπλοκής του ΠΑΣΟΚ, ο ανένδοτός της γίνεται
ανένδοτος κατά της προόδου της χώρας.
Κινείται στον γνωστό της παλαιομοδίτικο, ξεπερασμένο και οπισθοδρομικό
πολιτικό χώρο, με κυρίαρχα συμπτώματα το έλλειμμα αξιοπιστίας των θεσμών και
των διαδικασιών πολιτικού διαλόγου, τον λαϊκισμό και τη θεσμοποίηση της
υποκρισίας. Όλα βέβαια αυτά με ολέθριες συνέπειες για το κοινωνικό κλίμα και
την εμπιστοσύνη του πολίτη στους θεσμούς και την πολιτική. Αρνείται να
αντιληφθεί ότι η κατάκτηση της εξουσίας δεν αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά είναι
μέσο για να υπηρετήσει κανείς την προοπτική και το συμφέρον της χώρας του.
Υιοθετεί τις λογικές εφόδου, που αποκτούν αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά, όταν
συνδυάζονται με τα λαϊκίστικα συνθήματα του κ. Καραμανλή.
Η σταυροφορία της Δεξιάς υπέρ των πτωχών και αδυνάτων, γέλια μόνο προκαλεί. Η
Ν.Δ. που πότε προβάλλει ως η κομμουνιστική Αριστερά του Μεσοπολέμου και πότε
ως ο μοναδικός εκφραστής του πατριωτισμού ή της αγνότητας, της καθαρότητας και
της αθωότητας και υπέρ της εντιμότητας και ηθικής, δεν πείθει κανέναν,
ιδιαιτέρως όταν αντλεί αιτιάσεις από τα γραφεία Τύπου μεγάλων επιχειρηματικών
ομίλων, όπως στην περίπτωση του Videolotto.
Ο από κληρονομιάς αρχηγός της Ν.Δ. ασκεί μια μίζερη αντιπολίτευση με μονομανή
ενασχόληση με τα δευτερεύοντα, τα αποσπασματικά και τα τετριμμένα, τα οποία
μάλιστα προσπαθεί να τα παρουσιάσει ως σημαντικά και κορυφαία. Κινείται στο
γκρίζο μουντό, θολό και ομιχλώδες, γιατί ζαλίζεται στο φως και δεν αντέχει την
καθαρή πολιτική αντιπαράθεση. Απόδειξη οι αλλαγές γραμμής της ηγεσίας της μέσα
σε 48 ώρες για το Ελσίνκι και η αδυναμία καθαρής απάντησης σε θέματα
εξωτερικής πολιτικής.
Η συντηρητική παράταξη για μια ακόμη φορά προτιμά να αμφισβητεί, να
κινδυνολογεί, να καταστροφολογεί και να πλήττει την ψυχολογία των Ελλήνων, ενώ
με τα ψεύδη, τις κατηγορίες και τις συκοφαντίες δημιουργεί κλίμα πεσσιμισμού
και υπονομεύει την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία του ελληνικού λαού, που
τόσο ανάγκη την έχει σήμερα ο τόπος.
Κινδυνεύει μ’ όλα αυτά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να
χαρακτηρισθεί ταραξίας της δημόσιας ζωής της πατρίδας μας. Ε! Αυτή η
αντιπολίτευση, βέβαια, δεν πείθει και δεν είναι ούτε σοβαρή ούτε υπεύθυνη,
αλλά πολύ επικίνδυνη για τη χώρα. Δεν στέκεται στο ύψος της θεσμικής της
αποστολής. «Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα προϊόν φθαρμένο» (sic) (Γ. Λούλης).
Λοιπόν, «Τίνα άλλην χρείαν έχομεν μαρτύρων;».
Η Νέα Δημοκρατία είναι και προϊόν (προσοχή: προϊόν, όχι ενεργοί πολίτες, πίστη
σε ιδέες, αρχές, προγραμματικές επιλογές, συλλογικά όργανα κ.λπ.) και φθαρμένο
(από την πολύχρονη αχρησία ή φθάρθηκε και ξεπεράστηκε;). Όπως και να ‘χει όμως
το θέμα, ένα φθαρμένο προϊόν τι θετικό μπορεί να προοιωνίζεται για τον τόπο;
Ο Νίκος Γκεσούλης είναι βουλευτής ΠΑΣΟΚ Α’ Θεσ/νίκης.
