Εχουν την εύηχη όσο και παραπλανητική ονομασία Αίθουσες Σχεδιασμού Καριέρας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για «δωμάτια εξευτελισμού». Σε μια τέτοια αίθουσα τιμωρίας περνά πλέον τις ώρες και τις ημέρες του ο Σουσάκου Τάνι, ο οποίος εργάζεται εδώ και 32 χρόνια στη Sony. Η ιαπωνική εταιρεία πρότεινε πριν από περίπου τρία χρόνια στον υπάλληλό της να συνταξιοδοτηθεί καθώς η θέση του στο Κέντρο Τεχνολογίας καταργήθηκε όταν διακόπηκε η κατασκευή μαγνητοταινιών για κασέτες βίντεο και ήχου. Ο 51χρονος εργαζόμενος όμως αρνήθηκε την πρόωρη σύνταξη θεωρώντας απάνθρωπη τη μεταχείρισή του από τους «ισόβιους» εργοδότες του. Ετσι, η εταιρεία, η οποία με τους ισχύοντες νόμους δεν μπορεί να απολύσει εργαζόμενο παρά τη θέλησή του, τον παρέπεμψε στις Αίθουσες Σχεδιασμού Καριέρας. Εκεί δεν κάνει στην πραγματικότητα τίποτα. Αλλωστε το παρατσούκλι που έχουν επινοήσει οι ιάπωνες εργαζόμενοι για αυτή την κατηγορία των συναδέλφων τους είναι χαρακτηριστικό: η φυλή αυτών που κάθονται μπροστά από ένα παράθυρο. Το να κάθεσαι άπραγος και να πληρώνεσαι μπορεί να μην ακούγεται τόσο τιμωρητικό στα αυτιά ενός καταδικασμένου σε ανεργία, όμως για τα ήθη της Ιαπωνίας η μεταχείριση αυτή ισοδυναμεί με εξευτελισμό. Γι’ αυτό πολλά μέλη αυτής της ιδιότυπης «φυλής» επιλέγουν να παραιτηθούν.

Ο ιάπωνας Πρωθυπουργός Σίνζο Αμπε θέλει να αλλάξει αυτή την κατάσταση συντασσόμενος με το αίτημα των μεγαλύτερων επιχειρήσεων για δραστικές αλλαγές. Ασφαλώς όχι προς το συμφέρον των εργαζομένων. Η άρση των περιορισμών για τις απολύσεις και η γενικότερη ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας είναι ζητούμενο και στο Τόκιο και ας μην αποτελεί «προαπαιτούμενο πιστωτών».

Τελευταία Νέα