Αν φτιάξουμε ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο που οι πλευρές του έχουν λόγο 1,618 (λ.χ. πλάτος 16,18 και μήκος 10 εκατοστά) και μετά το χωρίσουμε σε δύο μέρη, ένα τετράγωνο και ένα ορθογώνιο, το νέο ορθογώνιο πάλι θα έχει λόγο πλευρών 1,618. Αν μέσα στο αρχικό ορθογώνιο σχεδιάσουμε ένα τόξο κύκλου με ακτίνα την πλευρά του τετραγώνου, η καμπύλη – σαλίγκαρος που σχηματίζεται είναι αυτή που συναντάμε παντού στη φύση. Στους γαλαξίες, στους κυκλώνες, στους στήμονες των ηλιοτροπίων, ακόμη και στο αφτί μας. Το 1,618 είναι ο αριθμός φ, όπως τον έχουν ονομάσει οι μαθηματικοί. Και είναι επίσης ο λόγος της απόστασης του αφαλού από την πατούσα προς την απόσταση του αφαλού από την κορυφή του κεφαλιού. Ή της απόστασης των ματιών από το πηγούνι προς την απόσταση των ματιών από την κορυφή του κεφαλιού. Αυτή την αναλογία την έχουν χρησιμοποιήσει κατά κόρον ο Ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Αγγελος, ο Ραφαήλ και, βέβαια, ο Φειδίας στα αγάλματα της κλασικής περιόδου αλλά και στην πρόσοψη του Παρθενώνα στου οποίου την κατασκευή συμμετείχε.

Αυτά και άλλα πολλά μαθαίνει ένας παλαίμαχος μαθηματικός στη μικρή Αννα, τη νέα του γειτόνισσα. Είναι το alter ego του Τεύκρου Μιχαηλίδη, ο οποίος είναι καλός παραμυθάς αλλά και καλός μαθηματικός. Και που με το νέο του βιβλίο μυεί τους νέους στο μυστήριο της επιστήμης του, κάνοντάς την ελκυστική ακόμα και για εκείνους που την αντιπαθούν. Για την ιστορία, η Αννα καταλήγει ύστερα από χρόνια να κάνει διδακτορικό στα μαθηματικά. Και να ξεναγεί τον αναγνώστη και στη σύγχρονη ζωντανή μαθηματική έρευνα.

Τελευταία Νέα