Αναζήτηση
Μετά την πάροδο 15 μηνών κυβερνητικής θητείας η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας
πραγματοποίησε νέο πολιτικό βήμα. Έπειτα από την αλησμόνητη διακήρυξη στα
σουβλάκια του «Μπαϊρακτάρη» τώρα ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να ασχοληθεί με
αυγά.
Επειδή είναι χρήσιμο, κυρίως για τη χώρα, να αποφευχθούν τα σπασμένα αυγά του
Πρωθυπουργού, τα οποία μπορεί να μην προοριστούν αποκλειστικά για ομελέτα αλλά
να συμβολίσουν και αποδοκιμασία, θα πρέπει ορισμένα πράγματα να πάρουν τις
πραγματικές τους διαστάσεις, μακριά από την υπερβολή, τον εντυπωσιασμό και τις
πρόχειρες αναλύσεις που είδαμε στα τηλεοπτικά παράθυρα αυτές τις ημέρες.
Μέχρι σήμερα η κυβερνητική πρακτική κινήθηκε στη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης
στο μισό, στη μείωση των εσόδων του Δημοσίου σημαντικότατα κάτω της πρόβλεψης,
στη μείωση για πρώτη φορά έπειτα από 10ετία των πραγματικών εισοδημάτων, στην
αθέτηση ποικίλων υποσχέσεων, και χαρακτηρίστηκε από μια σειρά διαχειριστικών
λαθών.
Σήμερα αποφασίστηκε με τυμπανοκρουσίες και λάβαρα να κηρυχθεί ο πόλεμος των
ΔΕΚΟ. Με πρώτη τη μάχη του ΟΤΕ.
H κυβέρνηση μάλιστα διακηρύσσει πως το μέτωπο του ΟΤΕ θα μεταφερθεί στα ΕΛΠΕ,
στις τράπεζες, στη ΔΕΗ, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κ.ο.κ.
Τα κίνητρα και η φιλοσοφία
Μία ψύχραιμη αποτίμηση των επιτευγμάτων της N.Δ. στον ΟΤΕ θα πείσει για τα
αποτελέσματα, τα κίνητρα και την φιλοσοφία αυτών των πολιτικών.
A. Ο ΟΤΕ σταθερής τηλεφωνίας για πρώτη φορά το 2004 εμφανίζει ζημίες
και οι ζημίες αυτές για ευνόητους λόγους αποδίδονται ευθέως στον αριθμό του
προσωπικού, χωρίς να δικαιολογεί κανείς την αδράνεια του οργανισμού που το
2004 δεν έβγαλε στην αγορά ούτε ένα νέο προϊόν. Και είναι βεβαίως το ίδιο αυτό
προσωπικό που το 2003 είχε κάνει 365 εκατ. κέρδη.
Στον ΟΤΕ μέχρι σήμερα η πρόσληψη του μονίμου προσωπικού γίνεται με αυστηρές
νομικές διαδικασίες, η δε χρησιμοποίηση του όρου μονιμότητα δεν είναι ορθή
ούτε νομικά ούτε ουσιαστικά, κατά την έννοια που γίνεται αντιληπτή από τους
δημοσίους υπαλλήλους, το προσωπικό δε αυτό απολύεται για συγκεκριμένους λόγους
που αναφέρονται στην επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας.
Οι δικλίδες ασφαλείας είναι απαραίτητες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, για όσο
τουλάχιστον χρόνο η διοίκηση των οργανισμών αυτών ορίζεται από την κυβέρνηση.
Είναι ευκόλως αντιληπτό τι θα είχε συμβεί στον ΟΤΕ αν δεν ίσχυαν αυτοί οι
περιορισμοί σε απολύσεις και προσλήψεις με την αλλαγή της εξουσίας κάθε φορά ή
ακόμα και της διοίκησης.
Τι εγγύηση παρέχει σήμερα η κυβέρνηση, όταν σκοπός της κατάλυσης των
εργασιακών σχέσεων στις ΔΕΚΟ δεν είναι μεταξύ άλλων και η επιδρομή στους
οργανισμούς αυτούς των «γαλάζιων παιδιών της»;
Έτσι λοιπόν ανιχνεύεται ο πρώτος και άμεσος στόχος της κυβερνητικής πολιτικής.
H μόνη απάντηση σ’ αυτό θα ήταν ότι δεν θα γίνουν προσλήψεις όσο καιρό υπάρχει
κυβερνητική διοίκηση, αυτό όμως ακριβώς είναι και η ομολογία του δεύτερου
κυβερνητικού στόχου, της παραχώρησης δηλαδή της διοίκησης σε ιδιώτες που ήδη
συζητά μαζί τους.
Φοβάμαι λοιπόν πως η αλήθεια περιλαμβάνει και τους δύο στόχους: και «τα δικά
μας παιδιά» στη δουλειά και οι «δικοί μας επιχειρηματίες» στην επιχείρηση!
B. Το κόστος της επιχείρησης αυτής της κυβέρνησης της N.Δ. προκάλεσε
κατάπληξη και αμηχανία ακόμα και στους υποστηρικτές της.
2,2 δισ. εκατ. ευρώ, όσο θα στοιχίσει τουλάχιστον αυτή η εθελουσία, είναι
πολλά λεφτά.
Κρίσιμα ερωτήματα
H οικονομική διάσταση της ομελέτας του Πρωθυπουργού θέτει τρία κύρια και
κρίσιμα ερωτήματα και προς το παρόν μόνο για τον ΟΤΕ:
1. Ποιος πληρώνει;
2. Ποια είναι η ωφέλεια και για ποιον;
3. Υπάρχει πρόβλημα κρατικής ενίσχυσης και παρέμβασης στον ανταγωνισμό
για την Ευρωπαϊκή Ένωση;
H απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι απλή, οι μόνοι που μπορούν να πληρώσουν το
υπέρογκο αυτό κόστος είναι οι μέτοχοι του οργανισμού και το Ελληνικό Δημόσιο.
Είναι αφελής η προσπάθεια του υπουργού Οικονομίας, που διατείνεται ότι το
κόστος του Δημοσίου δεν θα ξεπεράσει τα 290 εκατ. ευρώ και ότι τα υπόλοιπα θα
τα πληρώσει ο ΟΤΕ.
Διότι, αν υποθέσουμε ότι θα πληρωθούν από τα κέρδη, πάλι θα πληρώσει το
Δημόσιο ως κύριος μέτοχος του οργανισμού, και βέβαια το Δημόσιο θα υποχρεωθεί
να αντιμετωπίσει με οικονομική ενίσχυση την προβληματικότητα του ΤΑΠ – ΟΤΕ.
Στο δεύτερο ερώτημα η αναμφισβήτητη αλήθεια για το ποιος πληρώνει, οδηγεί και
στο ερώτημα ποιος ωφελείται;
Μπορούν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας αυτής να μας πουν πότε και ποιοι
συνέταξαν οικονομοτεχνική και αναλογιστική μελέτη, με βάση την οποία
ενήργησαν;
H μελέτη έγινε για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου προ της υπογραφής της
περίφημης πλέον σύμβασης και από ποιον;
Το κόστος για το Δημόσιο
Σε πόσο χρόνο το Δημόσιο θα εισπράξει το κόστος και από πού;
Μήπως τη μελέτη σκοπιμότητας, μιας τέτοιας εθελουσίας την έκαναν άλλοι, εκτός
οργανισμού και ελληνικής κυβέρνησης και διαπίστωσαν ότι τα δικά τους
συμφέροντα εξυπηρετούνται καλύτερα μέσω αυτής της οδού, και η κυβέρνηση
οδηγείται στην υλοποίηση των απαιτήσεών τους;
Τα τρία ερωτήματα οδηγούνται σε συνάντηση αυτονόητα:
H διαδικασία αυτή παραβιάζει το άρθρο 87 παρ. 1 της Συνθήκης, και για να είναι
παραδεκτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποβληθεί προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
αίτηση σύμφωνα με το άρθρο 88 παρ. 2 εδ. 3, ώστε να εκδοθεί απόφαση που θα
χαρακτηρίζει τη διαδικασία αυτή συμβιβάσιμη με την κοινή αγορά κατά παρέκκλιση
του όρου 87.
Αν έγινε η διαδικασία αυτή ας το δηλώσουν, αν όχι ας κάνουν πρόβλεψη στον ΟΤΕ
για την επιστροφή του συνολικού ποσού και για όποια άλλη ζημία θα προκληθεί.
H υπόθεση αυτή, στον ευαίσθητο τομέα των τηλεπικοινωνιών, είναι βέβαιο ότι θα
προσκρούσει στα αντανακλαστικά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στον τομέα του
ανταγωνισμού.
Ο Χρίστος Βερελής είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
