Ο Τέρανς Γουάιζ ζει στο Κάνσας Σίτι του Μιζούρι. Σε αυτή την αμερικανική πολιτεία το κατώτατο ωρομίσθιο αντιστοιχεί σε 7,35 δολάρια. Τόσα ακριβώς παίρνει ο Τέρανς για κάθε ώρα δουλειάς στην Pizza Hut. Αυτή είναι η δεύτερη δουλειά του, γιατί τα 9 δολάρια που κερδίζει την ώρα από το κατάστημα Burger King δεν αρκούν ούτε για τα βασικά έξοδα. Χθες όμως δεν πέρασε την ημέρα του μέσα στην κουζίνα αλλά έξω από το κατάστημα. Εκεί όπου βρίσκονταν πολλοί συνάδελφοί του απεργοί, για να διεκδικήσουν αύξηση των κατώτερων μισθών στις αλυσίδες φαστφούντ στα 15 δολάρια. Ηταν μεγάλη ημέρα η χθεσινή για τη βιομηχανία του γρήγορου φαγητού στις ΗΠΑ καθώς για πρώτη φορά διοργανώθηκε κινητοποίηση όλων των εργαζομένων του κλάδου σε ομοσπονδιακό –και όχι πολιτειακό –επίπεδο. Πολλοί πελάτες δεν άλλαξαν συνήθειες. Ψώνισαν το ζουμερό τους μπέργκερ όπως κάθε ημέρα. Κάποιοι άλλοι κοιτούσαν απορημένοι τα αυτοσχέδια πλακάτ και κοντοστάθηκαν δίπλα στον όχλο που φώναζε έξω από τα φαστφουντάδικα στο Κάνσας Σίτι, στη Μασαχουσέτη και σε ακόμα 50 μεγάλες πόλεις. «Μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηροί και άπραγοι καθώς βυθιζόμαστε στη φτώχεια. Υπάρχει όμως και ο άλλος δρόμος, να πούμε και να κάνουμε κάτι που θα έχει αποτέλεσμα», λέει ο Τέρανς. Πολλοί δυσπιστούν μπροστά στις αντικειμενικές δυσχέρειες.

Το προσωπικό των φαστφούντ αλλάζει συχνά και δεν μπορεί εύκολα να οργανωθεί σε (ανύπαρκτα σήμερα) συνδικάτα, ενώ το ιδιοκτησιακό καθεστώς των καταστημάτων περιπλέκει τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εργασίας. Αλλοι πάντως βλέπουν με αισιοδοξία να κινείται κάτι σε ένα χώρο που κυριαρχείται από τη διπλή τυραννία δικαιοπάροχων και δικαιοδόχων του φραντσάιζ.

Τελευταία Νέα