Αναζήτηση
Στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα, ο μακαρίτης ο Δημ. Ψαθάς έγραφε σε μια
του επιφυλλίδα στα «ΝΕΑ» ότι κάθε φορά που η Δεξιά βρίσκεται σε πολιτικό
αδιέξοδο ανασύρει το «φάσμα», το φάντασμα με το οποίο θα σπείρει τον τρόμο και
θα συγκρατήσει τον λαό στην εξουσία της.
Στη μετεμφυλιακή εκείνη περίοδο το σκιάχτρο ήταν ο κίνδυνος της πατρίδας από
τους κομμουνιστές και τους συνοδοιπόρους τους. Και χρησιμοποίησε αυτό το
πολιτικό δίλημμα και αυτόν τον πολιτικό εκβιασμό όχι μόνο όσο ήταν στην
εξουσία (και ήταν σχεδόν μόνιμα μέχρι το 1981) αλλά και όταν βρέθηκε για λίγο
εκτός αυτής, στην περίοδο του Γ. Παπανδρέου, της κυβέρνητης του 53%, του 1964.
Και τότε, το καλοκαίρι του 1965, ο φυσικός της γενάρχης, ο τότε βασιλιάς
Κωνσταντίνος, αρνήθηκε να συναινέσει στο να αναλάβει το υπουργείο Εθνικής
Άμυνας ο λαοπρόβλητος Πρωθυπουργός, ο Γ. Παπανδρέου, με τη δικαιολογία ότι
αυτό θα προκαλούσε το αίσθημα ασφάλειας στις Ένοπλες Δυνάμεις! Έσπειρε τότε
τις θύελλες που έφεραν τη δικτατορία του 1967 για την πολιτική της σωτηρία,
και καταλήξαμε στην εθνική τραγωδία της Κύπρου.
Στο λίγο παλιότερο παρελθόν οι φορές που η Δεξιά ήταν εκτός εξουσίας ήσαν οι
δύο περίοδοι της εξουσίας του Βενιζέλου. Και στις δύο, αναζήτησε το «Φάσμα».
Στην πρώτη περίοδο το δίλημμα είχε στο στόχαστρό του την ασφάλεια του έθνους.
Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 έριξε το σύνθημα του «οίκαδε»,
εκμεταλλευόμενη την κόπωση του ελληνικού λαού από τους πολύχρονους πολέμους
που δημιουργούσαν τη Μεγάλη Ελλάδα. Ζητούσε να επιστρέψουν στα σπίτια τους οι
μαχητές της ένδοξης στρατιάς της Σμύρνης και της Ιωνίας, και κέρδισε έτσι τις
εκλογές. Για την εδραίωσή της επανέφερε τον Κωνσταντίνο, παρά τις αντιδράσεις
των Δυτικών συμμάχων μας, κλιμάκωσε απερίσκεπτα τις επιχειρήσεις στη Μικρά
Ασία για να επισκιάσει τη δόξα του Βενιζέλου και οδήγησε στη μεγαλύτερη
συμφορά του νεώτερου Ελληνισμού, την Καταστροφή του ’22.
Στη δεύτερη περίοδο, του 1928-1932, μην μπορώντας να παίξει στο πεδίο των
εθνικών διλημμάτων επέλεξε το «Φάσμα» των ηθικών διλημμάτων, τη σκανδαλολογία
θα λέγαμε σήμερα. Στα 1928 ανακάλυψε το μέγα σκάνδαλο του κινίνου!
Ανακαλύφθηκε στη Θεσσαλονίκη ποσότητα κινίνου (φαρμάκου για την ελονοσία)
νοθευμένη και ζήτησε την παραίτηση του Βενιζέλου, του εθνικού αναμορφωτή. Και
στη συνέχεια τον κατηγόρησε για εθνική μειοδοσία (!) γιατί βρήκε ότι ο
Βενιζέλος απεμπόλησε τα δικαιώματα των προσφύγων με το πρωτόκολλο της Άγκυρας
του 1930. Και η κατάληξη αυτής της περιόδου ήταν η χαοτική πολιτική κατάσταση
μετά το 1932.
Με αυτές τις εμπειρίες ο Ψαθάς σημειώνει, με το γλαφυρό του ύφος, ότι η Δεξιά
κρατά πάντα στη γωνία του δωματίου της εξουσίας της, όπως το σκουπόξυλο, το
«φάσμα», το θαυματουργό φάντασμα το οποίο βγάζει ως ξόρκι και ως σημαία κάθε
φορά που απειλείται η εξουσία της. Στις στιγμές αυτές, σημείωνε παραστατικά,
τρέχουν όλοι μαζί οι παράγοντές της φωνάζοντας «το φάσμα, φέρτε το φάσμα»!
όπως ακριβώς όλοι μαζί σε κατάσταση εκστασιασμού χειροκροτούσαν προχθές τον
αρχηγό τους που κήρυξε τη νέα σταυροφορία της Δεξιάς κατά της διαφθοράς!
Το «φάσμα» τώρα, για μια ακόμα φορά, είναι η σκανδαλολογία. Η παράταξη,
λοιπόν, της καταλήστευσης του Σχεδίου Μάρσαλ, των σκανδάλων της ΔΕΗ και των
βραχωδών οικοπέδων του Σουνίου, οι κληρονόμοι των αρχιτεκτόνων του θαύματος
της αντιπαροχής, οι συνομιλητές του Παντσαβόλτα, αυτοί που απέκλεισαν τον ΟΤΕ
από την κινητή τηλεφωνία, οι υπέρμαχοι της αγοράς και του κέρδους, επιχειρούν
για μια ακόμα φορά την έφοδο προς την εξουσία υψώνοντας τα λάβαρα της σκανδαλολογίας.
Ναι, επιχειρεί να σκανδαλολογήσει η Ν.Δ. γιατί, αν είχε να καταγγείλει κάτι
συγκεκριμένο πολιτικά, έπρεπε να το είχε κάνει και έπρεπε να παραπέμψει στη
Δικαιοσύνη κάθε ποινικό παράπτωμα. Τίποτε όμως από αυτά δεν είδαμε παρά μόνο
το «φάσμα» της σκανδαλολογίας.
Είναι φανερό ότι πέρα από το γεγονός πως η επιλογή της αυτή δείχνει ότι δεν
διδάχθηκε τίποτε από το παρελθόν της, αποκαλύπτεται κυρίως το χαώδες πολιτικό
της αδιέξοδο. Την ώρα αυτή που η Ελλάδα δίνει ιδιαίτερα κρίσιμες μάχες στα
εξωτερικά της μέτωπα και δίνει τη μάχη της ανασυγκρότησης, οικονομικής,
διοικητικής και κοινωνικής στο εσωτερικό της, η αξιωματική αντιπολίτευση
επιλέγει την οδό της φυγής και της υπονόμευσης της πολιτικής ομαλότητας. Και
βεβαίως στον δρόμο αυτό θα βαδίσει μόνη και θα πληρώσει ακριβά το τίμημα της
ανευθυνότητάς της στη λαϊκή ετυμηγορία που έρχεται.
Ο πρώην υπουργός Νίκος Ακριτίδης είναι γραμματέας της Κοινοβουλευτικής
Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.
