Πριν από 1.460 ημέρες στις 23 Απριλίου 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε από το Καστελλόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ και της ευρωζώνης. Από τότε και για 4 έτη, κάθε ημέρα που περνούσε η ελληνική οικονομία έχανε κατά μέσο όρο 27,4 εκατ. ευρώ από το ΑΕΠ της αλλά και 613 θέσεις εργασίας κάθε 24ωρο. Με αυτές τις πρωτόγνωρες οικονομικές θυσίες οι οποίες επέφεραν τεκτονικές αλλαγές στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, η ελληνική οικονομία πέτυχε να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα από το 15,6% του ΑΕΠ το 2009 στο 2,6% του ΑΕΠ το 2013.

«ΤΑ ΝΕΑ» αποκαλύπτουν σήμερα πως η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή είχε προειδοποιηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήδη από τα τέλη του 2008 για το ενδεχόμενο αποκλεισμού της χώρας από τις αγορές. Ακόμη αποκαλύπτουν πως η τεχνική βοήθεια του ΔΝΤ που ήλθε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2010 είχε αποστολή την κατάρτιση προγράμματος στήριξης.

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ξεκαθαρίζει μέσω των «ΝΕΩΝ» πως ο Στρος-Καν δεν είχε συστήσει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στην ελληνική κυβέρνηση κατά τον σχεδιασμό του πρώτου Μνημονίου, ενώ αποκαλύπτεται πως ο επικεφαλής της τρόικας στην Ελλάδα Πολ Τόμσεν ήξερε ήδη από τα τέλη του 2010 ότι το κούρεμα του ελληνικού χρέους ήταν αναπόφευκτο, αλλά καθυστέρησε τη λήψη των σχετικών αποφάσεων.

«Ο Αλογοσκούφης και ο Καραμανλής είχαν προειδοποιηθεί ήδη από το 2008 από τον Αλμούνια για τον κίνδυνο που διέτρεχε η Ελλάδα να αποκοπεί από τις αγορές. Αντί η κυβέρνηση όμως να λάβει εγκαίρως μέτρα για το έλλειμμα ασχολιόταν με το Βατοπέδι». Με τη δήλωση αυτή έμπειρος διπλωμάτης με γνώση του παρασκηνίου των Βρυξελλών παραθέτει στα «ΝΕΑ» τη μαρτυρία του για το κλίμα που επικρατούσε στις σχέσεις Ελλάδας – Βρυξελλών λίγες εβδομάδες μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers.

Σύμφωνα με αξιωματούχο που παρακολουθούσε από κοντά τις εξελίξεις της εποχής, ο ισπανός επίτροπος είχε προειδοποιήσει στο Eurogroup της 12ης Δεκεμβρίου 2008 τον Γιώργο Αλογοσκούφη ότι στις 19 Ιανουαρίου, όταν η Κομισιόν θα δημοσιοποιούσε τις αναθεωρημένες προβλέψεις της για την πορεία της ευρωπαϊκής και της ελληνικής οικονομίας τα νέα δεν θα ήταν καλά και ότι θα έπρεπε να ληφθούν πρόσθετα μέτρα για να ελεγχθεί η δημοσιονομική κατάσταση. Ο Αλογοσκούφης «ανασχηματίσθηκε» στις 7 Ιανουαρίου και δεν πρόλαβε τα κακά μαντάτα, τα οποία τελικώς τα άκουσε ο Γιάννης Παπαθανασίου.

ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ. Τόσο ο Αλμούνια όσο και ο γενικός διευθυντής της Διεύθυνσης Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ Μάρκο Μπούτι ο οποίος μόλις τότε είχε αναλάβει καθήκοντα ανησυχούσαν για το γεγονός ότι τα spreads των ελληνικών τίτλων έναντι των γερμανικών είχαν ανέλθει στο 2,28%, κάτι που θεωρούσαν ότι θα μπορούσε να προκαλέσει αστάθεια στη χώρα.
«Στα τέλη του 2008 όλοι φοβόντουσαν ότι ακόμη και αν η ελληνική οικονομία έμπαινε ξανά σε επιτήρηση αυτό δεν θα ήταν αρκετό για να πείσει τις αγορές να δανείσουν την Ελλάδα» σημειώνει η ίδια πηγή, προσθέτοντας ότι «στους διαδρόμους των Βρυξελλών ψιθυριζόταν πως αφού τα ευρωπαϊκά κεφάλαια δεν ήταν αρκετά για να στηρίξουν την Ουγγαρία και τη Λετονία, που αμφότερες οδηγήθηκαν στο ΔΝΤ, δεν θα ήταν αρκετά και για την Ελλάδα». Από τότε υπήρχε η «ιδεοληψία» πως η προσφυγή μιας χώρας της ευρωζώνης στο ΔΝΤ θα υπονόμευε την αξιοπιστία της ΟΝΕ συνολικά και θα αναδείκνυε τις εγγενείς αδυναμίες της.

Ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας από τον Οκτώβριο του 2008 έως το Δεκέμβριο 2008 είχε στείλει στο πρωθυπουργικό γραφείο επιστολές, με τις οποίες τόνιζε ότι το Δημόσιο θα χρειαζόταν να δανειστεί πάνω από 40 δισ. ευρώ για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του 2009, ενώ σύμφωνα με τον ίδιο «η ευχέρεια δανεισμού είναι πιο άμεση και πιο σημαντική πρόκληση και από την πίεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για συγκράτηση των ελλειμμάτων».

Είχε προηγηθεί τον Σεπτέμβριο του 2008 η ψήφιση του νομοσχεδίου Αλογοσκούφη από τη Βουλή, σημαντικές διατάξεις του οποίου όμως είχαν αποσυρθεί υπό το βάρος πιέσεων κυβερνητικών βουλευτών (Μανώλης, Μιχαλολιάκος, Καράογλου, Χαρακόπουλος).

Το νομοσχέδιο αυτό που αργότερα ο Γ. Αλογοσκούφης το χαρακτήρισε ως την πολιτική του αυτοκτονία έδειξε ότι η οριακή πλειοψηφία των 152 εδρών της κυβέρνησης Καραμανλή την καταδίκαζε σε μεταρρυθμιστική απραξία. Παράλληλα, ο «εκβιασμός» Παπανδρέου για πρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο 2010 με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είχε τελματώσει την κυβέρνηση, που υπό το βάρος σκανδάλων και κοινωνικών αναταραχών δεν φαινόταν διατεθειμένη να ασκήσει αυστηρή δημοσιονομική πολιτική.

ΜΟΙΡΑΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. «Κάναμε προεκλογική πολιτική μια εποχή που γινόταν το σώσε» αναφέρει πρωταγωνιστής των γεγονότων, ο οποίος προσθέτει ότι αποδείχθηκαν μοιραίες για την κυβέρνηση Καραμανλή οι πρόωρες εκλογές του 2007 (η θητεία της έληγε κανονικά τον Μάρτιο του 2008) που έγιναν με επίκληση εθνικού θέματος, τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2008.