ΚΑΛΩΣ Ή κακώς ­ μάλλον το δεύτερο ­ η εξ απαλών ονύχων ανατροφή μου

περιλάμβανε μιαν αρχή ­ συχνά εξοργιστική στην εφαρμογή της ­ να σέβομαι τους

άλλους όπως τον εαυτό μου. Όχι, δεν είχε στη βάση της ­ εξ όσων θυμάμαι ­ την

επίμονη διδαχή του Κατηχητικού «μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θέλεις να

κάνουν σε σένα». Ήταν περισσότερο μία επίπονη προσπάθεια να αναπτύξω ­ γιατί,

Θεέ μου, εγώ; ­ το αίσθημα του αυτοσεβασμού, να μάθω να κοιτάζομαι στον

«καθρέφτη της ψυχής μου» και να λέω «είσαι εντάξει, κορίτσι». Έτσι.

Ευτυχώς τα κορίτσια μου αποδείχθηκαν λιγότερο ενδοτικά στα κελεύσματα της

οικογενειακής παράδοσης και ανέπτυξαν τη δική τους «φιλοσοφία» που χονδρικώς

συνοψίζεται στο «φέρομαι, όπως μου φέρονται». Τουλάχιστον τον κίνδυνο να

γίνουν ψυχαναγκαστικά, τον απέφυγαν.

Και τώρα που το σκέφτομαι ­ καθώς αναμένω μαζί με τα εκατομμύρια των

φορολογουμένων τα έντυπα της Εφορίας για την ετήσια δήλωσή μου ­ λυπάμαι

ειλικρινά που δεν έμοιασα… στα παιδιά μου. Γιατί η παρόρμηση και το αίσθημα

δικαίου μέσα μου, φωνάζουν πως με τη λήψη του γνωστού φακέλου, αυτό που πρέπει

να κάνω είναι να μην τον ανοίξω καν, να γράψω απέξω «επιστρέφεται ως

απαράδεκτο» και συστημένο – κατεπείγον να το στείλω στον αποστολέα του. Και ας

γίνει ό,τι θέλει. Γιατί λογιστικά δεν σπούδασα ­ όπως δεν σπούδασε η μεγάλη

πλειονότητα των φορολογουμένων ­ γιατί λογιστή κανένας νόμος δεν με υποχρεώνει

να πληρώσω για να βγάλω άκρη, γιατί εργαζόμενη είμαι και όχι «εισοδηματίας»

για να αναλώνω μέρες και μέρες να μαζεύω πιστοποιητικά, γιατί όλη την

ταλαιπωρία της συμπλήρωσης και υποβολής δηλώσεων ΦΠΑ ανά δίμηνο ­ ας είναι

καλά η Ρένα ­ την υπομένω, γιατί κάθε χρόνο δηλώνω τα πάντα ­ πώς λοιπόν μου

ξαναζητούν στοιχεία μιας πενταετίας; ­ και γιατί εν τέλει χαρτιά που δεν

μπορεί να συμπληρώσει μόνος του και ο τελευταίος εγγράμματος πολίτης δείχνουν

την αναλγησία και τη μικρόνοια των συντακτών τους.

«Πάρτε το πίσω, όπως το στείλατε» ­ έτσι δεν θα ‘πρεπε; Και ποιος «καθρέφτης»

θα έλεγε «κορίτσι μου, δεν είσαι εντάξει»;

Τελευταία Νέα