Ο πιο διάσημος «σπασίκλας» έρχεται στην Αθήνα

Ο Τζεφ Κίνι είναι ένας πολυπράγμων δημιουργός. Ξεκίνησε ως σκιτσογράφος, όταν ήταν φοιτητής, στην εφημερίδα του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ με όνειρο να δουλέψει ως καρτουνίστας σε εφημερίδες. Μέχρι που το 1998 αρχίζει να κρατά σημειώσεις, για να δημιουργήσει έξι χρόνια μετά τα «Ημερολόγια ενός σπασίκλα» που πρώτη φορά δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο το 2004. Η σειρά των βιβλίων του «σπασίκλα» εκδίδεται το 2007 καθιστώντας τον παγκοσμίως διάσημο με ρεκόρ πωλήσεων παντού. Αρχικά, όπως ο ίδιος εξομολογείται, προοριζόταν για ενηλίκους, αλλά κατέληξε να έχει κερδίσει το απαιτητικό κοινό των παιδιών. Ο ήρωας του βιβλίου, ο Γκρεγκ, είναι ένα παιδί που ζει τη «φρίκη» να έχει γονείς, αδέλφια, αλλά κυρίως να είναι μαθητής στο γυμνάσιο και να πρέπει να μοιράζεται τους διαδρόμους του σχολείου, «αυτός ένα μικροκαμωμένο παιδάκι με τους μεγαλόσωμους μαντραχαλάδες του σχολείου». Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Γκρεγκ όλα τα ευτράπελα και τις καταστάσεις, που είναι σίγουρα οικείες στα παιδιά, η απλότητα της γραφής του Κίνι χωρίς περιττές περιγραφές, που πράγματι μοιάζουν με ημερολόγιο μαθητή γυμνασίου και φυσικά τα σκίτσα, σχεδιασμένα από τον ίδιο, που φαίνονται σαν να τα έχουν ζωγραφίσει παιδιά, είναι στοιχεία που κάνουν τη σειρά των βιβλίων του ιδιαιτέρα δημοφιλή. Στην Ελλάδα, όπου επίσης ο Γκρεγκ έγινε αγαπημένος ήρωας των παιδιών, τα βιβλία εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Με αφορμή την επικείμενη επίσκεψή του στη χώρα μας για το πάρτι του πιο διάσημου «σπασίκλα» (2 Δεκεμβρίου), ο Τζεφ Κίνι μιλά στο «Βιβλιοδρόμιο» για τον Γκρεγκ και όχι μόνο.

Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο; Το λέω επειδή το επίθετο «σπασίκλας» δεν έχει θετική έννοια. Και πώς συλλάβατε τον ήρωα Γκρεγκ;

Επέλεξα να ονομάσω το βιβλίο «Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα» γιατί ήθελα να αφοπλίσω τον αναγνώστη δίνοντας από την αρχή μια ειλικρινή περιγραφή του χαρακτήρα. Με απασχολούσε αν τελικά τα παιδιά θα επέλεγαν το βιβλίο, επειδή δεν θα ήθελαν να ταυτιστούν με τον χαρακτήρα του. Τελικά όμως πιστεύω ότι κάθε παιδί γνωρίζει πώς είναι να φαίνεται κάποιος λιγάκι σπασίκλας, επειδή τα παιδιά είναι άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο αδύναμα στη ζωή τους.

Ο Γκρεγκ είναι ένα «καθημερινό» παιδί. Μεγαλώνει σε μια οικογένεια με άγχη, αντιδράσεις και σκέψεις που ένα παιδί έχει στην ηλικία του. Πόσο δύσκολο είναι να προσεγγιστεί ένα τέτοιο παιδί και πώς το επιτύχατε;

Πέρασα πολύ πολύ καιρό, τέσσερα ολόκληρα χρόνια, προσπαθώντας να θυμηθώ πώς ήταν να σκέπτεται κάποιος σαν παιδί. Ο Γκρεγκ είναι η αντανάκλαση του εαυτού μου σε εκείνη την ηλικία, με όλες μου τις αμήχανες ατέλειες, ατέλειες δηλαδή ενός παιδιού στην προεφηβική περίοδο. Προσπάθησα να είμαι ειλικρινής απέναντι στην παιδική ηλικία, αλλά τελικά ο Γκρεγκ είναι όντως υπερβολικός για χάρη του βιβλίου.

Ο Γκρεγκ έχει παγώσει στον χώρο και στον χρόνο. Στο πέμπτο βιβλίο συνειδητοποίησα ότι είναι περισσότερο ένας χαρακτήρας καρτούν παρά λογοτεχνικός. Δεν θέλουμε οι χαρακτήρες των καρτούν μας να μεγαλώνουν με το πέρασμα του χρόνου.

Νομίζω ότι θα ήθελε να είναι αόρατος. Το να είναι αόρατος νομίζω ότι θα ταίριαζε σε αυτό τον μικρό, ύπουλο τύπο.

Διάβασα σε μια συνέντευξή σας ότι το βιβλίο αρχικά προοριζόταν για ενηλίκους και όχι για παιδιά. Παρ’ όλα αυτά, κέρδισε ένα απρόθυμο πολλές φορές κοινό, τα παιδιά. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;

Το βρίσκω περίεργο από τη μια αλλά καταπληκτικό από την άλλη. Ναι είναι αλήθεια, αρχικά το προόριζα για ενηλίκους, αλλά κατέληξε να είναι για παιδιά.