Τέλος εποχής για εφησυχασμούς και βολέματα

Εδώ και έναν μήνα, οι Σέρβοι βομβαρδίζουν κάθε νύχτα την Ευρώπη με ενοχές.

Εικόνες περιπλανώμενων παιδιών, απεγνωσμένων συναυλιών, κτιρίων-στόχων,

ανθρώπων-στόχων, μπαίνουν στο σπίτι κάθε Ευρωπαίου πολίτη που, συνένοχος σ’

αυτό το έγκλημα, συνειδητοποιεί οδυνηρά ότι η Ευρώπη που ονειρεύτηκε δεν είναι

παρά ένα γρανάζι στη μηχανή της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Μία Ευρώπη που στις κυβερνήσεις της οι πολίτες στήριξαν ελπίδες για ένα

καλύτερο μέλλον και που τώρα αυτές τους διαψεύδουν με τον πιο χυδαίο και

αποκρουστικό τρόπο. Στηρίζοντας με κάθε μέσον έναν παράλογο και ανηλεή πόλεμο,

έναν πόλεμο πολύ κοντινό, που εξαπλώνεται και που επιβεβαιώνει πέραν πάσης

αμφιβολίας ότι αυτός που κάνει πραγματικά κουμάντο δεν αρκείται πλέον στα

πτώματα, απαιτεί και την ολοκληρωτική παράδοση των ίδιων μας των ψυχών.

Ένας τεράστιος χάρτινος στόχος είναι όλη η Ευρώπη, που φαίνεται ότι διανύει τα

τελευταία μέτρα του δρόμου της ουτοπίας της. Που καταλαβαίνει τώρα τη

ματαιότητα των Χρηματιστηρίων και των ενιαίων νομισμάτων.

Που προσπάθησε να δημιουργήσει ιδεολογία μέσα από οικονομικούς δείκτες. Που

νόμισε ότι μπορεί να γυρίσει την πλάτη στις πραγματικές αξίες και να

επιβιώσει. Που βρίσκεται τώρα, πέραν πάσης λογικής, να μην έχει φωνή, να μην

δικαιούται αντιλόγου για έναν πόλεμο που αποφασίστηκε έξω από τα σύνορά της

και που γίνεται εντός της.

Οι λαοί είναι, όμως, αυτοί που γράφουν την Ιστορία, σπάνια οι κυβερνήσεις

τους. Οι λαοί που, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν είναι προβλέψιμοι και που

κατεβαίνουν στους δρόμους για να υπερασπισθούν το ένα και μοναδικό δίκαιο,

αυτό της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Οι λαοί σαν τον ελληνικό, που

σταματάνε τα φορτηγά του ΝΑΤΟ στα σύνορα. Σαν τον σερβικό, που δημιουργεί

ανθρώπινες ασπίδες σε γέφυρες και εργοστάσια. Λαοί που με τη στάση τους

στέλνουν μια για πάντα στον σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας όλα τα θρασύτατα

ανθρωπάρια που έχουν κάνει άποψη τις προσωπικές τους ανεπάρκειες και που

τολμούν δημόσια, υπερασπιζόμενοι δολοφόνους αμάχων, να βαφτίζουν τους

βομβαρδισμούς «επιχειρήσεις».

Οι υπηρέτες, όμως, αυτού του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού μπορεί και να

αποτελέσουν τα θλιβερά σύμβολα του τέλους μιας εποχής. Που είναι τέλος εποχής

για τεχνητές ευδαιμονίες. Τέλος εποχής για εφησυχασμούς και βολέματα. Τέλος

εποχής για τις επισφαλείς εθνικές επενδύσεις. Αν «πόλεμος πατήρ πάντων», τότε

ας προσδοκούμε στην αφύπνιση των συνειδήσεων και στην αντίσταση όλων των λαών

της Ευρώπης. Η ΟΝΕ μπορεί να περιμένει. Ο πόλεμος αυτός είναι και δικός μας.

Ο Πάνος Βουρνάς, πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Μεταφορών και

Επικοινωνιών, είναι σήμερα διευθύνων σύμβουλος της Αγροτικής Τεχνικής Α.Ε.