Επτά ζουμ στην κρίση

Και το όνομα αυτής: Ολγα Πετροπούλου. Η πρωταγωνίστρια στις νέες αστυνομικές ιστορίες του Τεύκρου Μιχαηλίδη δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενη, αφού έχει εμφανιστεί σποραδικά σε συλλογικούς τόμους αστυνομικών διηγημάτων, είναι όμως η πρώτη φορά που της αφιερώνεται ένα ολόκληρο βιβλίο, αν και όχι ακόμα μυθιστόρημα. Τα «Εγκλήματα δημοσιονομικής προσαρμογής» του Τεύκρου Μιχαηλίδη είναι επτά διηγήματα, «επτά φωτογραφίες της κρίσης» όπως ο ίδιος λέει. Εχουν όλα πρωταγωνίστρια την Πετροπούλου, η οποία έχει πολύ μέλλον αν πιστέψουμε τις δηλώσεις προθέσεων του δημιουργού της, αλλά και πράγματι αναδεικνύεται στο μεγάλο ατού των διηγημάτων αυτών.Είναι μια νεαρή σε ηλικία αστυνομικός που υπήρξε πολύ καλή μαθήτρια στο σχολείο και επέλεξε τη Σχολή Αξιωματικών της Αστυνομίας αντί άλλης σχολής, λ.χ. του Μαθηματικού, επειδή ήθελε γρήγορη αποκατάσταση και δράση. Είναι καλή στα μαθηματικά και αυτό το μεταφέρει στη δουλειά της: θέλει να λύνει προβλήματα για την ίδια τη χαρά της λύσης. Από την άλλη, το γεγονός ότι κουβαλάει παντού μαζί της τα «Απαντα» του Μπόρχες, τα οποία διαβάζει μανιωδώς, δημιουργεί ένα τείχος απέναντι στους συναδέλφους της, πολλοί από τους οποίους θα την ήθελαν στο κρεβάτι τους. Πολύ ικανή, προκαλεί εσωτερικές συγκρούσεις στους κόλπους της Αστυνομίας με την ευθυκρισία της και δημιουργεί γύρω της φαν κλαμπ –όπως τον νεαρό Νικόλα Λύκο, αστυνόμο βοηθό της που θέλει να την ακολουθεί παντού στις μεταθέσεις της. Μεταθέσεις που δεν είναι λίγες. Σχεδόν σε κάθε διήγημα υπηρετεί αλλού, είτε γιατί η ίδια ζητάει μετάθεση –λ.χ. στη Χίο –για να πάρει λίγο φρέσκο αέρα (στο διήγημα «Η κατάρα του πιανίστα»), είτε γιατί (στο διήγημα «Τζαμάλ») της δίνουν προαγωγή με υποχρεωτική μετάθεση όταν ξεσκεπάζοντας μια δολοφονική ακροδεξιά ομάδα, με πλοκάμια στο ποδόσφαιρο αλλά και στο ίδιο το αστυνομικό τμήμα στο οποίο υπηρετεί, προκαλεί αναστάτωση στους προϊσταμένους της. Ωστόσο οι δεξιότητές της τυγχάνουν γενικής αναγνώρισης, φθάνουν μάλιστα οι ίδιες οι υπηρεσίες της Αντιτρομοκρατικής να τις επιστρατεύσουν, υπό το ζηλόφθονο βλέμμα των συναδέλφων της, στην περίπτωση της δολοφονίας ενός Αμερικανού, πρώην συνεργάτη της CIA που, συνταξιούχος πλέον, είχε αποσυρθεί και εγκαταβιούσε στη Βόρεια Εύβοια («Μπουρλότο στη βίλα Μαριλού»). Στη «χιώτικη» ιστορία θα επιλύσει το αίνιγμα της δολοφονίας ενός τουρίστα διαμένοντος στη Γερμανία με χιώτικη καταγωγή, του Χριστόφορου Νεραντζάκου (θυμίζει τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, ο Μιχαηλίδης παίζει πολύ με τα ονόματα), ο οποίος είναι στέλεχος μεγάλης γερμανικής εταιρείας και εκβιάζει έλληνες πολιτικούς που έχει δωροδοκήσει.

Οι υποθέσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η ηρωίδα του Τεύκρου Μιχαηλίδη, όπως γίνεται φανερό, έχουν να κάνουν με τη σύγχρονη οικονομική διαφθορά και τον πολιτικό αμοραλισμό στη χώρα όπως έχουν αποκαλυφθεί σε όλο τους το μεγαλείο τα χρόνια της κρίσης. Πανεπιστημιακοί που ελίσσονται και δωροδοκούνται (στο πολύ ωραίο «Το κόκαλο του Ισάνγκο»), γιατροί που αναβάλλουν εγχείρηση καρκινοπαθούς γιατί δεν υπάρχει φακελάκι και ενεχυροδανειστές που εκμεταλλεύονται τον πόνο των συγγενών («Διαδρομή Χ95»), δημοσιογράφοι – τηλεοπτικές περσόνες που ξεπλένουν χρήματα ναρκωτικών (στο ομώνυμο με το βιβλίο «Εγκλημα δημοσιονομικής προσαρμογής»), ακροδεξιοί που χρησιμοποιούνται από το βαθύ κράτος κ.λπ. Πράγματα γνωστά μεν, που δίνουν όμως τη δυνατότητα μιας κάποιας εμβάθυνσης στα φαινόμενα αυτά και καλύτερου φωτισμού της συνοχής που τα διέπει.