Αναζήτηση
Από τις προσδοκίες ύψους έως 5 δισ. ευρώ, όσα υποτίθεται ότι θα ήταν τα χρήματα που θα μπορούσε να λάβει ως προκαταβολή η Ελλάδα από τη Ρωσία για τη συμμετοχή της στον αγωγό φυσικού αερίου Turkish (ή Greek) Stream, στο χαμήλωμα του πήχη και στον σκεπτικισμό.
Τώρα που κατακάθησε η σκόνη από την προ ημερών επίσκεψη του Αλεξέι Μίλερ στην Αθήνα και τη συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό, η δυναμική του περιβόητου αγωγού αποκτά τις πραγματικές της διαστάσεις και πίσω από τον επικοινωνιακό θόρυβο το έργο παραμένει «εικονική πραγματικότητα», πρώιμο και χωρίς φυσικά να συνοδεύεται από ρούβλια.
Παρά την προσπάθεια τόσο της ρωσικής όσο και κυρίως της ελληνικής πλευράς να συντηρήσουν ψηλά το θέμα με δηλώσεις ότι «είμαστε σε καλό δρόμο και οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται», τα τελευταία εικοσιτετράωρα όχι μόνο σταμάτησαν οι ευθείες αναφορές –ή έστω υπόνοιες –σε προκαταβολές, αλλά και αυτή η συμφωνία για τον αγωγό αγνοείται.
Τη θέση της βεβαιότητας για την εντός των ημερών υπογραφή της που διατράνωνε ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του έργου υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Π. Λαφαζάνης, πήρε η ελπίδα για «πιθανή συμμετοχή της Ελλάδας στην κατασκευή του αγωγού», όπως ο ίδιος δήλωσε προ ημερών από τη Σόφια κατά την υπογραφή μιας άλλης συμφωνίας, αυτής για τον δυτικών συμφερόντων ελληνοβουλγαρικό αγωγό.
ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΔΙΣ. Τι ακριβώς συνέβη τότε στη Μόσχα κατά τη συνάντηση Τσίπρα – Πούτιν, που έκανε την κυβέρνηση να καλλιεργήσει προσδοκίες δισεκατομμυρίων; Παρανοήθηκε το νόημα των δηλώσεων Πούτιν, που από ό,τι λέγεται μας παρότρυνε πρώτα να διασφαλίσουμε το «οκέι» της Κομισιόν και στον βαθμό που αυτό συμβεί, εκείνος θα ήταν διατεθειμένος να ενισχύσει χρηματοδοτικά την ελληνική οικονομία; Αλλαξαν μέσα σε τρεις εβδομάδες τα δεδομένα λόγω των ασφυκτικών πιέσεων από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον τόσο προς Μόσχα όσο και προς Αθήνα;
Ολα αυτά μαζί είναι πιθανότατα η απάντηση. Την Τρίτη ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι εξέφρασε στον ομόλογό του Νίκο Κοτζιά τις επιφυλάξεις των ΗΠΑ για τη συνολική στάση της Ελλάδας απέναντι στο Πούτιν· την Τετάρτη η επίτροπος Βεστάγκερ ανακοίνωσε το πολυαναμενόμενο πόρισμα κατά της Gazprom, σύμφωνα με το οποίο ο ρωσικός κολοσσός επί χρόνια ακολουθεί μονοπωλιακές πρακτικές και χρησιμοποιεί τους αγωγούς για να υπερτιμολογεί το αέριο, για αυτό και αντιμετωπίζει βαριά πρόστιμα πολλών δισεκατομμυρίων.
Η ΕΥΡΩΠΗ. Δύο πολύ σημαντικές εξελίξεις, ενώ ειδικά η κλιμάκωση της κόντρας των Βρυξελλών με την Gazprom θα μπορούσε, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ακόμη και να υπονομεύσει οριστικά το σχέδιο του Greek Stream. Διότι αυτό που ουσιαστικά λέει η Κομισιόν είναι ότι η Gazprom κατασκευάζει αγωγούς προκειμένου να ελέγχει τα δίκτυα, να κλείνει τις αγορές εμποδίζοντας τις διασυνοριακές ροές αερίου και έτσι να μονοπωλεί τις τιμές. Υπό αυτό το πρίσμα, στερείται σοβαρότητας όποιος πιστεύει ότι η Ευρώπη θα έδινε ποτέ άδεια σε έναν νέο αγωγό ρωσικών συμφερόντων, γνωρίζοντας ότι πίσω από αυτόν βρίσκεται το ρωσικό κρατικό μονοπώλιο.
Τελικά, τι άμεσο κερδίσαμε από αυτό το power game με τους αγωγούς; Τίποτα για την ώρα, εκτός και αν γνωρίζει κάτι περισσότερο ο κ. Κοτζιάς που με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη στην Αθήνα του ειδικού απεσταλμένου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ενεργειακά Α. Χοχστάιν, δήλωσε ότι «οι ΗΠΑ είναι πρόθυμες να κάνουν αντιπροσφορά για τον αγωγό της Gazprom». Δηλαδή, ουσιαστικά ο κ. Κοτζιάς είπε ότι αν η Ελλάδα λάβει κάποια βελτιωμένη πρόταση από τους Αμερικανούς θα εγκαταλείψει το ρωσικό σχέδιο για κάτι καλύτερο. Αγνωστο τι ακριβώς εννοούσε, όπως και αν αυτές οι σκέψεις είναι σε γνώση του Π. Λαφαζάνη.
Ακόμη πάντως και χωρίς το ασφυκτικό πρέσινγκ της Δύσης, προσπερνώντας τη σεναριολογία και τα επικοινωνιακά τρικ, το ίδιο το σχέδιο του αγωγού παραμένει εξαιρετικά αμφιλεγόμενο, με τουλάχιστον τέσσερα αδιέξοδα.
