Το σχέδιο επαναπατρισμού κεφαλαίων προφανώς δεν είναι ελληνική πατέντα, ούτε είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο προσκήνιο.

Το 2010 ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, στη γειτονική Ιταλία, επιστράτευσε κίνητρα επαναπατρισμού αδήλωτων κεφαλαίων με φόρο 5%. Εκτιμάται ότι περίπου 85 δισ. ευρώ επέστρεψαν στις ιταλικές τράπεζες ή παρέμειναν στο εξωτερικό αλλά αποκαλύφθηκαν στις φορολογικές Αρχές. Είναι και αυτή μια επιλογή στο ελληνικό σχέδιο. Να δηλωθούν δηλαδή τα κεφάλαια ώστε να «νομιμοποιηθούν» και να παραμείνουν όπου θέλει ο νόμιμος πλέον κάτοχός τους.

Το σχέδιο Μπερλουσκόνι έφερε στο ταμείο του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών έσοδα πάνω από 4 δισ. ευρώ. Το στοίχημα του Σίλβιο βγήκε και με το παραπάνω.

Κάτι ανάλογο είχε επιχειρήσει στην Ελλάδα το 2004 ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης, καθιερώνοντας έναν χαμηλό συντελεστή μόλις 3%, αλλά και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ως υπουργός Οικονομικών το 2010, επιβάλλοντας συντελεστές 5% αν τα κεφάλαια επανέλθουν στην Ελλάδα ή 8% αν δηλωθούν αλλά παραμείνουν κατατεθειμένα στο εξωτερικό. Και οι δύο ρυθμίσεις έπιασαν πάτο, με ελάχιστα σε σχέση με τις προσδοκίες έσοδα: μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.