Αναζήτηση
1. Αναγκαιότητα ή μη του νέου νόμου
Το σχέδιο νόμου δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Αναμφισβήτητα κινήθηκε στο
πλαίσιο των προβλέψεων της πρόσφατης Σύμβασης του ΟΗΕ κατά του Διεθνούς
Εγκλήματος που έχει υπογραφεί από περισσότερα από 150 κράτη.
Το σύνολο των κρατών στα οποία έχουμε νομική πολιτιστική αναφορά! Σκοπός
του νομοσχεδίου δεν είναι η προστασία της λειτουργίας του ελληνικού κράτους.
Είναι η άμυνα της ελληνικής κοινωνίας κατά της πιο επικίνδυνης μορφής
εγκληματικής δράσης. Δεν χρειάζεται άλλο επιχείρημα: έχουν περάσει τρεις
δεκαετίες και κανένας δεν έχει τιμωρηθεί.
2. Υποχρεωτική εξέταση DNA
Η χρήση του DNA είναι πολύτιμη, όσο και εκείνη των δακτυλικών αποτυπωμάτων.
Για τα οποία αποτυπώματα δεν έχει διαμαρτυρηθεί κανένας. Από μόνη της δεν
μπορεί να αποδείξει την ενοχή του «οργανωμένου εγκληματία».
Μπορεί και να τον απαλλάξει. Από μόνη της. Δεν χρησιμεύει σε τίποτε άλλο παρά
μόνο στην απόδειξη της ταυτότητας του δράστη. Το δίκαιο χρησιμοποιεί το DNA
από πολλά χρόνια. Και στην Ελλάδα.
Ακόμα και για υποθέσεις (όπως η απόδειξη της πατρότητας) που το δημόσιο
συμφέρον δεν είναι επιτακτικό. Και κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει εξεγερθεί.
3. «Ανακριτική διείσδυση» αστυνομικών σε εγκληματικές οργανώσεις
Κανείς δεν προτείνει τη γενικευμένη θεσμική αναγνώριση της ανακριτικής
διείσδυσης, αλλά μόνο την κατ’ εξαίρεση και μόνο κάτω από δικαστικές εγγυήσεις
ανοχή της. Και ειδικά το νομοσχέδιο έχει οριοθετηθεί αυστηρά έναντι της
οποιασδήποτε πολιτικής δράσης, ακόμα και της εξωθεσμικής. Δεν ασχολείται με
αυτή. Όπως δεν ασχολείται και με τη διευκόλυνση της δράσης εγκληματικής
ένωσης. Ούτε καν με εκείνους που τυχόν την προπαγανδίζουν.
4. Ηλεκτρονική παρακολούθηση υπόπτων
Στη χώρα μας ισχύει ένα ιδιαίτερα προηγμένο θεσμικό πλαίσιο όσον αφορά τη
συλλογή και την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, το οποίο ουδόλως θίγεται από
τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Όλες οι σχετικές παρατηρήσεις κατά του
νομοσχεδίου στηρίζονται στην ανάγνωση κάποιου άλλου νομοσχεδίου. Που δεν είναι
προϊόν της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής.
5. Δίκες χωρίς ενόρκους
Είναι θεσμικά άνανδρο και ανέντιμο να εναποθέτει κανείς το βάρος της
τιμωρίας δραστών οργανωμένου εγκλήματος στον δυστυχή ένορκο, όπως αυτός
επιλέγεται και προστατεύεται σήμερα. Έχει αποδειχθεί ότι ο επαγγελματίας
δικαστής αναπτύσσει πιο ισχυρούς μηχανισμούς αντίστασης κατά των εξωγενών
πιέσεων από τον τυχαίο πολίτη που ασκεί προσωρινά δικαστικά καθήκοντα. Η
αμφισβήτηση εξάλλου της λειτουργίας της δικαιοσύνης λόγω της επιλογής τής
ηγεσίας της από την κυβέρνηση δεν συνδέεται ειδικά με το νομοσχέδιο αυτό, αλλά
συνιστά συνολική αμφισβήτηση της ικανότητάς της να αντέχει σε πολιτικής φύσεως
πιέσεις.
6. Κίνδυνος καταστρατήγησης των νέων διατάξεων
Η πορεία προς τον αυταρχισμό διευκολύνεται (έτσι έχει αποδειχθεί ιστορικά και
είναι το μόνο που έχει αποδειχθεί ιστορικά) από δύο βασικούς παράγοντες. Από
την υπολειτουργία των δημοκρατικών και των κοινοβουλευτικών θεσμών και από την
απάθεια του πολίτη. Που δεν εμπιστεύεται ούτε καν το κράτος δικαίου ως προς
την ικανότητά του να διώξει και να τιμωρήσει τις πιο επικίνδυνες μορφές
εγκληματικότητας. Όπως εκείνης του οργανωμένου εγκλήματος.
Ο Αντώνης Ν. Βγόντζας είναι δικηγόρος, μέλος της νομοπαρασκευαστικής
επιτροπής του υπουργείου Δικαιοσύνης
