Ποιος θα πληρώσει τον υπέρογκο λογαριασμό

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ

Το χρήμα της βοήθειας και ποιος θα το πληρώσει, το χρήμα της κερδοσκοπίας

και πώς θα το ελέγξουν, και η τιμή του χρήματος και πόσο θα τη μειώσουν είναι

τα ερωτήματα που απασχολούν από χθες πολιτικούς, τραπεζίτες και τεχνοκράτες,

εδώ στην Ουάσιγκτον, όπου άρχισε και ολοκληρώνεται σήμερα η ετήσια σύνοδος του

Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

ΤΟ ζητούμενο επομένως για να λυθεί το μέγα πρόβλημα που ρίχνει τη βαριά σκιά

του πάνω στην παγκόσμια οικονομική κατάσταση δεν φαίνεται αυτή την ώρα να

είναι η μέθοδος για την αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης, αλλά ο

λογαριασμός που είναι υπέρογκος.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών που δεν έχουν ακόμη

συνεισφέρει το μερίδιό τους, ύψους 18 δισ. δολαρίων, στο Διεθνές Νομισματικό

Ταμείο που έχει στερέψει από πόρους, ενώ δεν είναι άσχετη με το κόστος η

άρνηση της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας να χαλαρώσει πιο ουσιαστικά τη

νομισματοπιστωτική της πολιτική. Ανάλογη είναι και η στάση που τηρεί η

Γερμανία, η οποία αρνείται επίσης να επωμισθεί τα βάρη μιας λύσης που

εκτιμάται ότι θα είναι πανάκριβη.

ΠΛΟΥΣΙΟΙ – ΦΤΩΧΟΙ

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι όσο οι μεγάλοι θα παρακολουθούν με σταυρωμένα χέρια

τόσο θα αυξάνεται ο κίνδυνος να κατρακυλήσει στην ύφεση η παγκόσμια οικονομία,

από όπου η ανέλκυσή της θα είναι ακόμη πιο επίπονη και δαπανηρή.

Η ανάγκη για χαμηλά επιτόκια, στήριξη της παγκόσμιας οικονομίας, ενίσχυση του

ΔΝΤ, καθώς και για υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, είναι τα θέματα που ενώνουν

τους ομιλητές και αναλυτές αλλά και που διαιρούν στο τραπέζι των διαβουλεύσεων

μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών.

Ο πρόεδρος Κλίντον, κηρύσσοντας χθες την έναρξη των εργασιών του ΔΝΤ,

χαρακτήρισε την τρέχουσα κρίση ως τη χειρότερη των τελευταίων 50 ετών.

Ο Γ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

Σήμερα ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γιάννος Παπαντωνίου,

μιλώντας στη συνέλευση, θα αναπτύξει τη γενικότερη ευρωπαϊκή προσέγγιση στα

προβλήματα που αναδείχτηκαν από την κρίση της παγκόσμιας οικονομίας.

Θα τονίσει την ανάγκη να ενισχυθούν οι πόροι του ΔΝΤ, ώστε να καταστεί ικανό

να παρεμβαίνει αποτελεσματικά, έγκαιρα και προληπτικά σε οικονομίες που

καταρρέουν ή κινδυνεύουν να καταρρεύσουν.

Θα μιλήσει για ενεργότερη πολιτική παρέμβαση του ΔΝΤ με την αναβάθμιση της

Ενδιάμεσης Επιτροπής που είναι το κεντρικό αποφασιστικό όργανο και θα ζητήσει

να αναβαθμιστεί το όργανο αυτό με τη συμμετοχή υπουργών για να μπορεί να δίνει

πολιτική κατεύθυνση στις λειτουργίες και παρεμβάσεις του ΔΝΤ.

Ακόμη, θα αναπτύξει την ανάγκη για μεγαλύτερη διαφάνεια, για περισσότερους

ελέγχους, αυστηρότερη εποπτεία στις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές, έτσι ώστε

οι επενδυτές να γνωρίζουν πού πηγαίνουν τα χρήματά τους, πώς αξιολογούνται από

τις τράπεζες ή τα συστήματα στα οποία τα εμπιστεύονται και να υπάρξουν

μεγαλύτερες εγγυήσεις ασφάλειας και να περιορισθεί ο κίνδυνος υπερβολικά

μεγάλων κινήσεων κεφαλαίων που, όπως αποδείχτηκε, λειτουργούν κερδοσκοπικά