Την πρώτη φορά που το διαβάζεις έχεις την αίσθηση ότι σου έχουν κάνει μια τεράστια φάρσα. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται αυτά που λέει η συγγραφέας, μοιάζουν με έλλειψη γούστου και φαντασίας. Επίσης, το πρώτο κομμάτι του βιβλίου με το δεύτερο δεν μοιάζουν σε πρώτη ματιά να έχουν μια φυσιολογική και πειστική σύνδεση. Από τη λεπτομερή και σαρκαστική εξιστόρηση των όσων γίνονται σε ένα ημιπαράνομο κατάστημα, που μπροστά προσφέρει υπηρεσίες χειρομαντείας και πίσω σοφτ ερωτικές υπηρεσίες που πάλι έχουν να κάνουν με την παλάμη (αυνανισμούς), περνάμε σε ένα πολύ πλούσιο σπίτι εποχής, όπου συμβαίνουν διάφορα παράξενα πράγματα και η υπόθεση μετατρέπεται σε θρίλερ. Για να ολοκληρωθεί η αίσθηση φάρσας, η πρωταγωνίστρια και αφηγήτρια του βιβλίου, που έκανε αυνανισμούς για τρία χρόνια, οκτώ ώρες την ημέρα, έξι μέρες την εβδομάδα μέχρι που έπαθε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και μετατέθηκε στο τμήμα χειρομαντείας και πρόβλεψης του μέλλοντος, είναι βιβλιόφιλη και με μερικούς πελάτες αντάλλασσε και βιβλία! Ομως Τζίλιαν Φλιν είναι αυτή, έχει γράψει αξιοσημείωτα ψυχολογικά θρίλερ , άρα δεν μπορεί να βρίσκεσαι μπροστά σε ένα πρωτόλειο πείραμα που θα διακινδύνευε την εικόνα μιας ήδη καταξιωμένης συγγραφέως. Τι γίνεται λοιπόν εδώ;

Παραγγελία

Η νουβέλα αυτή των ογδόντα περίπου σελίδων γράφτηκε αρχικά ως παραγγελία για μια συλλογή, αλλά αμέσως μετά κυκλοφόρησε και αυτόνομα με άλλο τίτλο. Η πρωταγωνίστρια αρχικά περιγράφει, γλαφυρά και με χιούμορ, την πορεία της στη ζωή. Το πώς η μητέρα της, που ήταν τεμπέλα, την έπαιρνε μαζί της δυο φορές την εβδομάδα στην επαιτεία και πώς έμαθε τέλεια να βγάζει αρκετά χρήματα από αυτό, εντοπίζοντας τα σωστά τάργκετ γκρουπ. Υπάρχει, λέει, μια κατηγορία ανθρώπων που θέλουν να σου δώσουν τα λεφτά στα γρήγορα σαν να είναι θύματα ληστείας και μια άλλη που θέλει να ακούσει πρώτα τη θλιβερή ιστορία σου. Μέσω της τελευταίας αυτής κατηγορίας έκανε και το επόμενο βήμα στο σοφτ πορνείο, αφού ήταν περίπου το ίδιο: «Εκανες κάποιους ανθρώπους να αισθανθούν καλά κι αυτοί για αντάλλαγμα σου έδιναν χρήματα». Οταν προάγεται σε χειρομάντισσα, η πρωταγωνίστρια συναντά μια πλούσια πελάτισσα, υψηλό στέλεχος μεγάλης εταιρείας, που έχει προβλήματα με τον γάμο της και κυρίως με το παιδί του άντρα της από άλλο γάμο, που είναι αλλόκοτο και ζει μαζί τους. Κάπως έτσι η ερασιτέχνις ψυχολόγος βρίσκεται σε ένα σπίτι αξίας εκατομμυρίων δολαρίων να λιβανίζει με φασκόμηλο και να σκορπίζει θαλασσινό αλάτι για να ξορκίσει τα πνεύματα. Αυτό για την ακρίβεια λέγεται «καθαρισμός οικιακής αύρας», δουλειές με φούντες δηλαδή, αφού διάφοροι αστοί και μεσοαστοί ανακάλυπταν ξανά το κέντρο της πόλης (ήταν η νέα μόδα), όπου όμως τα σπίτια είναι εκατό ετών και έχουν «πολλά υπολείμματα ενέργειας».

Χωρίς φόβο
Το τέλος έχει μπόλικο σασπένς και δένει όλους τους ρόλους, πέφτει όμως θύμα του σαρκαστικού ύφους και, παρά όσα περίεργα συμβαίνουν, είναι αδύνατον να φοβηθείς. Αλλά ούτε και η Φλιν μοιάζει να το θέλει. Οπότε ένας τρόπος υπάρχει μόνο να διαβαστεί αυτή η σκαμπρόζικη νουβέλα: ως κριτική της απόλυτης κενότητας στη ζωή του μέσου Αμερικανού. Από την πιο χαμηλή μέχρι την πιο υψηλή βαθμίδα της κοινωνίας, οι άνθρωποι ανεξαρτήτως εξυπνάδας και επαγγελματικών ικανοτήτων (όλοι όσοι εμφανίζονται εδώ είναι εξπέρ στον τομέα τους, από τη σοφτ πορνεία μέχρι τη διοίκηση επιχειρήσεων) μοιάζουν το ίδιο ανόητοι λόγω έλλειψης κουλτούρας. Δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν τον χρόνο τους, θέλουν να γίνουν καλύτεροι (γι’ αυτό μερικοί διαβάζουν), αλλά κανείς δεν τους έδωσε την ευκαιρία ή δεν τους έμαθε τον τρόπο, ξέρουν μόνο πώς να βγάζουν λεφτά εις βάρος άλλων. Αυτό το κενό είναι που δημιουργεί και την επικοινωνία ανάμεσα σε μια γυναίκα της πιάτσας και μια πλούσια, η οποία δεν διστάζει να βάλει την πρώτη στο σπίτι της μήπως και γεμίσει το κενό των τεράστιων χώρων, εντός και εκτός της. Η Τζίλιαν Φλιν μαζί με τη διακωμώδηση του homo economicus (η σοφτ πόρνη λέει, όταν τη ρωτούν, ότι δουλεύει σε τμήμα «εξυπηρέτησης πελατών») παρωδεί και το ίδιο το λογοτεχνικό είδος που υπηρετεί. Μόνο έτσι μπορεί να διαβαστεί –και να διασκεδάσει –αυτή η νουβέλα. Το συνοψίζει άριστα, άλλωστε, η ηρωίδα εξηγώντας κάποια στιγμή γιατί δεν έγινε λ.χ. βιβλιοθηκονόμος αφού της αρέσουν τα βιβλία: «Ανησυχώ κατά πόσο θα είχα εξασφαλισμένη μια σταθερή δουλειά. Τα βιβλία μπορεί και να είναι εφήμερα· η μαλακία είναι παντοτινή».

Gillian Flynn

Το χέρι

που κινεί

τα νήματα

Μτφ. Γωγώ Αρβανίτη

Εκδ. Μεταίχμιο, 2015, σελ. 104

Τιμή: 10 ευρώ