Είναι γνωστό ότι η Κίνα αποτελεί εδώ και χρόνια ένα είδος «πλανητικού εργοστασίου». Τα καταναλωτικά προϊόντα της Δύσης κατασκευάζονται, στη συντριπτική τους πλειονότητα, στα εργοστάσια της Νοτιοανατολικής Κίνας. Εκεί δηλαδή όπου καταφθάνουν εκατομμύρια αγρότες από την κινεζική ενδοχώρα για να απασχοληθούν σε κάποια από τις εταιρείες που αναλαμβάνουν να κατασκευάσουν εργολαβικά όλα όσα χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά του ο ευρωπαίος καταναλωτής. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τον εξοπλισμό των διακοπών, όπως δείχνει έρευνα της «Μοντ». Οι δημοσιογράφοι της γαλλικής εφημερίδας «έψαξαν» τις αποσκευές των συμπατριωτών τους και βρήκαν ότι τα περισσότερα από όσα κουβαλούν μαζί τους στην παραλία έχουν τυπωμένη την ένδειξη «made in China».

Τα συμπεράσματα βασίζονται στα μπλουζάκια, στα σανδάλια, στα μαγιό και στις ηλεκτρονικές συσκευές που παίρνουν μαζί τους οι Γάλλοι στις θερινές τους διακοπές. Ομως από τα ίδια ακριβώς εργοστάσια προέρχονται τα αντίστοιχα προϊόντα που φτάνουν στην Ιταλία ή στην Ελλάδα. Τα περισσότερα λοιπόν από όσα αναγκάζεται να κουβαλήσει ένας οικογενειάρχης στην παραλία –όπως φουσκωτά στρώματα, πετσέτες ή γυαλιά ηλίου –είναι κατασκευασμένα από χέρια κινέζων εργατών οι οποίοι κοστίζουν πολύ λιγότερο από τον γάλλο, τον ιταλό ή ακόμη και τον τούρκο εργάτη. Ομως δεν είναι όλα κατασκευασμένα στην Κίνα. Μετά την πρόσφατη κατάρρευση εργοστασίου ιματισμού στο Μπανγκλαντές, που στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 1.100 εργαζόμενους, ήρθε στο φως της δημοσιότητας ένα ακόμα «πλανητικό εργοστάσιο» από όπου προμηθεύονται πάμφθηνα Τ-shirt οι περισσότερες ευρωπαϊκές ή αμερικανικές φίρμες, ανεξάρτητα από το πόσο ακριβά πωλείται το προϊόν στον καταναλωτή.

Διότι τόσο τα φτηνά μπλουζάκια της Zara όσο και τα απλησίαστα κοντομάνικα Nautica προέρχονται από τις βιοτεχνίες του Μπανγκλαντές, όπου το κόστος παραγωγής είναι έως και πέντε φορές μικρότερο από ό,τι στην Κίνα, στην Ταϊλάνδη ή στην Τουρκία.