Τέλος, για ποια ακριβώς έσοδα μπορούμε να μιλάμε όταν δεν ξέρουμε τους πελάτες και τι ακριβώς αυτοί θα πληρώνουν; Προϋπόθεση για να είναι βιώσιμο ένα τέτοιο έργο είναι να βρει πελάτες. Δηλαδή δυτικοευρωπαϊκές εταιρείες που θα συνάψουν μακροχρόνια συμβόλαια με την εταιρεία του αγωγού για την απορρόφηση των 47 δισ. κυβικά μέτρα ρωσικού αερίου που υποτίθεται ότι θα φτάνουν στα ελληνοτουρκικά σύνορα και από εκεί στην Κεντρική Ευρώπη. Εξάλλου το ενδιαφέρον της Ρωσίας δεν είναι οι αγορές των Βαλκανίων, παρά μέσω Ελλάδας, FYROM, Σερβίας και Ουγγαρίας να καταλήγει το αέριό της στον τεράστιο κόμβο του Baumgarten στην Αυστρία, όπου θα μπορεί να ασκεί εμπορία σε όλη την Κεντρική Ευρώπη, όπου σημειώνεται η μεγαλύτερη κατανάλωση φυσικού αερίου. Ευρωπαϊκές όμως εταιρείες πελάτες του διερχόμενου αερίου δεν έχουν βρεθεί ακόμη. Και πώς άλλωστε θα μπορούσε να γίνει όταν ουδείς γνωρίζει αν το έργο θα πάρει το «οκέι» της Κομισιόν; Επομένως, αν δεν εξασφαλιστούν η έγκριση των Βρυξελλών και η εν συνεχεία μεταφορά στις ευρωπαϊκές αγορές, με τα νομικά προβλήματα λυμένα και τις ποσότητες καθορισμένες, ακόμη και αν υπογραφεί η συμφωνία για τον αγωγό και συσταθεί ο επιχειρηματικός φορέας που θα τον υλοποιήσει και χρηματοδοτήσει, οποιαδήποτε κουβέντα για την τύχη του θα στερείται σοβαρότητας.