Φαβορί και αουτσάιντερ στην Πειραιώς

Τέσσερις υποψηφίους εξέτασε, μαθαίνω, η επιτροπή επιλογής για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στην Τράπεζα Πειραιώς. Τον Χρήστο Παπαδόπουλο, που είχε ξαναεξετασθεί και απορριφθεί –άδικα κατά μία εκδοχή –από τον SSM, όπως θα θυμάστε από το καλοκαίρι, τη Μαριάννα Πολιτοπούλου, πρώην στέλεχος της Εθνικής και νυν CEO της ΝΝ Hellas, τον Στέλιο Παπαδόπουλο, επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ, με εμπειρία στη γαλλική ΒΝΡ και τον Ανθιμο Θωμόπουλο, πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της Πειραιώς, ο οποίος είχε παραιτηθεί έπειτα από σύγκρουση πριν από περίπου έναν χρόνο με τον Μιχάλη Σάλλα και τον οποίο είχε απορρίψει το ΤΧΣ. Οχι, ο Νίκος Καραμούζης δεν ήταν στη λίστα, έχοντας επιλέξει, όπως μου λένε, την παραμονή του στην Eurobank.

Τελικά, φαίνεται ότι η επιτροπή επιλογής κατέληξε στους Θωμόπουλο και Παπαδόπουλο (τον Χρήστο) και τώρα καλείται να επιλέξει το ΔΣ της Τράπεζας την Τετάρτη.

Ο Θωμόπουλος είναι εκλεκτός του μεγαλομετόχου της Τράπεζας Τζον Πόλσον και ως εκ τούτου κάποιοι θεωρούν ότι είναι και φαβορί, αλλά άλλοι στοιχηματίζουν στον Παπαδόπουλο. Πάντως, το ΤΧΣ, ο άλλος μεγαλομέτοχος, έσπευσε να απορρίψει και πάλι τον Θωμόπουλο, με το σκεπτικό ότι λειτουργεί διχαστικά στην Τράπεζα. Μια άποψη που το ΔΣ δεν θα μπορέσει εύκολα να αγνοήσει.

Στο άλλο μέτωπο, της Εθνικής, εξάλλου, πέρα από τις επίσημες ανακοινώσεις που αναδεικνύουν πνεύμα συμβιβασμού μεταξύ ΤΧΣ και διοίκησης της Τράπεζας, ετοιμάζεται, μαθαίνω, η ανάληψη καθηκόντων αντιπροέδρου από πρόσωπο επιλογής του ΤΧΣ που θα τοποθετηθεί στο ΔΣ. Ετσι, αποκαθίστανται κάπως οι ισορροπίες.

Πού ‘σαι, Γιώργο!

Η αλήθεια είναι ότι δεν μιλάει συχνά. Ξεκίνησε στραβά με τις θέσεις για το Geuro να τον στοιχειώνουν αλλά ήρθε το «απεταξάμην». Μετά την ορκωμοσία σχεδόν σταμάτησε να μιλάει και όταν το έκανε πριν από δυο μέρες, πάλι χρειάστηκε να δώσει διευκρινίσεις. Ολοένα και περισσότερο νοσταλγώ τις εποχές Σταθάκη στο υπουργείο Οικονομίας. Ο Γιώργος μπορεί να έλεγε πολλά και ωραία. Αλλά δεν θα έλεγε ποτέ ότι «η αύξηση της φορολογίας δεν πλήττει την ανταγωνιστικότητα». Πολύ περισσότερο δε σε ένα ακροατήριο επιχειρηματιών.

Για να μην τον αδικώ τον υπουργό Ανάπτυξης Δημήτρη Παπαδημητρίου, πρέπει να σας πω ότι βγήκε με διευκρινιστική δήλωση να πει ότι η φράση του απομονώθηκε και δεν εννοούσε αυτό που φαίνεται. Και για να μας πείσει ότι δεν τρώνε οι φόροι την ανταγωνιστικότητα, αλλά υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες (προφανώς), άρχισε να παραθέτει νούμερα. Ελλάδα 29% (ο συντελεστής φόρου για τις επιχειρήσεις), Ισπανία 25%, Πορτογαλία 29,5%, Ιταλία 31,4%, Βέλγιο 34%, Γαλλία 34,4%, Γερμανία 30,2%. Μας έπεισες, υπουργέ. Αλλά μάλλον ξέχασες αυτά που λένε οι καθηγητές, ότι δηλαδή πρέπει να δούμε τη συνολική φορολογική επιβάρυνση. Βάλε άμεσους και έμμεσους και τέλη και εισφορές, έκτακτες και τακτικές, κάνε τις συγκρίσεις κι έλα να μας ξαναπείς ότι η αύξηση της φορολογίας δεν πλήττει την ανταγωνιστικότητα.

Με το αριστερό στη Wall Street

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Σε αυτό το ύφος θα κινηθούν τα όσα πρόκειται να πει από τη Νέα Υόρκη στους επενδυτές ο Γιώργος Σταθάκης όπου θα συμμετάσχει στο καθιερωμένο ετήσιο συνέδριο για την ελληνική οικονομία Capital Link. Επενδυτικές ευκαιρίες, πρωτοφανείς μεταρρυθμίσεις, άνοιγμα αγορών, μετεξέλιξη της Ελλάδας σε περιφερειακό ενεργειακό παίκτη, σε αυτά τα σημεία θα εστιάσει. Θα σκιαγραφήσει, όπως μου λένε, μια εικόνα Ελλάδας που μπορεί να εξελιχθεί σε χώρα high yield και low risk. Εντάξει, τo high yield μπορώ να το καταλάβω, οι αξίες των assets έχουν κατακρημνισθεί. Το low risk όμως κάπως μου χτυπάει, με τους δανειστές να απαιτούν πρωτοφανή πλεονάσματα και τα capital controls σε ισχύ, δεν ξέρω για πόσα ακόμη χρόνια. Για την ιστορία, πάντως, την ερχόμενη Τρίτη ο μήνας έχει 13 και ο Σταθάκης θα έχει την τιμητική του, αφού θα χτυπήσει στη Wall Street το καμπανάκι για την έναρξη της συνεδρίασης. Δεν ξέρω για τους επενδυτές, αλλά ο Γιώργος δεν είναι προληπτικός και μαθαίνω ότι στη Wall Street θα μπει με το… αριστερό!
Επιλέγοντας ελέφαντα

Το μήνυμα ότι αισθάνεται σαν να βρίσκεται ανάμεσα σε δυο ελέφαντες το πέρασε, μαθαίνω, ο Τσακαλώτος στο Eurogroup και στους δυο ελέφαντες, αλλά κανένας δεν συγκινήθηκε.

Ο μεν Σόιμπλε έκανε πως δεν κατάλαβε και είπε το γνωστό του αστειάκι «καλά, ο ένας ελέφαντας είναι το ΔΝΤ, ο άλλος ποιος είναι;».

Το δε ΔΝΤ έκανε πως δεν κατάλαβε ότι ο Σόιμπλε απείλησε και πάλι την Ελλάδα με Grexit αν δεν κάνει τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει και παρότρυνε, μαθαίνω, τον έλληνα υπουργό να τα σπάσει περίπου με τους Γερμανούς, αρνούμενος τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.

Δεν θα αδικήσω τον Ευκλείδη που προτίμησε την αγκαλιά της Ευρώπης, έστω κι αν είναι πολύ ασφυκτική με το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι το 2018 τα πράγματα μπορεί και να φτιάξουν.

Ωστόσο, εγώ μαθαίνω ότι το 3,5% το έχουμε στην τσέπη για τουλάχιστον 3 χρόνια, δηλαδή ώς και το 2021, αν επικρατήσει η θέση των πλέον φιλικών προς την Ελλάδα χωρών, όπως η Γαλλία. Η Γερμανία θέλει τη γνωστή δεκαετία, δηλαδή ώς το 2028! Και η συμβιβαστική λύση που κυκλοφορεί είναι η πενταετία, δηλαδή ώς και το 2023. Ζήσε Μάη μου…

Τελευταία Νέα