Αναζήτηση
Αλλαγή σκυτάλης την εβδομάδα αυτή στο EuroWorking Group (EWG) με τον απερχόμενο Τόμας Βίζερ να «παραδίδει» στον Oλλανδό Χανς Φάιλμπριφ, ο οποίος αφήνει το γραφείο του στο υπουργείο Οικονομικών στη Χάγη και μεταβαίνει στις Βρυξέλλες, στον τρίτο όροφο του Justus Lipsius, του κτιρίου του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ελάφρυνση χρέους και ειδικότερα η επεξεργασία της γαλλικής πρότασης, όπως αποφασίστηκε στο Eurogroup του Ιανουαρίου, θα απασχολήσει κατά προτεραιότητα τον νέο επικεφαλής του EWG σε συνδυασμό με τον σχεδιασμό του νέου πλαισίου το οποίο θα κληθεί να εφαρμόσει η Ελλάδα μετά το τέλος του προγράμματος στήριξης. Τα πρώτα δείγματα δουλειάς θα βρεθούν στο επίκεντρο του EuroWorking Group στην επόμενη συνάντηση στις 8 Φεβρουαρίου, ώστε να γίνει μια πρώτη συζήτηση σε επίπεδο υπουργών της Ευρωζώνης στο Eurogroup της 19ης Φεβρουαρίου.
Κατά πληροφορίες, πρώτο μέλημα του Χανς Φάιλμπριφ, ο οποίος παρακολουθούσε από κοντά ως στενός συνεργάτης του Γερούν Ντεϊσελμπλούμ τις εξελίξεις για την Ελλάδα και συνέβαλε, μάλιστα, σε σημαντικές διατυπώσεις αποφάσεων του Eurogroup, συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων για την ελάφρυνση του χρέους, θα είναι η επεξεργασία νέων αναλύσεων για τη βιωσιμότητα του χρέους (DSA). Πάνω στις νέες αναλύσεις θα βασιστούν, σύμφωνα με πληροφορίες, τα σενάρια μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους στο πλαίσιο της γαλλικής πρότασης, τα οποία θα επεξεργαστούν EWG και ESM και θα υλοποιηθούν, εφόσον κριθεί αναγκαίο.
Το μείγμα ωστόσο τεργαλείων που θα χρησιμοποιηθεί θα παραμείνει στο πλαίσιο όσων προβλέπονται ήδη στις σχετικές αποφάσεις του Eurogroup και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, επιστροφές από τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών και της ΕΚΤ (SMP’s και ANFA’s), περαιτέρω μείωση επιτοκίων, επέκταση περιόδων αποπληρωμής. Δεν αποκλείεται, πάντως, η επεξεργασία της γαλλικής πρότασης να γεφυρώσει τις διαφορές μεταξύ της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ γύρω από το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, που παραμένει το ζητούμενο για να «επιβιβαστεί» το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα.
Ομως, ο κυριότερος πονοκέφαλος για τον νέο επικεφαλής του EWG είναι ο σχεδιασμός της «επόμενης μέρας», του πλαισίου που θα διαδεχθεί τα τρία μνημονιακά προγράμματα με την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος τον Αύγουστο. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα πρόκειται για ένα πλαίσιο στο οποίο το ζητούμενο θα είναι η χάραξη στρατηγικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, με ταυτόχρονη ενσωμάτωση δεσμεύσεων, οι οποίες όμως θα λάβουν περισσότερο τη μορφή αναπτυξιακών εργαλείων, ώστε να δοθεί η εντύπωση ότι η χώρα επιστρέφει στην «κανονικότητα», υλοποιώντας αντί για δεσμεύσεις, αναγκαία μέτρα «ανάπτυξης». Με άλλα λόγια, μέτρα που θα εκτείνονται από σειρά αποκρατικοποιήσεων και δέσμευση υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, μέχρι ρήτρες μη ακύρωσης μεταρρυθμίσεων που εφαρμόστηκαν ήδη από τα Μνημόνια, θα διατυπωθούν περισσότερο ως αναγκαία εργαλεία ανάπτυξης και όχι ως αυστηροί όροι, όπως ήταν η περίπτωση στο πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης.
Στόχος είναι να διασφαλιστεί η εμπιστοσύνη των αγορών, ώστε να μπορεί η Ελλάδα να δανείζεται με μη απαγορευτικό κόστος, χωρίς όμως να περάσει το μήνυμα ενός νέου προγράμματος, αλλά και να υπάρξει η απαραίτητη αποδοχή από την ελληνική πλευρά. Γι’ αυτό η διατύπωση και η ιεράρχηση των απαιτήσεων στο «υβριδικό» αυτό μοντέλο εξόδου της Ελλάδας από το πρόγραμμα θα πρέπει να προσδιοριστούν έτσι ώστε να διασφαλιστεί πως η ελληνική κυβέρνηση θα εμφανίζεται ότι έχει την «ιδιοκτησία» του πλαισίου και πως αυτό δεν επιβάλλεται από τους θεσμούς. Η «άσκηση» ενέχει σημαντικές δυσκολίες με κυριότερη, ίσως, τον τρόπο προσδιορισμού τακτικών αξιολογήσεων, οι οποίες εκ των πραγμάτων θα είναι αυστηρότερες από αυτές που «τρέχουν» για άλλες χώρες που εξήλθαν από προγράμματα στήριξης, εξαιτίας του υψηλού ελληνικού χρέους, αλλά και της ενδεχόμενης ελάφρυνσης χρέους.
