Είναι εξαιρετικά σπάνια τα βιβλία που αναφέρονται σε μια νόσο και είναι δοσμένα με απλό τρόπο. Ακόμη πιο σπάνια δε τα βρίσκει κανείς ευχάριστα στην ανάγνωση. Είναι όμως η πρώτη φορά που διαβάζω μια προσωπική ιστορία ασθενούς και μου φέρνει συγχρόνως χαρά και συγκίνηση.

Και αυτό γιατί δεν είναι ακόμη ένα βιβλίο για ενηλίκους. Αλλά ένα παιδικό παραμύθι βγαλμένο από μια προσωπική ιστορία, της οποίας η ηρωίδα είναι πραγματικός ήρωας! Η Αθανασία Παππά, 38 ετών σήμερα, περιγράφει πώς διαγνώστηκε με την ασθένεια σε ηλικία 7 ετών, πόσο εύκολα και απλά την αποδέχθηκε, ακόμη και εάν δεν είχε καταλάβει ακριβώς τι της είχε συμβεί. Ολα δοσμένα από τη θετική πλευρά των περιπετειών της, όπως για παράδειγμα τα παιχνίδια που έπαιζαν ξημερώματα με τα άλλα παιδάκια όταν ήταν στο νοσοκομείο. Η αισιοδοξία και η θετική της ματιά σε συνδυασμό με την πανέμορφη εικονογράφηση του βιβλίου πετυχαίνουν τον στόχο του, που είναι η ενημέρωση των παιδιών για μία ασθένεια που όλοι νομίζουν ότι προσβάλλει μόνο τους ηλικιωμένους.